หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1969

เมธินีไม่อยากให้ข้อมูลของเด็กๆ รั่วออกไปในอินเทอร์เน็ต

เช่นนั้นแล้ว เธอจึงมองพวกเขาแล้วส่ายหน้าก่อนจะพูดว่า “อย่าตอบเขานะ พวกเธอไม่ต้องอธิบายอะไรเลย คืนนี้สนุกมาก พอแค่นี้กันก่อนเถอะ”

พี่น้องสองหนุ่มพยักหน้าและปิดเกมไป

“วันนี้ทำได้ดีมากนะฮะ ป้าเมธินี การเล่นของป้าดีกว่าก่อนหน้านี้หลายเท่าเลย” เบนนี่ชม

เมธินีรู้สึกผ่อนคลายเมื่อได้ยินคำพูดหวานๆ ของเด็กชาย

ในทางกลับกัน อชิผู้ที่เหมือนเลอศิลป์มากกลับครุ่นคิดอยู่ลึกๆ และขมวดคิ้วเล็กน้อย

หลังจากผ่านไปสิบวินาที เขาก็บอกเมธินีว่า “ป้าเมธินีครับ ป้าควรฝึกใช้ตัวซัพพอร์ตต่อในอนาคต มันจะดีกว่าถ้าป้าสามารถปรับเปลี่ยนตำแหน่งของตัวเองได้คล่องตัวขึ้น”

เมื่อคิดว่าคำพูดของเขามีเหตุผล เมธินีก็พยักหน้าตอบ

เด็กสองคนนี้เก่งมากไม่ว่าจะเล่นเกมอะไรก็ตาม

เมื่อถึงเวลาสามทุ่ม เรขาก็พาไอรดาขึ้นมาข้างบนด้วยกันพร้อมกับถุงเครื่องหอมที่เด็กหญิงเย็บเองเป็นครั้งแรก

ไอรดาพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “ป้าเมธินีคะ ถุงหอมนี้สำหรับป้านะคะ ถ้าป้ามีดอกไม้ที่ชอบเป็นพิเศษ ก็ตากแห้งแล้วใส่ลงไปได้เลย ฉันมั่นใจว่ามันจะมีกลิ่นหอม!”

เมธินีรับถุงหอมแล้วพยักหน้าเป็นการขอบคุณ “เก่งมาก ไอวี่ ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอจะสามารถเย็บลายสวยๆ แบบนี้ได้ตั้งแต่ครั้งแรก เธอมีความสามารถพิเศษเหมือนกับพี่ชายของเธอเลยนะ!”

เมื่อพูดอย่างนั้นแล้ว เธอก็อุ้มไอรดาเข้ามาไว้ในอ้อมแขนและจูบแก้มเด็กหญิง

เรขามองเด็กๆ ทั้งสาม เธอหยุดยิ้มไม่ได้เลย เธอรู้สึกอิจฉาศศิตากับเอกพลมากที่มีหลานที่เยี่ยมยอดเช่นนี้

เธอพูดว่า “เม ลูกคิดว่าเมื่อไรแม่จะได้มี…”

ก่อนที่เธอจะพูดจบประโยค ลูกสาวเธอก็ตัดบท “หยุดไว้แค่นั้นเลยค่ะแม่! แม่ต้องเลิกบ่นหนูทุกครั้งที่ได้เจอเด็กๆ นะคะ หนูเองก็อยากมีลูกเหมือนกัน แต่ไม่ใช่ว่าหนูจะมีลูกกับใครก็ได้นี่คะ แม่ก็รู้”

เมื่อรู้สึกว่าแม่ของเธอจะเริ่มบ่นอีกแล้ว เมธินีจึงรีบพาเด็กๆ ออกไปเพื่อเตรียมขับรถพาพวกเขากลับบ้าน

แล้วฉันกำลังคิดที่จะสร้างโอกาสให้พวกเขาทั้งสองได้คุยกันบ้าง

เมื่อขับรถออกไปจากคฤหาสน์ เมธินีก็รู้สึกถึงอารมณ์ที่ซับซ้อนปั่นป่วนอยู่ในใจเธอ เธอเห็นรถของจักรภพอยู่แล้ว แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอรู้สึกกังวลเล็กน้อยเกี่ยวกับการพบเขาเมื่อเร็วๆ นี้

ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย? ตั้งแต่เกิดอุบัติเหตุกับขนิษฐา เมธินีก็รู้ว่าความรู้สึกที่เธอมีต่อจักรภพเปลี่ยนไปแล้ว

เธอครุ่นคิดถึงความรู้สึกตัวเองอยู่พักหนึ่ง และยังดูเหมือนจะคิดไม่ออก อ๊ะ ช่างมันเถอะ ฉันควรจะกลับบ้านแล้วไปเล่นเกมต่อ ตามที่อชิกับเบนนี่บอก ฉันควรฝึกเล่นตัวซัพพอร์ตไปก่อน โอ๊ย… มันน่าเศร้าจริงๆ ที่ฉันไม่สามารถเลื่อนระดับขึ้นมาได้ตั้งหลายฤดูกาลแล้ว

ในขณะเดียวกัน เลอศิลป์ก็เพิ่งกลับมาที่ห้องนั่งเล่น และเห็นจักรภพกำลังยุ่งอยู่กับการตรวจสอบงบการเงิน

“จักรภพ นายไม่เห็นเหรอว่าเมธินีมาที่นี่ก่อนหน้านี้?” เลอศิลป์ถามด้วยความอยากรู้

“อ้าวเหรอ? แล้วทำไมเธอถึงไม่เข้ามาล่ะ?” ความสนใจของจักรภพถูกเบี่ยงเบนจากงานทันที เขาจึงลุกขึ้นและมองออกไปข้างนอก

เลอศิลป์ส่ายหัว แสดงให้เห็นว่าเขาไม่รู้ว่าเมธินีกำลังคิดอะไรอยู่

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ใบหน้าของจักรภพก็เศร้าลง และเขาก็พึมพำว่า “เธอไม่อยากเจอฉันเหรอ?”