หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 524

“พ่อคะ!” ไอรดาวิ่งเข้าใส่อ้อมแขนของเลอศิลป์ทันทีที่เธอเห็นเขา เธอชื่นชอบหน้าตาที่ดูโดดเด่นของเขา

เลอศิลป์ย่อตัวลงกอดไอรดาแล้วอุ้มเธอขึ้นมา ขณะเดียวกันก็มองไปยังรษิกาที่อยู่ตรงหน้าเขา

รษิกาแค่แต่งหน้าธรรมดาและสวมชุดสีขาวแบบเจ้าหญิง ผมยาวของเธอถูกรวบขึ้นและยึดไว้ด้วยมงกุฎเพชรขนาดเล็ก ดวงตาของเธอดูเป็นประกาย ส่วนตัวเธอก็ดูสวยสุกสกาว

รษิกายิ้มอ่อนๆ ให้เขาเมื่อได้สบตากัน โดยที่เขาเองก็ไม่อยากหันหน้าหนี

อชิกับเบนนี่ยืนเงียบๆ อยู่ข้างหลังรษิกา มองดูเลอศิลป์ที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาพลางจินตนาการว่าพอตัวเองโตขึ้นจะมีหน้าตาเป็นอย่างไร

ถึงพวกเขาจะไม่ชอบเลอศิลป์ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาหล่อมาก

โตขึ้นเราจะหล่อเหมือนเขาไหม?

"เข้าไปข้างในกันเถอะ" เลอศิลป์ทำลายความเงียบนั้นแล้วหันไปนำทาง

รษิกาพยักหน้าเล็กน้อยแล้วเดินตามหลังเขาไปพร้อมกับอชิและเบนนี่

งานฉลองครบรอบยังไม่เริ่มขึ้น เด็กๆ และผู้ปกครองที่แต่งหน้าเสร็จเรียบร้อยแล้วกำลังเดินดูรอบๆ โรงเรียนอนุบาล

ธีมของการฉลองครบรอบในครั้งนี้คือธีมเทพนิยาย ดังนั้นทั่วทั้งบริเวณของโรงเรียนอนุบาลจึงถูกตกแต่งให้คล้ายกับสถานที่ในเทพนิยายต่างๆ มองแวบแรก รษิกานึกว่าตัวเองหลุดเข้าไปในโลกแห่งเทพนิยาย

ตอนแรกที่พวกเขาเดินเข้าโรงเรียนอนุบาลไป พวกเขาเดินไปเจอกับโลกของหิมะและน้ำแข็งเป็นที่แรก มีโคมไฟฟักทองรายล้อมอยู่ทุกที่ และรถฟักทองหลายคันก็จอดอยู่ข้างถนน หนึ่งในนั้นมีรองเท้าแก้ววางอยู่ด้วย

ขณะที่พวกเขาเดินต่อเข้าไปข้างในโรงเรียนอนุบาล ก็ได้พบกับบ้านลูกกวาดสีสันสดใส ตะกร้าสวยๆ งามๆ หลายใบถูกวางไว้ที่บันไดหน้าประตู และลูกอมครึ่งหนึ่งที่อยู่ข้างในก็มีคนหยิบออกไปแล้ว

พอเห็นลูกอม อชิกับเบนนี่ก็หยุดชะงัก

ขณะที่รษิกากำลังจะหยิบลูกอมสองเม็ดให้อชิกับเบนนี่ เลอศิลป์ก็เดินนำไปที่ตะกร้าลูกอมแล้ว ไม่นานเขาก็กลับมาพร้อมกับลูกอมเต็มสองมือ

รษิกาเห็นเด็กหน้าตาเหมือนหนูน้อยหมวกแดงมาแต่ไกล หนูน้อยคนนี้หน้าตาน่ารักจริงๆ...

ขณะที่เธอกำลังจ้องมองหนูน้อยหมวกแดง ผู้ใหญ่ข้างๆ หนูน้อยก็มองมาทางรษิกากับเลอศิลป์ทันที

รษิกาอดแปลกใจไม่ได้เมื่อพวกเขาสบตากัน เธอทักทายผู้หญิงคนนั้นด้วยรอยยิ้ม “คุณคณาภรณ์”

คณาภรณ์จับมือกอหญ้าตัวน้อยขณะที่เดินไปหารษิกา เธอถึงกับตะลึงเมื่อเห็นรษิกา อชิ และเบนนี่ "คุณรษิกา วันนี้คุณสวยมากๆ เลย! อชิกับเบนนี่ก็น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย!”

รษิกายิ้ม “กำลังสงสัยอยู่เลยว่าใครคือหนูน้อยหมวกแดงผู้น่ารัก ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเป็นกอหญ้านี่เอง”

บทบาทของคณาภรณ์คือคุณยายหมาป่า เธอก็เลยตั้งใจแต่งตัวให้เหมือนหญิงชรา พลอยทำให้กอหญ้าดูสดใสและน่ารักมากกว่าเดิมเมื่ออยู่ข้างเธอ

“โรงเรียนอนุบาลหาเสื้อคลุมดีๆ มาให้เธอน่ะ” ตอนที่คณาภรณ์พูด เธอก็แอบเหลือบไปมองเลอศิลป์ที่เดินอยู่ข้างหน้าเธอโดยบังเอิญ

เลอศิลป์เดินไปข้างหน้าโดยไม่หันมองเธอเลยแม้แต่น้อย