หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 558

เมื่อรษิกาเห็นว่าไอรดาตามตื๊อเธอมากถึงเพียงใด เธอจึงต้องยอมไปเล่นซ่อนหากับเด็กๆ

“ซ่อนเสร็จแล้ว!” ไอรดาพูดออกมาเมื่อเธอพบที่ซ่อนแล้ว

แม้ว่าจะเคยเล่นซ่อนหากับอชิและเบนนี่ไปแล้ว แต่ไอรดาก็ยังคงตะโกนออกมาทุกครั้งที่เธอซ่อนตัวเสร็จ

รษิกาอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

หลังจากที่ไอรดาตะโกนออกมา รษิกาก็ได้ยินเสียงอชิกับเบนนี่หัวเราะออกมาจากอีกมุมหนึ่งของห้อง

“เอาล่ะนะ ฉันกำลังไป!” รษิกาพูดขึ้นพลางส่ายหัวด้วยความขบขัน

จากนั้นเธอก็เดินไปจุดที่อชิกับเบนนี่ซ่อนตัว

อชิกับเบนนี่รู้สึกภาคภูมิใจในตัวเองเป็นอย่างมากเพราะคิดว่าได้ค้นพบจุดยุทธศาสตร์ที่ไม่ว่าใครก็จะหาตัวพวกเขาไม่เจออย่างแน่นอน แต่พวกเขาก็ได้รับการพิสูจน์แล้วว่าพวกเขานั้นคิดผิด

เด็กๆ ทั้งสองคนวางแผนที่จะเปลี่ยนที่ซ่อนของตัวเองเพื่อให้รษิกาหาตัวพวกเขาได้ยากขึ้น แต่ขณะที่ท้ังคู่กำลังคลานออกมาจากจุดที่ซ่อนตัวอยู่นั้น ก็ชนเข้ากับรษิกาอย่างจัง

อชิกับเบนนี่เงยหน้ามองและเห็นเพียงแค่รอยยิ้มชอบใจของรษิกา “แม่ครับ พวกเราของแก้ตัวอีกรอบนะ…” ทั้งสองบ่นพึมพำขณะที่ยืนอยู่ต่อหน้ารษิกา

รษิกาขมวดคิ้วด้วยความงงพร้อมทั้งเลิกคิ้วขึ้นก่อนจะพูดว่า “ไม่จ้ะ พวกลูกต้องช่วยแม่ตามหาไอรดาให้เจอ”

เมื่อทั้งคู่รู้ว่าตัวเองไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้ว เด็กๆ จึงยอมทำตามคำสั่งของรษิกา พวกเขาพยายามนึกทิศทางของเสียงไอรดาที่ได้ยินในตอนแรก

ไอรดาได้เรียนรู้เทคนิคเล็กๆ น้อยๆ มาจากเกมในรอบก่อนหน้านี้ เธอจะค่อยๆ โผล่หัวออกมาเป็นครั้งคราวเพื่อมองดูว่าสถานการณ์ภายนอกเป็นอย่างไร

เมื่อเธอเห็นรษิกาและหนุ่มๆ เดินตรงมาทางที่เธอซ่อนอยู่ เธอจึงพยายามหลบไปที่อื่น แต่มันก็ไม่ทันเสียแล้ว

อชิกับเบนนี่เห็นเธอตั้งแต่ตอนที่เธอพยายามโผล่หัวออกมาดู

“แม่ พวกเราเจอไอรดาแล้วครับ!” อชิกับเบนนี่ตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้นขณะที่พวกเขาวิ่งไล่ตามไอรดาที่กำลังวิ่งหนีอยู่

เมื่อรษิกาเห็นพวกเขาวิ่งไล่กัน เธอก็รีบวิ่งหน้าตั้งไปหาไอรดาด้วยความเป็นห่วงกลัวว่าไอรดาจะหกล้ม

แม้ว่าเลอศิลป์กับรษิกาจะสามารถป้องกันไม่ให้เหตุการณ์เลวร้ายที่สุดเกิดขึ้นได้ แต่การที่ร่างกายของไอรดากระแทกโดนโต๊ะก็ทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดขึ้นมา

ไอรดามึนงงอยู่สักพักหนึ่งจนกระทั่งในที่สุดเธอก็เงยหน้าขึ้น

ฝ่ามือของเลอศิลป์บังขอบโต๊ะไว้ ส่วนมือของรษิกาก็บังตรงหน้าผากของไอรดาด้วย จู่ๆ เลอศิลป์ก็ขมวดคิ้วขึ้น

“ลูกโอเคไหม? ไอวี่” เขาถามด้วยความกังวลใจ

เมื่อไม่กี่วินาทีที่ผ่านมา ขณะที่เลอศิลป์กำลังนั่งเคลียร์งานให้เสร็จ จู่ๆ เขาก็ได้ยินเสียงรษิกากรีดร้องออกมาด้วยความตกใจ เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นไอรดาก็ล้มลงมาทางเขาแล้ว ดังนั้นเลอศิลป์จึงรีบยื่นมือไปช่วยเธอเอาไว้ทัน

ไอรดาใช้เวลาเพียงครู่เดียวในการรวบรวมสติของตัวเอง “หนูไม่เป็นอะไรค่ะ” เธอตอบเบาๆ

เลอศิลป์ถอนหายใจด้วยความโล่งอก “โอเคเยี่ยมมาก งั้นก็ลุกขึ้นมาได้แล้วนะ”

เมื่ออชิกับเบนนี่ได้ยินเช่นนั้น พวกเขาก็รีบไปช่วยพยุงไอรดาให้ลุกขึ้นเพื่อช่วยเบาแรงเลอศิลป์กับรษิกา