หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 439

เมื่ออชิและเบนนี่สบายใจขึ้นแล้ว รษิกาก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก

หลังจากทานมื้อเย็นแล้ว รษิกาส่งอชิกับเบนนี่เข้านอนจากนั้นเธอจึงเข้าห้องทำงานไป

อัครพลพูดว่าการให้คำปรึกษาทางการแพทย์ที่ตระกูลดำรงกุลจะจัดขึ้นเป็นเวลาสองวัน เธอจำเป็นต้องทำความเข้าใจเพิ่มเติมเกี่ยวกับงานนี้ล่วงหน้า

ก่อนหน้านั้นเธอเคยได้ยินเพียงแค่ชื่องานการให้คำปรึกษาทางการแพทย์ของตระกูลดำรงกุล แต่เธอไม่เคยสนใจเรื่องนี้จริงๆ จังๆ และเธอไม่คิดว่าตัวเองจะโชคดีพอที่จะมีโอกาสเข้าร่วม

เพราะได้รับโอกาสที่ไม่เคยคาดฝันเหมือนบุญหล่นทับ เธอจึงมุ่งมั่นที่จะทำผลงานให้ดี

แต่ว่ากลับไม่ค่อยมีข้อมูลหรือกระบวนการเกี่ยวกับการให้คำปรึกษาทางการแพทย์แผนโบราณเผยแพร่ออกมามากนัก รษิกาทำได้เพียงแค่ใช้วิธีที่ไม่น่าเชื่อถือที่สุด นั่นคือการค้นหาทางออนไลน์ และหวังว่าจะได้เจอข้อมูลที่ดีที่สุด หากเธอโชคดีเธอก็น่าจะพอหาข้อมูลที่ดูริบหรี่ได้บ้าง

โชคไม่ดีที่ตระกูลดำรงกุลนั้นลึกลับมากสำหรับคนทั่วไป แม้ว่าก่อนหน้านี้ตระกูลดำรงกุลจะเคยจัดการให้คำปรึกษาทางการแพทย์มาหลายต่อหลายครั้ง แต่ข้อมูลที่ได้มีทางออนไลน์นั้นค่อนข้างน้อยมากทีเดียว

หลังจากค้นหาอยู่นานแต่ก็ไม่สำเร็จ รษิกาจึงตัดสินไปโทรหาหาญชัย

เพียงไม่นานหาญชัยก็รับสาย

รษิกาถามแบบไม่อ้อมค้อมว่า “ศาสตราจารย์หาญชัยคะ คุณรู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับตระกูลดำรงกุลบ้างไหมคะ?”

หาญชัยรู้สึกงุนงง “ตระกูลดำรงกุลเพิ่งปลีกวิเวกไปจากสังคมเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา ทำไมจู่ๆถึงถามขึ้นมาเหรอ?”

“ฉันได้ยินมาว่าตระกูลดำรงกุลกำลังจัดการให้คำปรึกษาทางการแพทย์ ดังนั้นฉันจึงหวังว่าจะหาข้อมูลเพื่อทำความเข้าใจให้มากขึ้นได้ น่าเสียดายที่ไม่ค่อยมีข้อมูลเกี่ยวกับพวกเขาทางออนไลน์ เลยเป็นเหตุผลที่ฉันต้องมาถามคุณ ฉันหวังว่าคุณจะให้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์ได้บ้างน่ะค่ะ” รษิกาอธิบายสั้นๆ

เมื่อได้ยินคำอธิบายของเธอ หาญชัยก็ตอบกลับด้วยเสียงอืมในลำคอก่อนจะเงียบไปสองสามวินาที หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ตอบว่า “ผมก็อยู่ต่างประเทศมาหลายปีแล้ว น่าเสียดายที่ผมไม่ค่อยรู้เรื่องตระกูลดำรงกุลเท่าไรนัก หากคุณต้องการทราบข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับครอบครัวนี้ ผมก็พอจะแนะนำเว็บบอร์ดออนไลน์ได้นะ เนื้อหาของเว็บบอร์ดพวกนี้มันมักจะมีข้อมูลของตระกูลที่มีชื่อเสียงในโลกการแพทย์แผนโบราณ หวังว่ามันคงจะช่วยอะไรคุณได้บ้างแหละ”

ระลอกแห่งความรู้สึกผิดถาโถมเข้าใส่รษิกาอีกครั้ง “ฉันต้องขอโทษด้วยนะคะ ศาสตราจารย์หาญชัย...”

ขณะที่เธอกำลังจะขอโทษ หาญชัยก็หัวเราะออกมา “เอาล่ะๆ ผมแค่ล้อเล่น ที่ผมอนุญาตให้คุณกลับไปที่ประเทศชวาลาก็เพราะผมหวังว่าตอนที่คุณอยู่ที่นั่น คุณจะได้ฝึกฝนทักษะด้านการแพทย์แผนโบราณ ในเมื่อโอกาสทองเแบบนี้เกิดขึ้นกับคุณแล้ว แน่นอนว่าในฐานะอาจารย์ ผมก็อยากขออวยพรให้คุณโชคดี ผมหวังว่าคุณจะมีผลงานดีในระหว่างการประชุมสัมมนาทางการแพทย์ อย่าทำให้ผมขายหน้านะ”

รษิกายิ้ม “ไม่ต้องห่วงเลยค่ะ ฉันจะทำให้ดีที่สุด”

“ไม่ต้องเป็นห่วงทางนี่นะ คุณกลับมาเมื่อไรโทรหาผมด้วยนะ” หาญชัยพูดอย่างจริงใจ

รษิการู้สึกซึ้งใจ “ขอบคุณนะคะ ศาสตราจารย์”

หลังจากนั้นหาญชัยก็ยังคงถามถึงอชิและเบนนี่ด้วยความเป็นห่วง เมื่อรู้ว่าพวกเด็กๆ สบายดี ในที่สุดหาญชัยก็วางสายด้วยความโล่งใจ