หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 2024

เมื่อจักรภพและเมธินีได้ไป “ฮันนีมูน” กันแล้ว รษิกาจึงเริ่มวางแผนในหัวสำหรับการเดินทางฮันนีมูนของเธอกับเลอศิลป์

ช่วงนี้เป็นวันหยุดฤดูหนาว เด็กๆ ก็เลยมีเวลาว่าง

นอกจากนี้ เธอยังไม่ได้อยู่ในช่วงที่การตั้งครรภ์ของเธอชัดเจน ดังนั้นเธอจึงสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ จึงเริ่มเลือกสถานที่สำหรับการเดินทาง

เลอศิลป์เห็นด้วยกับเรื่องนี้ เขารู้สึกว่าถึงเวลาแล้วที่เขาจะได้ให้รางวัลตัวเองหลังจากทำงานหนักให้กับฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ปมาหลายปี

แน่นอนว่า เขาพูดคำเหล่านั้นโดยตั้งใจต่อหน้าเอกพล

ท้ายที่สุด เอกพลก็ได้ทิ้งความยุ่งเหยิงให้กับลูกชายของเขา เพื่อให้เขาได้มีชีวิตที่เพลิดเพลินก่อนที่เขาจะถึงวัยสี่สิบเสียด้วยซ้ำ ดูเหมือนว่าเขาจะมั่นใจว่าเลอศิลป์จะสามารถดูแลบริษัทได้ดี

ศศิตาก็เข้ามาเสนอแนะสถานที่ที่เหมาะสำหรับครอบครัว

ในขณะนั้น เอกพลก็ทำให้ทุกคนผิดหวัง “รษิกา พ่อไม่คิดว่าการไปไหนในตอนนี้จะเป็นความคิดที่ดีนะ ในเมื่ออาการของการันต์ยังไม่ทรงตัวดี”

รษิกาชะงักไป การพูดถึงชายคนนั้นทำให้เธอรู้สึกขมขื่น

ตลอดหลายสิบปีที่ผ่านมา การันต์ไม่เคยให้ความสนใจกับเธอแม้แต่วินาทีเดียว เหมือนเธอตายไปแล้วสำหรับเขา แน่นอนว่ามันไม่ใช่พฤติกรรมของเธอที่จะคิดถึงเขา

“วันนี้ฉันจะทำการฝังเข็มให้เขาต่อก่อนที่จะพาเขาไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจสุขภาพ ฉันต้องการรู้ว่าก้อนเนื้อเป็นยังไงบ้างค่ะ” รษิกาพึมพำ

ศศิตาและเอกพลพยักหน้า

เลอศิลป์เริ่มปลอบภรรยา “ไม่ว่ายังไง เราจะส่งเขาเสียก่อน ถือว่าเราทำดีที่สุดแล้ว ไว้ค่อยไปเที่ยวกันในโอกาสอื่นก็ได้”

“ก็ได้ ถ้าอย่างนั้นเมื่อเรากลับมา เราจะไปเที่ยวด้วยกันเป็นครอบครัว ฉันแน่ใจว่าเราจะดูแลเด็กๆ ได้ง่ายขึ้นเมื่อมีแม่กับพ่ออยู่ด้วย” รษิกาพูดแล้วหันไปยิ้มให้ศศิตา

แม่ของรษิกายิ้มอย่างมีความสุขในภาพนั้น อาจเป็นเพราะแม่คิดว่าแม่เป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลกในขณะนั้น รษิกาคิดอยู่ในใจ ใครจะรู้ว่า ชายที่สัญญาว่าจะใช้ชีวิตร่วมกับแม่ตลอดไปจะหักหลังแม่? แม่ร้องไห้มากจนหมดน้ำตาไปแล้ว จากนั้นแม่ก็เศร้ามากจนแตกสลาย

การันต์ดูเหมือนจะงุนงงเมื่อเขาจ้องมองไปที่ภาพนั้น

แล้วสีหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความเจ็บปวด น้ำตาเริ่มไหลออกมา

“รษิกา พ่อขอโทษ พ่อทำผิดพลาด ผิดพลาดอย่างร้ายแรง พ่อเยอทะยานเกินไปจนสุดท้ายต้องสูญเสียทุกอย่าง พ่อทำผิดกับแม่ของลูก และพ่อก็ติดค้างลูกมากมาย พ่ออยากจะตายให้เร็วขึ้นเพื่อที่จะได้ขอโทษแม่ในโลกหลังความตาย” การันต์ร้องออกมาก่อนจะกลายเป็นเสียงสะอื้น

คำพูดและเสียงร้องของเขาทำให้รษิการู้สึกอึดอัดจนต้องถอยออกจากห้อง เธอต้องการจะปรับอารมณ์ให้ตัวเองก่อน ไม่อย่างนั้นเธอจะไม่สามารถรักษาการันต์ได้

แม่บ้านเดินเข้ามาอย่างระมัดระวังและกระซิบกับรษิกา “คุณนายรษิกาคะ พ่อของคุณร้องไห้ในช่วงนี้ เขายังขอโทษต่อภาพถ่ายอยู่ด้วย”

รษิกายิ้มเหยียดปาก “จริงเหรอ? ก็แค่ทำหน้าที่ของคุณไปและไม่ต้องสนใจเขา”

การเสียใจและการขอโทษเมื่อคุณอยู่ในช่วงท้ายของชีวิตมีประโยชน์อะไร? แม่ของฉันจะไม่กลับมามีชีวิตอีกแล้ว ไม่ว่าจะเป็นความรู้สึกจริงใจหรือไม่ คุณคิดว่าคุณจะมีโอกาสอีกครั้งไหม? คุณไม่มีทางนั้น ความเสียหายที่คุณนำมาสู่ครอบครัวนี้จะอยู่ตลอดไปจนสิ้นกาล