หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 34

เมื่อพวกเขาได้ยินอย่างนั้น พวกเขาก็ตกใจ

พวกเขาเจอหมอที่มีชื่อเสียงผู้พยายามจะรักษาอัครพลมาอย่างมากมาย แต่นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนขอให้พวกเขาถอดเสื้อของอัครพลออก

จักรภพเป็นคนแรกที่มีปฏิกิริยา เขาถามอย่างระแวดระวังว่า “มันจำเป็นด้วยเหรอ?”

รษิกาเหลือบมองเขาแปลกๆ “ฉันกำลังจะรักษาคุณอัครพลค่ะ เสื้อของเขาจะทำให้ฉันรักษายากขึ้น มีใครช่วยได้บ้างไหมคะ? รบกวนช่วยด่วนเลยค่ะ”

ทุกคนในห้องรวมทั้งทีมแพทย์ต่างก็มองหน้ากันด้วยความงุนงง

พวกเขาไม่รู้ว่าทำไมถึงจำเป็นต้องถอดเสื้อคนไข้ออกเพื่อทำการรักษาด้วย

จักรภพลังเลก่อนจะกัดฟันเดินเข้าไปช่วย

เมื่อเห็นว่าพี่ชายยอมทำตาม ฝนทิพย์ก็ตกใจ “มันเป็นการรักษาประเภทไหนกันล่ะเนี่ย? ทำไม…”

ก่อนจะพูดจบ ฝนทิพย์ก็เห็นรษิกาหยิบกล่องไม้ที่ดูแปลกตาออกมาจากกล่องเครื่องมือแพทย์ของเธอ และมันมีสิ่งของบางอย่างที่ดูเหมือนม้วนกระดาษอยู่ข้างใน

หลังจากเธอคลี่ม้วนนั้นออกมา ทุกคนก็ได้เห็นเข็มเงินขนาดใหญ่และขนาดเล็กหลายร้อยเล่มถูกจัดเรียงไว้อย่างเรียบร้อยภายในนั้น

ฝนทิพย์ตกใจเมื่อเห็นเช่นนั้นและรีบกล้ำกลืนคำพูดตัวเองลงไปทันที

รษิกาพุ่งความสนใจไปยังการเลือกเข็มเงินที่ต้องการใช้ก่อนจะฆ่าเชื้อด้วยแอลกอฮอล์ เธอจึงไม่ได้สนใจสิ่งที่ฝนทิพย์พูดเลย

ตรงหน้าเธอ จักรภพกำลังยกร่างของอัครพลขึ้นมาด้วยความยากลำบาก มือหนึ่งเขาพยุงร่างชายชราเอาไว้ขณะที่อีกมือพยายามถอดเสื้อให้เขา

ในตอนนั้นอัครพลเกือบจะหมดสติไปอย่างสิ้นเชิงแล้ว เขาจึงไม่ให้ความร่วมมือเลย

และมันทำให้จักรภพยิ่งลำบากมากขึ้นไปอีก

เลอศิลป์มองการกระทำของรษิกาขณะที่แววตาของเขาเคร่งขึ้น

เมื่อเขาเห็นว่าจักรภพต้องดิ้นรนมากแค่ไหน เขาก็วางไอรดาลงกับพื้นและสั่งว่า “พ่อจะไปช่วยอาจักรภพนะคะ อยู่นี่นะ อย่าไปไหนล่ะ โอเคไหม?”

เธอพยักหน้าอย่างว่าง่ายขณะที่มองพ่อเดินเข้าไปหาคนกลุ่มนั้นและยืนอยู่ข้างเตียง จากนั้นเขาก็ช่วยจักรภพถอดเสื้อให้อัครพลโดยไม่พูดอะไรอีก

เธอมีภูมิหลังทางการแพทย์แต่ไม่คุ้นเคยกับวิธีฝังเข็มเท่าไร แม้จะเป็นเช่นนั้น แต่เธอก็บอกได้ว่าที่รษิกาทำอยู่นั้นอันตรายเป็นอย่างมาก

แม้แต่คนปกติก็ยังอาจตายได้จากสิ่งที่รษิกาทำ และเนื่องจากอัครพลป่วยอยู่เช่นนี้ ความเสี่ยงจึงยิ่งพุ่งสูงขึ้น

ท่าทีของฝนทิพย์ตึงเครียดด้วยความโมโหและแววตาเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก “ถ้าคุณไม่รู้ว่าต้องทำยังไง ก็อย่าทำ! คุณทำอะไรลงไป? นี่คุณพยายามจะฆ่าคุณปู่งั้นเหรอ?”

เมื่อเธอพูดจบ เธอก็ผลักรษิกาออกไปอย่างแรง

รษิกาได้ยินคำถามเธอ แต่ไม่สนใจขณะที่กำลังวางตำแหน่งปักเข็มที่สอง

นั่นเป็นเหตุผลที่เธอไม่รู้ว่าจู่ๆ ฝนทิพย์จะผลักเธอ

เธอไม่ทันตั้งตัวเมื่อถูกผลักเช่นนั้น เธอจึงเสียการทรงตัวไปครู่หนึ่ง

มันเกือบทำให้เธอล้มลงไปในอ้อมแขนของเลอศิลป์