ครรชิตใช้เวลาสักพักก่อนที่เขาจะสงบลงได้จากอาการตกใจ สิ่งแรกที่เขาทำหลังจากนั่นคือรายงานให้เลอศิลป์ทราบ
ระหว่างนั้น เลอศิลป์ไม่ได้พูดอะไรเลยหลังจากวางสายครรชิต จักรภพรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาจึงกินอาหารที่ไม่ร้อนแล้วอย่างเงียบๆ
เมื่อโทรศัพท์ของเลอศิลป์ดังขึ้นอีกครั้ง จักรภพก็หันหน้าไปหาทันที
เลอศิลป์รับสายอย่างรวดเร็ว
“คุณเลอศิลป์ ผมหาเจอแล้วครับ” ครรชิตเริ่มพูดอย่างระมัดระวัง
“ใครเป็นคนทำ?” เลอศิลป์ถามด้วยน้ำเสียงต่ำ
ครรชิตตอบอย่างลังเลว่า “คือ… คุณศศิตาครับ”
เลอศิลป์ก้มหน้าลงเมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น แต่ก็ไม่ได้แปลกใจอะไรเลย
ตั้งแต่ตอนจักรภพบอกเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาก็มองออกแล้วว่าใครเป็นคนอยู่เบื้องหลัง การสั่งครรชิตไปค้นหาก็เพื่อเพิ่มความมั่นใจให้กับการคาดเดาของเขา
“เข้าใจแล้ว” จากนั้นเลอศิลป์ก็วางสายด้วยสีหน้าไร้อารมณ์
จากนั้น บรรยากาศภายในห้องก็เย็นจนเกือบจะลดลงต่ำกว่าศูนย์องศา
จักรภพอ้าปากกำลังจะพูดบางอย่าง แต่เสียงของเลอศิลป์แทรกขึ้นมาก่อน
“นายเจอเรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อไร?”
จักรภพตึงเครียดอยู่พักหนึ่งก่อนจะตอบตามจริงว่า “เมื่อวานนี้”
พอเขาตอบเลอศิลป์ไป บรรยากาศภายในห้องก็ลดลงยิ่งกว่าเดิม
จักรภพรีบอธิบายทันที “คชาเรศกรุ๊ปก็ได้รับผลกระทบเหมือนกัน ฉันจึงยุ่งกับการจัดการกับปัญหาภายในบริษัทน่ะ แล้วฉันก็ไม่รู้จะบอกนายเรื่องนี้ยังไงดี จนมันยืดเยื้อมาถึงวันนี้ แต่ไม่ต้องห่วง สมุนไพรที่คชาเรศกรุ๊ปจัดหาให้คุณหมอรษิาและคนอื่นๆ น่าจะเพียงพอแล้ว”
เลอศิลป์ก้มหน้าลงเพื่อยับยั้งความรู้สึกร้อนใจเอาไว้
ผู้หญิงคนนั้นต้องรู้ว่าเรื่องนี้มีส่วนเกี่ยวข้องกับฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ป บางทีเธออาจจะรู้ว่าฉันรู้เรื่องพวกนี้ดี เธอจึงคอยหลบหน้าฉันก่อนที่ฉันจะรู้เรื่อง ฉันสงสัยเหลือเกินว่าตอนนี้เธอคิดยังไงกับฉัน
“ฉันยุ่งอยู่กับธุรกิจในบริษัทน่ะ” เลอศิลป์ตอบจักรภพอย่างเรียบง่าย
จักรภพพยักหน้าเข้าใจ เรื่องจริงสินะที่คุณศศิตาปกปิดเรื่องนี้จากเลอศิลป์
ด้วยความคิดนั้นในหัว จักรภพอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียใจ “ถ้าฉันรู้ว่านายไม่ได้รู้เรื่องนี้ ฉันก็น่าจะบอกเรื่องนี้ให้นายรู้ตั้งแต่เมื่อวาน”
สีหน้าของเลอศิลป์ไม่ได้เปลี่ยนแต่อย่างใด เขาพูดว่า “มีแค่พวกเราสองคนที่รู้เรื่องนี้ แม่ของฉันคงไม่รู้ว่านายเป็นคนบอกเรื่องนี้กับฉัน”
ถ้าเลอศิลป์ลองสวมบทเป็นจักรภพ เขาคงจะเข้าใจแจ่มแจ้งว่าทำไมจักรภพถึงใช้เวลาบอกเรื่องนี้กับเขานานมาก
ตระกูลของพวกเขาต่างก็ดีต่อกัน การที่บอกเรื่องนี้กับเลอศิลป์ ก็เท่ากับจักรภพสร้างศัตรูกับแม่ของเลอศิลป์
จักรภพขมวดคิ้วเข้าหากัน “นั่นไม่ใช่ประเด็น ถ้าฉันไม่ได้เห็นท่าทีที่นายปฏิบัติกับคุณหมอรษิกาด้วยตัวฉันเอง ฉันคงไม่ถ่อมาที่นี่เพื่อมาบอกนายหรอก”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
👍🏻...
....
จบดื้อๆเฉยๆ งงมากค่าาาา...
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...