หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 574

ทั้งอชิและเบนนี่ต่างก็จับมือกับรษิกาขณะที่เดินไป โดยรษิกานิ่งเงียบไปตลอดทาง และฝาแฝดทั้งสองคนก็อดที่จะเป็นห่วงเธอไม่ได้

พวกเขาไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น แต่พวกเขาบอกได้ในทันทีว่าแม่ไม่มีความสุข

“แม่...” เบนนี่เรียกเธอด้วยความระมัดระวัง “เราไม่พาไอวี่ไปกับเราด้วยเหรอครับ?”

รษิกาดึงสติกลับมาสู่ความเป็นจริงเมื่อเธอได้ยินเสียงเขา จากนั้นเธอก็นึกได้ว่าตัวเองกลัวจนลืมไอรดาไปแล้ว

อย่างไรก็ตาม ในตอนนั้นเธอก็ไม่สามารถกลับไปรับสาวน้อยได้แล้ว

รษิกาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะลูบหัวของเบนนี่ "คุณเลอศิลป์จะพาไอวี่กลับบ้านเองนะ”

อชิกับเบนนี่พยักหน้า “แม่ ทำไมแม่เศร้าล่ะ? เมื่อกี้เราสนุกกันมากไม่ใช่เหรอ?” พวกเขาอดไม่ได้ที่จะถาม

แม้ว่าพวกเขาจะจดจ่อกับการทำงานศิลปะ แต่พวกเขาก็รู้ว่าไอรดากับแม่แลกของขวัญให้กันและกัน

รษิกาควรจะมีความสุขกับเรื่องนั้น

แต่ทว่า ดูเหมือนเธอจะตื่นตระหนกแทน

อชิขมวดคิ้วขณะที่เขาเงยหน้าขึ้นมองแม่ตัวเอง “เป็นเพราะเราให้ของขวัญคุณเลอศิลป์หรือเปล่าครับ?”

แววตาของเธอฉายแววประหลาดใจ เพราะเธอตกใจกับคำพูดของเขา

อชิจับมือรษิกาแน่น

ตอนนี้เขารู้เรื่องภูมิหลังครอบครัวของเขาแล้ว เขารู้ได้เองว่าแม่ของเขากังวลเรื่องอะไร

“เราให้ของขวัญคุณเลอศิลป์เพราะในสองวันมานี้เขาช่วยเราไว้เยอะเลย” อชิพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “ถ้าแม่ไม่ชอบ คราวหลังเราจะหลบหน้าคุณเลอศิลป์นะครับแม่”

เบนนี่มาร่วมวงด้วย “เรารักแม่ที่สุดนะครับ ถ้าแม่ไม่ชอบใคร เราก็จะไม่ชอบด้วย!”

แม้ว่าพวกเขาจะพูดคำพูดเหล่านั้นออกไป แต่พวกเขาก็ยังรู้สึกเศร้าใจอยู่ดี

ในช่วงสองสามวันนี้ พวกเขาได้ใช้เวลากับเลอศิลป์อย่างมีความสุข เลอศิลป์เองก็ดูแลพวกเขาอย่างดีเช่นกัน

ถ้าเป็นไปได้ อชิกับเบนนี่อยากให้พ่อกับแม่กลับมาอยู่ด้วยกัน

เนื่องจากเบนนี่สังเกตเห็นสีหน้าเศร้าสร้อยของไอรดา เขาจึงอยากจะพูดอะไรต่อ

นอกจากนี้ รษิกาอาจจะเริ่มหลบหน้าไอรดาอีกครั้งหลังจากกลับจากการเดินทาง

เขาหวังว่าไอรดาจะได้ใช้เวลากับรษิกาให้มากยิ่งขึ้น

พอเขาสังเกตเห็นท่าทางของรษิกา เขาก็ทำได้แค่เงียบ

ทันใดนั้น รษิกาก็หยุดเดินแล้วหันกลับไปเผชิญหน้ากับทั้งสองคนที่อยู่ข้างหลังเธอ

เมื่อสังเกตเห็นท่าทางของเธอ ทั้งเลอศิลป์และไอรดาก็หยุดเดิน

“ช่วยเดินไปก่อน แล้วพาเด็กๆ กลับไปด้วยค่ะคุณเลอศิลป์ ฉันอยากอยู่ที่นี่สักพัก” รษิกาพูดด้วยสายตาที่เหม่อลอย

เมื่อเธอนึกถึงการที่เธอต้องอยู่ภายใต้ชายคาเดียวกันกับเลอศิลป์หลังจากกลับไปที่โรงแรม หัวใจของเธอก็เต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย

หลังจากครุ่นคิดอยู่หลายตลบ รษิกาก็ตัดสินใจที่จะอยู่บนชายหาดเพื่อสงบสติอารมณ์