หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 245

ระหว่างทางกลับ ครรชิตแอบมองเลอศิลป์ผ่านกระจกมองหลังขณะที่ตัวเขาเองนั่งอยู่ตรงเบาะผู้โดยสาร

เลอศิลป์ขมวดคิ้วแน่นไปตลอดทาง บรรยากาศในรถปกคลุมไปด้วยความตึงเครียดจนบาดลึกเข้าไปในอารมณ์

ครรชิตทำงานกับเลอศิลป์มานานหลายปี และเขาก็ไม่เคยเห็นเจ้านายเขาเดือดดาลมากขนาดนี้มาก่อน

ในตอนนั้น ครรชิตรู้สึกงุนงง เพราะเขาไม่แน่ใจว่าเลอศิลป์รู้สึกอย่างไรกับรษิกากันแน่

หรือว่าเขาจะมีใจให้คุณรษิกา… แต่คุณเลอศิลป์ก็หมั้นหมายกับคุณอัญชสาไว้แล้ว และเขาก็ไม่เคยปฏิเสธต่อหน้าสาธารณชนเลย ในทางกลับกัน ถ้าเขาไม่ได้ชอบคุณรษิกา…

ตั้งแต่รษิกากลับมา ครรชิตก็รู้สึกได้ว่าเลอศิลป์เปลี่ยนไปอย่างชัดเจน วิธีที่เขาปฏิบัติต่ออัญชสาก็แตกต่างไปมากกับท่าทีที่เขามีต่อรษิกา

เวลาที่เลอศิลป์อยู่กับอัญชสา เขาอาจจะทำตามทุกอย่างที่เธอขอ แต่ก็ดูเหมือนเขาไร้อารมณ์ความรู้สึกต่อเธอ

แต่ขณะที่เลอศิลป์อยู่กับรษิกา เขาก็มักจะอารมณ์แปรปรวน อย่างเช่นที่เขาโมโหเพราะเห็นเธอมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับผู้ชายคนอื่นต่อหน้าต่อตาเขาเอง

อีกอย่าง การปกป้องดูแลและแสดงความเป็นเจ้าของที่เลอศิลป์มีต่อรษิกานั้นก็แสดงออกมาอย่างชัดเจนผ่านสีหน้าของเขา

ถ้านี่ไม่ใช่ความรัก นั่นก็แปลว่าเขาแค่ไม่ยอมรับความจริงที่ว่าเธอจากไปโดยไม่บอกลาเมื่อหกปีก่อนงั้นเหรอ?

ยิ่งครรชิตครุ่นคิดมากเท่าไร เขาก็ยิ่งสับสนมากเท่านั้น

ระหว่างนั้น รษิกากับรณภพกำลังนั่งอยู่ที่เบาะหลังในรถของรณภพ เธอก็นึกถึงสีหน้าหม่นหมองของเลอศิลป์เมื่อครู่นี้ เธอรู้สึกสับสนปนเปกันไปหมดข้างในใจ และเธอก็เงียบไปพักใหญ่

หลังจากได้อยู่กับเลอศิลป์และรษิกามาสองวัน รณภพก็รู้สึกคลุมเครืออยู่ในใจ อีกอย่าง เขาก็ได้เห็นท่าทีของเลอศิลป์เมื่อครู่นี้ด้วย รณภพจึงอดถามไม่ได้ว่า “ระหว่างคุณกับคุณเลอศิลป์นี่มันยังไงกัน?”

เพราะรษิกายังไม่หลุดออกจากภวังค์ เธอจึงอึ้งไปครู่หนึ่งและจ้องรณภพด้วยความงุนงงเมื่อได้ยินคำถามเขา

เมื่อเห็นเธอเบิกตาโพลงอย่างนั้น รณภพก็อธิบายว่า “ผมไม่รู้นะว่าคุณเห็นที่คุณเลอศิลป์ปฏิบัติตัวกับคุณหรือเปล่าว่ามันแตกต่างออกไปมาก อย่างน้อย ผมก็เห็นนะว่าเขาทำตัวกับคุณดีกว่ากับอัญชสามากเลย”

ก่อนหน้านี้ที่งานวันเกิดอัครพล รณภพเห็นว่าเลอศิลป์ทิ้งอัญชสาไว้ที่นั่นและจูงมือรษิกาเดินออกไปจากงาน

ทุกสัญญาณนี้ไม่ได้เป็นการยืนยันเหรอว่ารษิกาคือคนสำคัญสำหรับเลอศิลป์…

พอฉันพาเธอผละออกมาจากเลอศิลป์เมื่อครู่นี้ ความเศร้าบนใบหน้าของเลอศิลป์ก็ตอบทุกอย่างออกมาหมดแล้ว

พอเขาพูดออกมา รษิกาก็เงยหน้ามามองรณภพด้วยความตกใจ

ท่าทีของรณภพยังคงเคร่งขรึมอยู่

“รณภพ คุณอย่าสรุปเอาเองโดยไม่มีหลักฐานอย่างนี้เลย” รษิกาเบนสายตาไปทางอื่นด้วยความประหม่า “ไม่ว่าเขาจะรู้สึกยังไงกับฉัน เราก็เป็นแค่คนแปลกหน้าต่อกัน ไม่มีอะไรมากไปกว่านี้ อีกอย่าง เขาก็กำลังหมั้นหมายอยู่กับอัญชสานะ”

ตั้งแต่เมื่อเธอได้มาพบเลอศิลป์อีกครั้ง เธอก็คาดเดาไปต่างๆ นานาว่าเลอศิลป์จะรู้สึกอย่างไรกับเธอ แต่เธอก็ไม่เคยคิดถึงความเป็นไปได้ที่เขาจะชอบเธอเลยแม้แต่ครั้งเดียว

อีกอย่าง เธอยังคงรู้สึกว่ามันไม่ใช่ความสนใจกันในเชิงชู้สาว

เพราะเธอยังจำได้อยู่ว่าเลอศิลป์ชอบอัญชสามากแค่ไหนเมื่อหกปีก่อนหน้านี้

แต่นั่นก็ไม่ใช่วิธีที่เลอศิลป์จะปฏิบัติตัว ถ้าเกิดเขามีใจให้ใครคนนั้นจริงๆ

เมื่อเห็นว่าเธอปฏิเสธ รณภพก็ขมวดคิ้วและเงียบไป