หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 594

อชิและเบนนี่มองหน้ากัน จู่ๆ พวกเขาสองคนก็กลัวที่จะต้องตอบคำถามของแม่

พวกเขาไม่ได้ชอบเลอศิลป์ แต่พวกเขาแค่ชอบการที่มีพ่อคอยดูแลแม่เท่านั้นเอง

แต่พวกเขาเห็นว่าแม่ยังคงไม่ชอบพ่ออยู่

เมื่อคิดได้อย่างนั้น พวกเขาก็ลังเล

สัญญาณแห่งความกังวลแวบเข้ามาในใจของรษิกา

เธอมองออกว่าเด็กๆ มีท่าทีต่อเลอศิลป์เปลี่ยนไป

หากสิ่งต่าง ๆ ดำเนินต่อไปแบบนั้น และพวกเขาเกิดชอบเลอศิลป์และต้องการมีปฏิสัมพันธ์กับเขามากขึ้น เธอคงไม่สามารถหาเหตุผลที่จะปฏิเสธได้

เพราะถึงอย่างไร พวกเขาก็ควรจะได้เติบโตเคียงข้างเลอศิลป์ เธอเองที่เป็นคนลิดรอนสิทธิ์ที่จะได้อยู่กับพ่อของเด็กๆ ไป

เมื่อตั้งสติได้แล้ว เธอก็จ้องมองไปที่เด็กชายอย่างขอโทษทันที “แม่... แม่ไม่รู้ แต่ถ้าลูกสองคนต้องการแบบนั้น แม่ก็จะไม่ปฏิเสธ”

กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ เธอจะไม่เชื้อเชิญเลอศิลป์เข้ามาด้วยความเต็มใจ และเธอก็จะไม่พอใจที่เขามาเยี่ยมหา แต่เธอจะยอมให้เป็นอย่างนั้นเพื่อชดเชยความรู้สึกให้ลูกๆ ของเธอทั้งสองคน

เด็กชายทั้งสองเป็นเด็กฉลาด พวกเขาจึงรู้ได้ทันทีว่าเธอหมายความว่าอย่างไร เธอยังคงไม่ชอบการที่พ่อของพวกเขามาที่บ้าน

ลิสาช่วยพยุงรษิกาไปที่ห้อง หลังจากรษิกาอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว เธอก็นอนลงบนเตียง แต่นอนไม่หลับ

เธอไม่รู้เลยว่าเลอศิลป์คิดอะไรอยู่ เขาคบอยู่กับอัญชสาตามที่เขาต้องการมาตลอด และฉันก็พูดชัดเจนไปแล้วว่าฉันจะไม่ไปเกาะแกะอะไรกับเขาอีกตั้งแต่หกปีก่อน แต่ตอนนี้มันรู้สึกเหมือนกับเราสลับตำแหน่งกัน เขามักจะมาอยู่ต่อหน้าฉันเสมอ จะว่าไปความสัมพันธ์ของพวกเรามันก็ไม่มีอะไรอีกแล้ว อย่างที่ฉันเคยบอกไปก่อนหน้านี้ว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกันเลยนอกเสียจากคนแปลกหน้า แต่เรื่องต่างๆ ที่เขาทำก็ทำให้ฉันรู้สึกเหมือนว่าเขาอยากจะรักษาความสัมพันธ์กับฉันและลูกๆ

จากนั้นเธอก็ตระหนักได้ถึงบางสิ่งและเลิกคิดวุ่นวาย ในเวลาเดียวกันเธอก็รู้สึกเหมือนเป็นคนโง่เง่า ไม่มีใครรู้ว่าทำไมฉันไปจากที่นี่เมื่อหกปีก่อนได้ดีเท่ากับตัวฉันเอง มันเป็นเพราะฉันรู้ว่าอัญชสาอยู่ตรงไหนในใจของเลอศิลป์ ฉันรู้ว่าไม่ว่าฉันจะพยายามมากแค่ไหนก็ตาม เขาก็จะไม่หันมามองฉันแน่นอน หกปีผ่านไป อัญชสาก็ยังคงอยู่กับเลอศิลป์ มันก็ชัดเจนแล้วว่าคนทั้งสองยังรักกันอยู่ ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเลอศิลป์ถึงยังปิดบังความคิดแบบนั้นกับฉันทั้งที่เขายังรักอัญชสาอยู่

เมื่อเธอคิดมาถึงตรงนี้ เธอก็ยิ้มเยาะตัวเอง ท้ายที่สุดแล้วฉันก็หลอกตัวเองเท่านั้น เหตุผลเดียวที่เลอศิลป์มาดูแลฉันก็เพราะไอวี่

เธอพยายามโน้มน้าวตัวเองว่าอย่าคิดมาก ตราบใดที่ฉันรักษาระยะห่างกับเลอศิลป์ได้ ปัญหาก็คงจะไม่เกิดขึ้นมาอีก