หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 657

รษิกาตื่นขึ้นมาเพราะเสียงหัวเราะที่ดังมาจากข้างล่างในเช้าวันต่อมา

เมื่อคืนนี้ในหัวเธอมีแต่เรื่องวุ่นวายจึงใช้เวลานานกว่าจะนอนหลับได้ และตอนนี้เธอก็ปวดหัวมากเพราะนอนไม่พอ

รษิกาเหลือบมองเวลา เธออยากจะนอนต่ออีกหน่อย แต่ดูเหมือนเสียงหัวเราะข้างล่างนั้นไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลงเลย

เมื่อไม่มีทางเลือก รษิกาจึงคลานลงจากเตียงและเดินออกจากห้องไปทั้งที่ยังสะลึมสะลืออยู่

พอมองลงไปข้างล่าง เธอก็เห็นเมธินีกำลังเล่นอยู่กับเด็กทั้งสองคนในห้องนั่งเล่น

เห็นอย่างนั้นแล้ว รษิกาก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจอย่างอับจนหนทาง

ยัยนี่อาศัยอยู่ข้างบ้านเราแท้ๆ แต่เราก็ไม่ได้ข่าวคราวอะไรจากเธอเลยในช่วงสองสามวันมานี้ แต่ตอนนี้เธอกลับมาอยู่ที่นี่เพื่อรบกวนการนอนของฉันสินะ

“แม่ครับ!” เด็กชายทั้งสองเงยหน้ามามองทันทีที่ได้ยินเสียงประตูห้องรษิกาเปิดออกมา

เมธินีเองก็มองตามขึ้นมาเช่นกัน นาทีที่เธอเห็นสีหน้าที่ย่ำแย่ของรษิกา รอยยิ้มบนใบหน้าเมธินีก็กลายเป็นความกังวลแทน “พวกเราทำให้เธอตื่นเหรอ?”

รษิกาพยักหน้าโดยไม่อ้อมค้อม เธอนวดขมับตัวเองและถามว่า “ทำไมวันนี้ถึงมาที่นี่ได้ล่ะ?”

เมธินีสัมผัสได้ว่ารษิกาไม่ค่อยสบายเท่าไร เธอจึงหยุดเล่นกับเด็กๆ “เป็นอะไรไป? ไม่สบายเหรอ? ทำไมหน้าตาดูแย่ขนาดนี้ล่ะ?”

อชิกับเบนนี่มองแม่ของพวกเขาด้วยความเป็นห่วง พวกเขารู้สึกผิดมากที่ทำให้เธอตื่นขึ้นมา

รษิกาถอนหายใจเมื่อเธอเห็นสายตาเป็นห่วงของคนทั้งสาม “ไม่มีอะไรหรอก เมื่อคืนนี้นอนไม่ค่อยหลับน่ะ เช้านี้ก็เลยตื่นเพราะเสียงทั้งสามคน”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น เมธินีก็ดึงเด็กๆ มาอยู่ข้างๆ และพูดขอโทษ “ไปนอนต่ออีกหน่อยเถอะ ฉันจะพาเด็กๆ ไปเล่นข้างนอกสักพักก่อน”

รษิกาส่ายหน้า “ฉันกลับไปนอนต่อไม่ได้แล้วล่ะ เล่นต่อไปเถอะ เดี๋ยวอีกสักพักจะลงไปนะ”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น เมธินีก็หันไปมองเด็กๆ ด้วยสายตาที่มีแต่ความสงสัย

เด็กชายทั้งสองคนพยักหน้า แต่พวกเขาก็ไม่ค่อยแน่ใจนัก

ในตอนนั้นเอง เมธินีก็เชื่อคำพูดของรษิกา เธอขมวดคิ้วและแนะนำไปว่า “อย่าหักโหมมากนักนะ เธออาจจะไม่ห่วงสุขภาพของตัวเอง แต่เด็กๆ พวกนี้น่ะเป็นห่วงมากเลยล่ะ”

เมื่อพูดจบเธอก็ก้มลงมองเด็กทั้งสองคนที่พยักหน้าตามน้ำไปทันที

รษิกาอดยิ้มไม่ได้ที่เห็นเช่นนั้น “ก็ได้ๆ อีกอย่าง ฉันก็ไม่ใช่คนเดียวที่ทำผิดนะ เธอเองก็เหมือนกันนั่นแหละ ช่วงนี้วุ่นวายกับงานมากอยู่ไม่ใช่หรือไง?”

เมธินีกลอกตาใส่เพื่อนของเธอ “โอ๊ย ก็ฉันไม่มีทางเลือกนี่นา”

ในช่วงสองสามวันมานี้ที่โรงพยาบาลขาดคนทำงานด้วยเหตุผลบางอย่าง เมธินีจึงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องทำทุกอย่างที่เธอจะช่วยได้ ซึ่งทำให้เธอต้องวุ่นวายมากในเดือนที่ผ่านมา ตอนนี้เธอเริ่มจะมีเวลาว่างในสัปดาห์นี้พอดี เธอก็เลยมาเยี่ยมอชิกับเบนนี่สักหน่อย