หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 620

หลังจากลงรถแล้ว รษิกาก็อยากจะคืนดอกไม้ให้เลอศิลป์ แต่ชายคนนั้นก็หันหลังเดินเข้าไปในร้านอาหารแล้ว

เมื่อเห็นอย่างนั้น รษิกาก็ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องถือช่อดอกไม้เอาไว้ก่อน

เช่นนั้น พวกเขาจึงเดินตามกันเข้าไปในร้านอาหาร

พนักงานพาพวกเขาไปที่โต๊ะซึ่งเลอศิลป์จองไว้แล้วอย่างรวดเร็ว

ด้วยเหตุผลอะไรบางอย่าง ตอนนี้รษิการู้สึกว่าสถานการณ์มันแปลกๆ

ลูกค้าหลายคนลอบมองพวกเขาเพราะหน้าตาและความรีบร้อน

เมื่อเห็นว่าคนเริ่มสนใจ รษิกาก็กวาดตามองรอบๆ ด้วยความงุนงง

วินาทีต่อมา เธอก็รู้ว่าอะไรที่แปลกๆ ในสถานการณ์นี้ เราดูเหมือนเป็นคู่รักกันเลย และเราก็ดูแปลกกันมาก!

เธอรู้สึกหงุดหงิดเมื่อได้ยินพนักงานเสิร์ฟพูดว่า “นี่เป็นชุดอาหารสำหรับคู่รักที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในร้านอาหารของเรา คุณอยากลองดูไหม?”

เลอศิลป์ไม่ได้แก้ไขความเข้าใจผิดของพนักงาน แต่เขากลับสั่งอาหารชุดและเครื่องเคียงบางอย่างเพิ่มเติม

เมื่อได้ยินบทสนทนาระหว่างเลอศิลป์และพนักงาน รษิกาก็รู้สึกตัวในทันที เธอขมวดคิ้วและมองเลอศิลป์ก่อนจะหันไปหาพนักงานและอธิบายว่า “ดูเหมือนจะมีความเข้าใจผิด ฉันไม่ใช่…”

ก่อนที่เธอจะพูดจบประโยค พนักงานเสิร์ฟก็มองเธอด้วยความอิจฉาและพูดว่า “คุณผู้หญิง ดอกไม้ช่อนั้นสวยจัง คุณโชคดีมากเลย!”

รษิกาอึ้งไปทันที เมื่อเธอต้องการจะอธิบายสถานการณ์ พนักงานก็เดินออกไปแล้ว

ลูกค้าคนอื่นในร้านอาหารยังคงมองเธออยู่

รษิการู้สึกอึดอัดที่ต้องอยู่ภายใต้สายตาอันเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นของผู้คน

เลอศิลป์ชะงักไปและขมวดคิ้ว “คุณอยากคุยเรื่องอะไรเหรอครับ?”

“ช่วยเลิกส่งดอกไม้มาให้ฉันเถอะค่ะ ฉันไม่ชอบเลย และฉันคิดว่ามันไม่เหมาะสมเท่าไร” รษิกาหลุบตาลงเพื่อซ่อนความรู้สึก

เลอศิลป์จ้องมองเธอและถามว่า “ถ้าไม่ชอบดอกไม้แล้วคุณชอบอะไรล่ะครับ?”

รษิกานิ่งอึ้ง เธอรีบดึงสติตัวเองและมองเขาด้วยแววตาสับสน เลอศิลป์เป็นคนฉลาด ฉันพนันได้เลยว่าเขารู้ว่าฉันจะสื่อะไร แล้วทำไมเขาถึงถามฉันแบบนี้? เขากำลังคิดจะทำอะไรกันแน่?

รษิกาไม่กล้าคิดไปไกล เธอกำหมัดแน่นเพื่อให้นิ่งไว้ “นั่นไม่เกี่ยวกับคุณค่ะ คุณเลอศิลป์ เราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น รบกวนช่วยระวังการกระทำของคุณด้วยและอย่าทำให้ฉันต้องตกที่นั่งลำบากเลย”

สายตาของเลอศิลป์เคร่งเครียดเมื่อเขาได้ยินน้ำเสียงที่มุ่งมั่นขณะที่เธอปฏิเสธเขา

รษิกาเม้มปากและมองหน้าเขา โดยหวังว่าจะได้คำตอบตามที่เธอหวังไว้