หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 490

อัครพลทราบดีว่าจุลพัฒน์ได้พบกับรษิกาแล้วเมื่อวันก่อน หลังจากทานมื้อเย็นแล้ว เขาก็โทรหาจุลพัฒน์เพื่อตกลงความเข้าใจเกี่ยวกับความร่วมมือของพวกเขา

ในขณะนั้นจักรภพนั่งอยู่ข้างๆ เขา หลังจากรู้ว่าตระกูลดำรงกุลตกลงจะร่วมมือกับรษิกา เขาก็ไม่ลังเลใจที่จะแจ้งให้เลอศิลป์ได้รับรู้

ในเวลาเดียวกัน เลอศิลป์เพิ่งกล่อมไอรดาหลับไป ก็ได้รับสายโทรศัพท์จากจักรภพ “ว่าไง?”

“ฉันจะบอกข่าวดีให้นายฟัง ตระกูลดำรงกุลได้ตกลงร่วมงานกับคุณหมอรษิกาแล้ว ฉันคิดว่าเธอจะไม่ได้บินไปต่างประเทศสักพักล่ะ” จักรภพตอบด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสุข

เลอศิลป์ขมวดคิ้วและพยักหน้าอย่างมีความสุข “เยี่ยมเลย”

จากปลายสาย น้ำเสียงของจักรภพดังขึ้นอีกครั้ง “ถึงอย่างนั้น มันก็หมายความว่าคุณหมอรษิกาจะต้องร่วมงานกับทายาทหนุ่มของตระกูลดำรงกุลในช่วงเวลาหลังจากนี้”

เลอศิลป์ขมวดคิ้ว “นายหมายความว่ายังไงนะ?”

“เจตนิน ดำรงกุลมีหน้าที่รับผิดชอบสถาบันวิจัยของตระกูลดำรงกุล นายรู้จักเขาไหม?” จักรภพตอบด้วยน้ำเสียงที่เย้ยหยันที่สุด

เลอศิลป์ขมวดคิ้วและหน้าบึ้งตึงทันที

ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์ไม่มีความเชี่ยวชาญในด้านการแพทย์ แต่เขาได้พบกับทายาทหนุ่มของตระกูลดำรงกุลอยู่หลายครั้ง

จักรภพใส่ไฟด้วยการอธิบายต่อว่า “คุณเจตนินเป็นทายาทของตระกูลดำรงกุล ไม่เพียงแค่นั้นนะ ทักษะทางการแพทย์ของเขายังโดดเด่นที่สุดในบรรดาคนรุ่นใหม่ของตระกูลดำรงกุลด้วย ส่วนรูปร่างหน้าตาของเขานายคงเคยเห็นมาก่อนใช่ไหม? เขาเป็นคนอารมณ์ดีด้วย ฉันได้ยินมาว่าคุณจุลพัฒน์ยินดีที่จะร่วมงานกับคุณหมอรษิกา ส่วนหนึ่งเป็นเพราะคุณเจตนินช่วยผลักดันเธอ”

“แล้วไง?” น้ำเสียงของเลอศิลป์แสดงออกถึงความไม่พอใจเป็นอย่างมาก

จักรภพเลิกคิ้ว “คุณหมอรษิกาและคุณเจตนินไม่เพียงแค่โสดเหมือนกันเท่านั้น แต่ยังมีอาชีพเดียวกันอีกด้วย ฉันเชื่อว่าพวกเขาจะมีเรื่องราวให้คุยกันมากมายหลังจากนี้ ยิ่งไปกว่านั้นเขาทั้งสองเป็นคนเก่งทั้งคู่ ถ้าพวกเขาติดต่อประสานงานกันบ่อยๆ แบบนี้ ฉันเกรงว่า…”

ต่อมาเขาก็วางสายไปก่อนที่จักรภพจะรู้ตัว

เมื่อเห็นหน้าจอโทรศัพท์ดับลง จักรภพก็พูดอะไรไม่ออก ให้ตายเถอะ! ในเมื่อฉันพูดไปขนาดนี้เขายังจะเมินเฉยอยู่ได้ยังไง? นี่มันหมายความว่ายังไงกัน?

จักรภพรับรู้ได้ถึงความรู้สึกของเลอศิลป์ที่มีต่อรษิกา และผู้หญิงคนนี้ก็เป็นแม่แท้ๆ ของไอรดาด้วย ตั้งแต่นั้นมา เขาก็ทุ่มเทอย่างหนักเพื่อช่วยเลอศิลป์ในเรื่องนี้

แต่หลังจากที่เขาพยายามทุ่มเทอย่างเต็มที่ เขากลับพูดไม่ออกกับสถานะปัจจุบันของทั้งสองคน เขากังวลอย่างหนักเมื่อเลอศิลป์ถึงขั้นทะเลาะกับรษิกา

นั่นเป็นเหตุผลที่เขาพูดเป็นนัยกับเลอศิลป์ โดยหวังว่าเลอศิลป์จะลงมือจัดการกับทุกอย่างด้วยความรวดเร็ว เขาไม่เคยคิดเลยว่าเลอศิลป์จะนิ่งเฉยเช่นนี้

จักรภพเริ่มมีอาการปวดหัวขึ้นอย่างรุนแรง