หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 2046

เมื่อมองไปที่รษิกา อรอุษาสังเกตเห็นว่าผู้หญิงคนนี้วางมือขวาไว้ที่ท้องของเธออย่างไม่รู้ตัว ดังนั้นเธอจึงพูดขึ้นว่า “ยินดีด้วยนะคะ คุณรษิกา! คุณกับเลอศิลป์เป็นคู่ที่ลงตัวจริงๆ!”

ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นตกใจ เพราะเธอไม่เคยพูดแบบนี้มาก่อนเลย

รษิกาสังเกตเห็นว่าอรอุษากำลังบอกเธอว่าเธอจะไม่ยึดติดกับเลอศิลป์อีกต่อไป

ดังนั้นรษิกาจึงตอบอย่างสบายๆ “ขอบคุณค่ะ ลูกเป็นฝาแฝด ดังนั้นบ้านเราจะมีชีวิตชีวามากในไม่ช้านี้”

“ดีมากเลย!” อรอุษาพูดด้วยความรู้สึกจากใจจริง

หลังจากนั้น เธอพูดต่อทันที “ฉันขอโทษจริงๆ สำหรับความผิดพลาดที่ฉันเคยทำในอดีตนะคะ คุณรษิกา ฉันทำผิดกับคุณมาก และขออภัยจากใจจริง”

สีหน้าของเธอดูจริงจังมาก

แม้รษิกาจะมีข้อกังขาเกี่ยวกับคำขอโทษนี้ แต่เธอก็ตอบอย่างรวดเร็ว “ไม่เป็นไรค่ะ นั่นเป็นเรื่องที่ผ่านมาแล้ว”

ตลอดเวลาที่ผ่านมา เลอศิลป์ไม่ได้พูดอะไรเลย ขณะที่จิรายุก็ก้มศีรษะลงเหมือนเป็นการรับรองอรอุษา

จากนั้นทุกคนก็เริ่มพูดคุยกันอย่างสบายใจ

อรอุษาบอกแผนการของเธอว่าเธอยังต้องการเริ่มต้นธุรกิจใหม่ ทุกคนในห้องต่างสนับสนุนแผนนี้

ระหว่างนั้น จักรภพได้รับโทรศัพท์จากเมธินีและออกไปเตรียมงานแต่งงาน

ในที่สุด จิรายุก็ขับรถพาอรอุษากลับ

เมื่อทุกคนออกไป รษิกาหันไปหาสามีและบ่นว่า “ดูเหมือนอรอุษาจะเปลี่ยนไปจริงๆ ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่มาเจอฉันหรอก”

“ดีแล้วล่ะ” เลอศิลป์มีความระมัดระวังอย่างมากเมื่อพูดถึงเรื่องนี้

ทันใดนั้น อรอุษาก็ขมวดคิ้ว “บ้า! นั่นเป็นเรื่องจริงเหรอ? ทำไมฉันไม่จำอะไรได้เลย?”

ความจำของเธอเบลอมาก เธอเหมือนจะนึกอะไรออก แต่ไม่สามารถจำได้ว่าจริงๆ แล้วเป็นจิรายุหรือเลอศิลป์

ในรถ ทั้งสองคนพูดคุยกันเรื่องในอดีต มันเหมือนกับว่าภาพยนตร์เรื่องหนึ่งกำลังเล่นอยู่ในหัวของเธอ โดยมีเหตุการณ์ในอดีตมากขึ้นเรื่อยๆ

“มีอะไรผิดปกติกับคุณหรือเปล่า? อรอุษา เลอศิลป์ จักรภพ และผมจำเรื่องทั้งหมดได้ แล้วทำไมคุณถึงลืมมันไปได้? มีอะไรเกิดขึ้นในช่วงไม่กี่ปีที่คุณอยู่ต่างประเทศหรือเปล่า?” จิรายุรู้สึกประหลาดใจมาก

คำถามนั้นทำให้อรอุษาชะงัก

เธอพยายามเต็มที่ที่จะนึกถึงอดีต แต่มีรายละเอียดมากมายที่เธอไม่สามารถจำได้ โดยเฉพาะสองปีแรกที่เธอได้รู้จักเลอศิลป์

เกิดอะไรขึ้นกับฉันกันนะ? ฉันเป็นโรคความจำเสื่อมเหรอ?