หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 360

ในขณะที่พวกเขาอยู่กันตามลำพังในห้องทำงาน ความกังวลก็ปรากฏบนใบหน้าของทั้งคู่

“คุณพอจำได้ไหมว่าภักดีสรวงกรุ๊ปทำอะไรตอนที่โจมตีพวกเราครั้งล่าสุด?” คมสันกล่าวขณะที่ขมวดคิ้วด้วยความกังวล

รษิกาหน้าเครียดเมื่อได้ยินเขาพูดเช่นนั้น เธอเองก็นึกถึงตอนที่อัญชสาก่อเรื่องตอนที่เธอเดินทางกลับประเทศเช่นกัน

ผู้จัดหาสมุนไพรทั้งเมืองหัสดินล้วนแต่ปฏิเสธการเป็นหุ้นส่วนโดยไม่ให้เหตุผลตามคำสั่งของภักดีสรวงกรุ๊ปในตอนนั้น

ต้องมีคนสั่งไม่ให้พวกเขาส่งสมุนไพรให้เรา ว่าแต่ใครกันนะที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้?

สายตาของรษิกาเริ่มเคร่งเครียด เธอว้าวุ่นใจไปหมด

ในเมื่อพวกเขาเคยแก้ปัญหาที่อัญชสาก่อแล้ว รษิกามั่นใจว่าพวกเขาจะไม่ถูกกลั่นแกล้งด้วยวิธีเดิม

แม้ว่าคมสันจะไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่เขารู้ดีว่ารษิกาคือเหยื่อของเกมนี้

เขาตบไหล่เธอเพื่อปลอบใจเมื่อเห็นว่าเธอกังวลมากเพียงใด “อย่าเพิ่งคิดมากเลยครับ ไหนๆ คุณก็อยู่ที่นี่แล้ว ผมว่าคุณควรโทรหาหุ้นส่วนของเราเป็นการส่วนตัว แล้วถามเขาตรงๆ ว่าจะเอายังไง ถ้าพวกเขาไม่ต้องการทำงานร่วมกับเราแล้ว เราก็จะได้หาผู้จัดส่งรายใหม่ เราจำเป็นต้องตรวจสอบให้แน่ใจว่าโครงการทั้งหมดของเราจะดำเนินไปตามเวลาที่กำหนด”

รษิกาดึงตัวเองออกจากภวังค์และพยักหน้าเห็นด้วย

ในไม่ช้า คมสันก็นำหมายเลขโทรศัพท์ของหุ้นส่วนทั้งหมดมาให้รษิกาโทรหาทีละคน

“ผมขอโทษจริงๆ ครับคุณหมอรษิกา แม้จะเป็นเกียรติมากที่จะได้ร่วมงานกับสถาบันวิจัย แต่ทางเราไม่สามารถจัดหาส่วนผสมเฉพาะตามที่คุณต้องการได้หากได้รับการแจ้งล่วงหน้าอย่างกะทันหันแบบนี้ ดังนั้น…”

“นั่นคุณหมอรษิกาเหรอคะ? ขออภัยที่ไม่ได้แจ้งให้ทราบล่วงหน้านะคะ เพราะทุกอย่างมันกะทันหันมาก โรงงานเรากำลังเร่งดำเนินการตามคำสั่งซื้อจำนวนมากจากโรงพยาบาล ทำให้เราไม่สามารถรับคำสั่งซื้อจากสถาบันวิจัยได้ค่ะ”

รษิกาโทรหาบริษัทหลายแห่งติดต่อกัน แต่ละที่ก็อ้างเหตุผลต่างๆ นานาในการปฏิเสธเธอ

คำพูดของพวกเขาไม่ชัดเจน แถมพวกเขาดูไม่ได้ต้องการเป็นหุ้นส่วนต่อไป

“ผมไม่ได้ตั้งใจจะตำหนิคุณนะ” คมสันรีบอธิบาย “ท้ายที่สุด คุณคือคนที่แก้ปัญหาที่เราเจอมาก่อนหน้านี้ ผมแค่อยากเตือนคุณให้ระวัง เพราะอีกฝ่ายดูท่าจะเล่นงานคุณได้ทุกทาง เขาอาจจะทำอะไรกับคุณหรือเด็กๆ ก็ได้ คุณต้องระวังเอาไว้ ไม่ต้องกังวลกับเรื่องสถาบันวิจัยเลย เพราะช่วงนี้ผมยังจัดการได้”

คมสันยิ้มให้เธออย่างมั่นใจ

“ขอบคุณนะคะ” รษิกากล่าว ดวงตาเธอเปล่งประกายไปด้วยความซาบซึ้งใจ

อย่างไรก็ตาม คิดอย่างไรเธอก็คิดไม่ออกว่าใครกันที่เล่นไม้นี้กับเธอ

เป็นไปได้ว่าอาจจะเป็นศศิตา

ครั้งล่าสุดที่เจอกัน รษิกาได้สะสางเรื่องราวต่างๆ กับศศิตา และไม่ได้ติดต่อกับเลอศิลป์ในช่วงนั้น

ถ้าศศิตาทำจริงๆ เธอควรทำตั้งแต่วันที่แตกหักกัน แทนที่จะรอมาจนถึงวันนี้