เมื่อพวกเขาดื่มไปทีละแก้ว ทั้งคู่ก็เริ่มเพลิดเพลินกับการสนทนามากขึ้นเรื่อยๆ ก่อนที่พวกเขาจะรู้ตัว พวกเขาก็ดื่มจนเครื่องดื่มในตู้เย็นหมด
เมธินีหลุบตาลงและพบว่าบนโต๊ะมีขวดเปล่าอยู่เจ็ดหรือแปดขวดแล้ว
เธอพูดว่า “จักรภพ ฉันหวังว่าคุณจะเลิกทำตัวเป็นคนบังคับตัวเองและหยุดตั้งเป้าหมายที่สูงเกินไปในทุกสิ่งที่ทำ คุณจะต้องทุกข์ทรมานหากยังทำอย่างนี้ต่อไป และฉันไม่อยากเห็นคุณกลับไปเป็นโรคซึมเศร้าอีก!”
ข้อดีอย่างหนึ่งของแอลกอฮอล์คือมันช่วยให้คนสามารถแสดงออกได้อย่างอิสระ และสิ่งที่เมธินีกำลังทำอยู่ก็คือการพูดจากใจจริง เธอหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจักรภพจะมีความสุขมากขึ้น
จักรภพพยักหน้าและเงยหน้าขึ้น พบว่าใบหน้าของหญิงสาวแดงอยู่ชัดเจน เป็นที่เห็นได้ว่าเธอไม่สามารถทนต่อผลจากแอลกอฮอล์ได้
เขาลุกขึ้นและโน้มตัวไปหาเมธินีก่อนจะจับมือของเธอแล้วพูดด้วยเสียงนุ่มนวล “อย่าดื่มมากเกินไปเลย เรามีวันสนุกๆ อีกทั้งวันพรุ่งนี้ หลังจากนี้ให้ผมพาคุณไปนอนแล้วพักผ่อนนะ โอเคไหม?”
การได้ใกล้ชิดกับใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาและดวงตาที่มีเสน่ห์กระตุ้นความรู้สึกบางอย่างในตัวเมธินี และเธอก็เขย่งปลายเท้าก่อนที่จะประทับจูบลงบนริมฝีปากของชายหนุ่มอย่างแน่วแน่
จักรภพรู้สึกตกตะลึงในทันที แต่ก็รีบตอบสนองต่อจูบด้วยความกระตือรือร้นในทันที ความรู้สึกของเขาถูกกระตุ้นจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน
ความเข้มข้นของการจูบเพิ่มมากขึ้น จักรภพโจมตีอย่างรุนแรงทำให้เมธินีรู้สึกมึนงงไปกับความปรารถนา ทำให้เธอรู้สึกเหมือนกับว่าเส้นเลือดในร่างกายร้อนรุ่ม
ไม่นานนัก การหายใจของเธอเริ่มหนักหน่วง และเธอก็ไม่สามารถช่วยปล่อยเสียงครางเบาๆ เมื่อเธอหลงลืมตัวไปในช่วงเวลานั้น
แต่เมื่อทุกอย่างเริ่มร้อนแรงขึ้นอย่างมาก จักรภพก็หยุดลงทันที เขาอุ้มเมธินีขึ้นในอ้อมแขนและวางเธอลงอย่างนุ่มนวลบนเตียง
“ผมรักคุณ เมธินี ตอนนี้นอนเถอะ” จักรภพจูบเบาๆ ที่หน้าผากของเธอ
เมธินีรู้สึกมึนงงอีกครั้ง และเธอรู้สึกเหมือนกับโลกกำลังหมุน มันเป็นช่วงเวลานั้นที่เธอตระหนักว่าเธอเมาแล้ว สติของเธอเริ่มรู้สึกมัวหมองเหมือนกับกำลังลอยเข้าสู่ความว่างเปล่า
ฉันยังไม่พร้อมทางจิตใจ หากฉันจะเข้าหาเธออย่างง่ายดาย มันจะทำให้ดูเหมือนว่าฉันไม่จริงจังกับเธอเลย ฉันคิดว่ายังไม่ถึงเวลาเลย
เธอจึงเริ่มมองหาน้ำและวิ่งผ่านป่าไปจนถึงน้ำตก
เมื่อความกระหายเข้าครอบงำ เธอจึงคุกเข่าลงเพื่อดื่มน้ำจากทะเลสาบที่ใสสะอาดด้านล่างน้ำตก ดื่มน้ำด้วยความกระหาย
อย่างไรก็ตาม ยิ่งเธอดื่ม ยิ่งรู้สึกกระหายมากขึ้น และเธอรู้สึกร้อนวูบวาบทั่วร่าง
ไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้น เธอมองไปรอบๆ และเห็นว่าตนเองถูกล้อมรอบด้วยหญ้าเขียวชอุ่มและดอกไม้หลากสีสัน นอกจากนี้ อากาศยังเต็มไปด้วยกลิ่นหอมหวาน
ไม่นานนัก เธอก็สังเกตเห็นว่าจิตวิญญาณของเธอกำลังลอยอยู่ เมฆขาวฟูฟ่องตกลงมาจากท้องฟ้า ห้อมล้อมเธอไว้ในอ้อมกอดอันอ่อนโยน
รู้สึกเหมือนเธออยู่บนยอดของเมฆ ลมเย็นๆ ที่พัดผ่านหูทำให้ผิวหนังทุกส่วนและรูขุมขนของเธอสั่นไหว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
👍🏻...
....
จบดื้อๆเฉยๆ งงมากค่าาาา...
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...