หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1971

เมื่ออารมณ์ดีๆ ของเธอถูกทำลายลงเพราะชายน่ารังเกียจคนนั้น เมธินีจึงตัดสินใจหยุดเล่นและอาบน้ำเพื่อเตรียมตัวเข้านอนแทน

อย่างไรเสีย เธอก็มีการผ่าตัดที่สำคัญมากมายให้ต้องทำในวันรุ่งขึ้น

แม้ว่าเธอจะไม่ใช่หัวหน้าแพทย์ศัลยกรรมในการผ่าตัดเหล่านั้น แต่เธอก็ต้องดูแลการผ่าตัดสำคัญๆ ทั้งหมด

ขณะที่เธอนอนอยู่บนเตียง จักรภพก็แวบเข้ามาในหัว

ช่วงนี้ เมธินีครุ่นคิดว่าจักรภพไม่ค่อยตอบสนองเธอเลย เขาไม่พูดอะไรกับเธอหลังจากเหตุการณ์ของขนิษฐา เขาอาจจะไม่สนใจฉันเลยก็ได้ ไม่ว่าอะไรก็แล้วแต่ บางทีเราอาจจะไม่เหมาะกันตั้งแต่แรก

รษิกาได้รับสายจากเมธินีในเช้าตรู่วันรุ่งขึ้น และเมธินีก็บ่นว่าเธอต้องไปที่แผนกฉุกเฉินเพื่อรักษาเหยื่อที่ถูกไฟไหม้รุนแรงในพื้นที่อยู่อาศัยใกล้เคียง

“เธอต้องการให้ฉันช่วยไหม?” รษิกาเสนอ ในฐานะที่เธอก็เป็นหมอ เธอรู้สึกว่าต้องช่วยเหลือ

“ไม่ ไม่เป็นไร ฉันโอเค คนไข้ได้รับการรักษาที่เหมาะสมแล้วล่ะ เธอไม่ต้องกังวลนะ เธอควรจะพักผ่อนอยู่ที่บ้านในช่วงที่ท้องแบบนี้ ฉันแค่บ่นเฉยๆ เท่านั้นแหละ” เมธินีพูดพลางหัวเราะ

“โอเค ดูแลตัวเองด้วย แล้วดื่มน้ำมากๆ นะ ถ้างานยุ่งมากไป ก็กินน้ำกลูโคส ที่นั่นเป็นโรงพยาบาลของเรา ดังนั้นเธอไม่ต้องกังวลเรื่องค่าใช้จ่ายเลย” รษิกาเตือน กลูโคสเป็นทางเลือกที่เห็นผลเร็วที่สุดสำหรับคนที่ทำงานหนักมากเกินไป

ทั้งสองคนคุยกันต่ออีกพักหนึ่งก่อนจะวางสาย

เมื่อรษิกาลงไปข้างล่าง เธอก็พบว่าศศิตาทำซุปมาอีกแล้ว เธอสงสัยว่าใช้สมุนไพรอะไร เพราะกลิ่นของซุปแรงมาก

ตั้งแต่เลอศิลป์รู้ว่าภรรยาของเขาตั้งท้อง เขาก็อยู่บ้านในช่วงเช้าแทนที่จะตรงไปสำนักงานในทันที

เขาตื่นตระหนกเมื่อได้เห็นรษิกาเดินลงบันไดมา “หยุดเดี๋ยวนี้เลย! ผมจะไปช่วยคุณลงมา!” เขาตะโกน

รษิกาผงะไปและโบกมือปฏิเสธ “คุณไม่ต้องทำแบบนั้นหรอก! ไม่คิดเหรอว่ามันมากเกินไปหน่อยน่ะ?”

รษิกาพูดไม่ออก ฉันยังดูไม่ออกเลยว่ากำลังท้องอยู่ แม้ว่าช่วงนี้ฉันจะอ้วนขึ้นนิดหน่อยที่หน้าท้องก็ตาม

ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป เธอคงไม่มีวันผอมได้อีกต่อไปแล้ว

หลังจากทานเสร็จแล้ว เลอศิลป์ก็พาเธอออกไปเดินเล่นที่สนาม ทุกอย่างที่ทุกคนทำเพื่อเธอนั้นทำให้เธอรู้สึกราวกับเป็นราชินี ซึ่งจะมีผู้คนมาคอยรับใช้อยู่ตลอดเวลา

หนึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น รษิกาก็ได้รับสายจากเมธินี

เธอฟังดูกังวล “รษิกา มีเรื่องเกิดขึ้นแล้ว! มีคนไข้ในโรงพยาบาลที่ระบบทางเดินหายใจและอวัยวะต่าง ๆ ล้มเหลว แพทย์ก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว ฉันก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน เธอมาดูหน่อยได้ไหมว่าจะช่วยอะไรได้บ้าง?”

“ได้เลย ฉันจะไปทันที!” รษิกาตอบไปทันทีโดยที่ไม่ลังเลแม้แต่น้อย

เมื่อเธอบอกเลอศิลป์ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาก็พยักหน้าเห็นด้วยกับการตัดสินใจของเธอ เขารีบขับรถพาเธอไปโรงพยาบาล