หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1962

ค่ำคืนคืบคลานเข้ามา ยุพดีก้าวออกจากคลินิกและลูบแก้มที่บวมของเธอ ความทรงจำถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้หลั่งไหลเข้ามาในใจ ทำให้เธอสั่นเทิ้มด้วยความโกรธ

แม้ว่ายุพดีจะจดทะเบียนสมรสกับเดวิดที่เป็นนักธุรกิจร่ำรวยแล้ว แต่พวกเขาก็เป็นสามีภรรยากันแค่ในนามเท่านั้น เพราะเขาไม่ยอมเดินทางมาเมืองหัสดิน

เช่นนั้นแล้ว เธอก็ยุ่งอยู่กับการโน้มน้าวเดวิดให้มาที่หัสดินเพื่อลงทุนในบริษัทใหม่ที่นี่

ยุพดีเข้าใจว่าการก่อตั้งบริษัทอย่างฟลอร่าเวอบากรุ๊ปนั้นเป็นเรื่องง่าย เพราะบริษัทดูเหมือนว่าจะดำเนินไปได้ดีภายใต้การนำของรษิกา

เธอเริ่มติดต่อนักวิจัยบางคนจากสถาบันวิจัยของรษิกา โดยคิดว่าเธอสามารถโน้มน้าวให้พวกเขาเข้าร่วมบริษัทใหม่ของเธอพร้อมค่าตอบแทนที่ดีกว่าได้ ยุพดีเชื่อว่าตราบใดที่เธอเสนอเงินเพียงพอ นักวิจัยเหล่านี้จะทิ้งงานปัจจุบันและนำเทคโนโลยีของพวกเขามาสู่บริษัทของเธอ

กลับไปที่โรงแรมห้าดาว เธอเดินเข้าไปที่โต๊ะแผนกต้อนรับเพื่อสั่งอาหารเย็นให้ไปส่งที่ห้องของเธอ

แล้วเธอก็ต้องประหลาดใจ เมื่อพนักงานต้อนรับยิ้มให้เธอเป็นเชิงขอโทษ “สวัสดีค่ะ คุณยุพดี ฉันขอโทษที่ต้องแจ้งให้คุณทราบว่า คุณไม่สามารถพักอยู่ที่โรงแรมของเราได้อีกต่อไปแล้วด้วยเหตุผลพิเศษบางอย่างค่ะ รบกวนเก็บของของคุณแล้วเช็คเอาท์ออกไปโดยเร็วที่สุดนะคะ!”

ยุพดีโมโหหลังจากความตกใจเมื่อตอนแรกหายไป “หมายความว่าไง? ฉันมีเครดิตหลายพันในบัตรสมาชิก ทำไมฉันถึงถูกปฏิเสธไม่ให้เข้าพักที่นี่ ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคุณพยายามจะไล่ฉันซึ่งเป็นแขกวีไอพีออกไป ฉันต้องการคุยกับผู้จัดการของคุณ!”

ไม่ว่ายุพดีจะโมโหแค่ไหน แต่พนักงานต้อนรับก็ยังไม่สะทกสะท้านและขอโทษอีกครั้ง สีหน้าเธอไม่แสดงอารมณ์ใดๆ

ท้ายที่สุดแล้ว เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็เข้ามาหายุพดีและบอกให้เธอเก็บข้าวของ พวกเขายังแจ้งเธอด้วยว่า ถ้าเธอไม่ยอมเก็บของออกไป พวกเขาก็ยินดีที่จะช่วยเธอเก็บเอง

ต่อมา ผู้จัดการโรงแรมก็ออกมาและบอกเธอว่าเธออาจจะถูกปฏิเสธไม่ให้เข้าพักในโรงแรมทุกแห่งในหัสดิน ยุพดีตกตะลึงกับคำพูดของผู้จัดการ รู้สึกเหมือนกับว่าเธอเพิ่งโดนอิฐทับมาหลายตัน

“ทำไมเรื่องมันถึงได้เป็นแบบนี้? คุณมีสิทธิ์อะไรมาทำแบบนี้กับฉัน? ฉันจะโทรแจ้งตำรวจ!” เธอตวาดโดยคุมอารมณ์ไม่อยู่

ยุพดีตระหนักได้ทันที เป็นเพราะเลอศิลป์นั่นเอง! เขาต้องกดดันให้คนพวกนี้ทำอย่างนี้แน่ๆ

แม้ว่าจะอาศัยอยู่ในเกอร์ตัน แต่เดวิดก็เป็นบุคคลที่มีอำนาจและร่ำรวย โดยมีเส้นสายในชวาลาซึ่งเขาขยายเพิ่มขึ้นได้ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ยุพดีแทบไม่เชื่อว่าเขาไม่มีทางสู้เลอศิลป์ได้เลย

“คิดว่าตัวเองเป็นใครถึงไปแหย่ตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์ได้? คุณพยายามจะลากผมเข้าไปเกี่ยวกับปัญหาของคุณด้วยเหรอ? ผมให้เงินคุณไปหมดตามที่คุณต้องการแล้ว แต่ถ้าคุณพยายามทำให้ผมมีปัญหา ผมจะทิ้งคุณไปทันที ร่างกายคุณเป็นสิ่งเดียวที่สำคัญกับผมนะ ดังนั้น อย่าคิดว่าผมจะไม่มีวันทิ้งคุณไปได้! ถ้าคุณไม่ยอมกลับมาเกอร์ตัน คุณก็จะไม่ได้กลับมาที่นี่อีกเลย ส่วนเงินที่ผมให้ไป ก็เก็บไว้เลยแล้วกัน”

เดวิดไม่ใช่คนไร้เดียงสา เขาเพิ่งตระหนักได้ว่าภรรยาใหม่ของเขานั้นไม่ต่างอะไรจากปัญหาหลังจากได้รับโทรศัพท์จากตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์ เขารู้ดีว่าตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์เป็นองค์กรที่มีอำนาจไม่เพียงแต่ในหัสดินเท่านั้น แต่ยังรวมถึงที่อื่นด้วย และเขาไม่มีตำแหน่งอะไรที่จะไปสร้างศัตรูกับพวกเขา

หลังจากวางสายไป ยุพดีก็ยืนอยู่บนถนนที่แสนวุ่นวาย เธอปล่อยให้สายลมหนาวพัดผ่านผิวเธอ แม้ว่ามันจะหนาว แต่เธอกลับรู้สึกร้อนด้วยความเดือดดาลเพราะความโกรธ

เธอรู้สึกราวกับจะระเบิดออกมาเพราะความโมโห

“รษิกา จารุวิทย์ นังชั่ว! คอยดูเถอะนะ! ฉันจะไม่ลืมเลยว่าวันนี้แกทำให้ฉันขายหน้ามากแค่ไหน หายนะจะเกิดขึ้นกับแกและลูกๆ ของแกแน่นอน!”