หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 434

“ไม่แปลกใจเลยที่นายถามฉันเรื่องที่คุณหมอรษิกาจะเดินทางไปเมืองธนาคิม แต่ฉันก็คิดว่านายวานให้ฉันช่วยเกี่ยวกับงานนั้น นึกไม่ถึงเลยนะว่ามันมีเหตุผลที่ซ่อนอยู่!” จักรภพแกล้งหยอกเลอศิลป์เมื่อเขาปะติดปะต่อเรื่องราวต่างๆ ได้แล้ว

เลอศิลป์ตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉยแต่เคร่งขรึม

ฉันทำไปด้วยเหตุผลส่วนตัวของฉันเอง แต่รษิกาไม่ได้รู้สึกซาบซึ้งอะไรเลย

จักรภพเลิกคิ้ว “ถ้าอย่างนั้น นายต้องเข้าร่วมงานเลี้ยงในคืนนั้น เป็นยังไงบ้าง? เรื่องระหว่างนายกับเธอคืบหน้าบ้างไหม?”

ทันทีที่จักรภพพูดจบ เขาก็เห็นสีหน้าเศร้าหมองของเลอศิลป์

เห็นได้ชัดว่าไม่อะไรคืบหน้า

จักรภพยังคงสับสนกับสถานการณ์

แม้ว่าเลอศิลป์จะทำทุกอย่างเพื่อไล่ตามรษิกา แต่ทำไมเธอถึงยังนิ่งเฉย? นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นเลอศิลป์ใช้ความพยายามอย่างมากในการจีบผู้หญิง ใครก็ตามที่อยู่ในสถานะของรษิกาคงจะยอมอยู่ในอ้อมแขนของเขาอย่างไม่ลังเลใจ สำหรับคุณหมอรษิกาที่ทำให้เลอศิลป์เศร้าโศกมาก คงมีแค่เธอคนเดียวจริงๆ ทื่ทำได้ เพื่อนของฉันคนนี้กำลังคิดอะไรอยู่? ทำไมเขาถึงไม่ยอมเลิกวุ่นวายกับผู้หญิงที่คอยแต่จะทำให้เขาโมโหนะ?

จักรภพสับสนไปหมด เขาอดไม่ได้ที่จะถามออกไปว่า “เธอยังคงเมินนายเหมือนเมื่อก่อนหรือเปล่า?”

เลอศิลป์ขมวดคิ้วและนิ่งเงียบ

“เลอศิลป์ นายคิดจะทำยังไงกับคุณหมอรษิกา? นายทำเพื่อเธอมามาก แต่เธอยังคงเพิกเฉยต่อความรู้สึกของนาย ว่าแต่แน่ใจเหรอว่าอยากจะทำอย่างนี้ต่อไป?” จักรภพคิดไม่ออกเลยว่าเพื่อนของเขาหวงรษิกามากแค่ไหน

ที่ด้านข้าง ครรชิตซึ่งได้ยินความคิดเห็นนั้นแอบมองเลอศิลป์และนึกถึงท่าทีเย็นชาของ รษิกาที่มีต่อเจ้านายของเขา

ครั้งนี้ดูเหมือนว่าคุณเลอศิลป์จะมีใจให้เธอแล้วจริงๆ

เลอศิลป์ขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาอยากรู้ว่าจักรภพมีแผนอะไรกันแน่

“ตอนนี้ปัญหาที่สถาบันวิจัยได้รับการแก้ไขแล้ว คุณหมอรษิกาน่าจะกลับไปต่างประเทศอีกครั้งเมื่อความร่วมมือของสถาบันกับบริษัทไม่กี่แห่งมีเสถียรภาพ” จักรภพวิเคราะห์อย่างใจเย็น

ใบหน้าของเลอศิลป์ดูเคร่งขรึม

เป็นความจริงที่เมื่อพิจารณาถึงท่าทีในปัจจุบันของเธอที่มีต่อฉันแล้ว เธอจะจากไปโดยไม่ลังเลเมื่องานเสร็จสิ้น หากฉันไม่ส่งคนไปจับตาดู เธอคงจะจากไปโดยที่ฉันไม่รู้ก็เป็นได้

ความคิดที่ว่ารษิกาจะหายไปจากชีวิตอีกครั้งทำให้เขาขมวดคิ้ว เขาถามจักรภพว่า “นายมีคำแนะนำบ้างไหม?”

เมื่อสัมผัสได้ถึงความโกรธของเพื่อน จักรภพจึงฉีกยิ้มอย่างมั่นใจ “อย่าลืมว่าฉันทำอาชีพอะไร ในฐานะคนในวงการแพทย์ ฉันรู้ดีกว่าใครๆ ว่าคุณหมอรษิกาต้องการอะไร ถ้าฉันจำไม่ผิด เธอเชี่ยวชาญด้านการแพทย์แผนโบราณ ดังนั้นจึงไม่มีทางที่เธอจะปฏิเสธโอกาสที่ฉันจะหาให้เธอ”