เช้าวันต่อมา รษิกายังคงหลับสนิทเมื่อเสียงเคาะประตูดังขึ้น
"แม่ครับ!" เสียงเล็กๆ ของเบนนี่ ดังมาจากนอกห้องนอนของรษิกา “แม่ครับตื่นได้แล้ว!”
เสียงดังกล่าวทำให้รษิกาตื่นขึ้น เธอรีบลุกขึ้นนั่ง เพราะคิดว่าที่เด็กๆ เรียกเธอเพราะมีเรื่องเกิดขึ้น เธอจึงรีบไปเปิดประตูโดยไม่รีรอ
พอเปิดประตู อชิและเบนนี่ก็ทักทายด้วยท่าทางไร้เดียงสา พวกเขาเงยหน้ามองรษิกาด้วยสายตาแบบออดอ้อนแล้วพูดกับแม่ว่า “แม่ครับ วันนี้แม่จะไปส่งเราที่โรงเรียนไหม?”
สายตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความคาดหวัง
ตอนนี้รษิกาตื่นเต็มที่แล้ว
พอได้ยินคำถามของลูกชายทั้งสอง รษิกาก็นึกไปถึงสีหน้าผิดหวังของพวกเขาเมื่อคืน
หลังจากลังเลอยู่สองสามวินาที ในที่สุดรษิกาก็ตอบตกลง “พวกลูกๆ ไปกินข้าวเช้ากันก่อนนะ เดี๋ยวแม่ตามลงไป พอกินข้าวเช้าอิ่มแล้ว แม่จะพาส่งไปที่โรงเรียน”
อชิและเบนนี่ตาเป็นประกาย ก่อนจะพยักหน้าอย่างเชื่อฟังแล้วก็วิ่งลงไปข้างล่างทันที
หลังจากอาบน้ำเสร็จรษิกาก็เปลี่ยนชุด เมื่อเธอลงไปข้างล่างเด็กชายสองคนกำลังรอเธออยู่ที่โต๊ะอย่างใจจดใจจ่อ
ในช่วงอาหารเช้า เด็กชายทั้งสองทำตัวอบอุ่นกว่าปกติ พวกเขาตักอาหารใส่จานของรษิกาเรื่อยๆ
เมื่อรู้ถึงเหตุผลที่อยู่เบื้องหลังความสุขของอชิและเบนนี่ รษิการู้สึกโกรธตัวเองอยู่เล็กน้อยในใจ แต่เธอไม่สามารถทำอะไรพวกเขาได้
เมื่อนึกถึงสิ่งที่เลอศิลป์พูดกับเธอเมื่อวันก่อนรษิกาก็อดเห็นด้วยกับเขาไม่ได้
อชิและเบนนี่ก็เป็นเด็กธรรมดาๆ ทั่วไป แต่ทันทีที่พวกเขาเริ่มออดอ้อน รษิกาก็พบว่าตัวเองทำตามไปเสียทุกอย่างที่พวกเขาร้องขอ และยิ่งกว่านั้นคือเธอยอมให้กับคนที่อารมณ์ไม่มั่นคงอย่างไอรดามากกว่าเด็กชายทั้งสองด้วยซ้ำ
หลังอาหารเช้า รษิกาก็พาเด็กๆ ไปส่งที่โรงเรียน
เนื่องจากยังเช้าอยู่ ที่ประตูโรงเรียนจึงยังมีคนไม่มากนัก
รษิกามองสำรวจไปรอบๆ แต่เธอก็ยังไม่เห็นเลอศิลป์หรือไอรดาแม้แต่แวบเดียว เธอรู้สึกว่าความตึงเครียดบนไหล่ของเธอผ่อนคลายลง หลังจากพาอชิและเบนนี่ไปหาครูพิมพ์รภาแล้ว รษิกาก็รีบเดินออกไปโดยหวังว่าจะหลบไปได้ก่อนที่ทั้งสองจะมาถึง
อย่างไรก็ตาม อชิและเบนนี่พยายามรั้งให้รษิกาอยู่ต่ออีกหน่อยเพราะไอรดายังมาไม่ถึง
พวกเขารู้ว่าอีกไม่นานรษิกาก็จะมีงานยุ่งอีกครั้งและไอรดาจะพบกับรษิกาได้ยากขึ้น อชิและเบนนี่ไม่อยากให้ไอรดาต้องเสียใจ
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ารษิการู้แผนการของเด็กๆ ดี หลังจากพูดปลอบใจและให้กำลังใจแล้ว เธอก็รีบพาพวกเขาไปส่งไว้กับครูพิมพ์รภาและรีบหันหลังเดินจากไปโดยไม่ลังเล
อชิและเบนนี่ก้มหน้าลงอย่างหดหู่เมื่อทั้งคู่มองร่างที่ค่อยๆ ลับหายไปของรษิกา โดยไม่รู้ว่าจะต้องเผชิญหน้ากับไอรดาที่กำลังผิดหวังอย่างไร
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
👍🏻...
....
จบดื้อๆเฉยๆ งงมากค่าาาา...
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...