หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 687

อัญชสามองดูลิฟต์ค่อยๆ ลงไปยังชั้นล่าง นาทีที่ลิฟต์หยุดลง อัญชสาก็ปัดฝุ่นที่ตัวเองและเดินเข้าไปในห้อง

เธอไม่รู้เลยว่านั่งนิ่งอยู่นานเท่าไรจนกระทั่งโทรศัพท์ดังขึ้นทำให้เธอตื่นจากภวังค์

อัญชสาตั้งสติได้ทันทีที่เห็นเบอร์คนโทรเข้า แม่ของเธอโทรมาและไม่นานนักเธอก็รู้ว่าแม่โทรมาทำไม

โทรศัพท์ยังคงดังอยู่อย่างนั้น แต่อัญชสาไม่อยากรับสายเลย สิ่งที่เธอทำได้มีเพียงนั่งมองมันอยู่เงียบๆ ขณะที่หน้าจอก็กะพริบไปเรื่อยๆ ก่อนที่ทุกอย่างจะเงียบลงไป

ไม่นานนัก โทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง

เป็นเช่นนี้อยู่พักหนึ่งก่อนที่อัญชสาจะกดรับสายด้วยความรำคาญใจในที่สุด

“อัญชสา ทำไมไม่รับโทรศัพท์? เกิดอะไรขึ้น? ลูกไม่ได้อยู่ที่บ้านเขาแล้วเหรอ?” ทันทีที่อัญชสารับสาย เสียงที่เป็นห่วงของจันทราก็ดังขึ้นมาทันที

ใบหน้าของอัญชสามีร่องรอยเย้ยหยันเมื่อได้ยินอย่างนั้น แม้กระทั่งตอนนี้ แม่ของเธอยังคงคิดว่าเธอกำลังไปที่บ้านฟ้าศิริสวัสดิ์อยู่

ขณะที่อัญชสาเงียบไป จันทราก็ถามว่า “อัญชสา อยู่ในสายไหม? ทำไมไม่พูดอะไรเลยล่ะ?”

“หนูอยู่ที่โรงแรม” อัญชสาพูด ใบหน้าเธอไร้ความรู้สึก

ทันทีที่เธอพูดเช่นนั้น บรรยากาศก็เต็มไปด้วยความกดดันอย่างหนักหน่วง

อัญชสาพูดต่อไปว่า “เลอศิลป์ไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว เขาจองห้องสวีทไว้ให้หนูและบอกให้หนูพักผ่อน จากนั้นก็กลับไปคนเดียว”

จันทราตกใจที่เลอศิลป์ไม่ได้พาลูกสาวเธอกลับไปที่บ้านฟ้าศิริสวัสดิ์ จากนั้นเธอก็เห็นว่าอัญชสาใจสลายมากแค่ไหนและพยายามจะปลอบเธอ “ไม่ต้องห่วงนะ ความจริงที่ว่าเขายินดีจะพาลูกออกไปจากบ้านก่อนมันก็พอแล้ว ยังไงเขาก็เป็นคนจองห้องให้ลูกเองเลยไม่ใช่เหรอ? แม่ว่าเขาจะต้องไปหาลูกบ่อยๆ แน่”

อัญชสาส่งเสียงหัวเราะเยาะเย้ยถากถางอย่างรุนแรง “เชื่อหนูเถอะว่าเขาจะไม่ทำอย่างนั้นแน่ เขาบอกว่าไม่มีทางที่เราจะอยู่ด้วยกันได้ หนูพนันได้เลยว่าเขาไปหานังรษิกาบัดซบนั่นแล้ว!”

ความผิดนังบ้านั่นคนเดียว! ถ้าเธอไม่ได้กลับมา ป่านนี้ฉันก็กลายเป็นคุณนายบ้านฟ้าศิริสวัสดิ์ไปแล้ว!

แม้ว่าคุณศศิตาจะไม่สามารถควบคุมความคิดของเลอศิลป์ได้ แต่เธอก็มองฉันในแง่ดีเสมอ เธอถึงกับลงมือบีบบังคับให้นังรษิกาบ้านั่นถอยไปด้วยซ้ำ

ในตอนนี้ จำเป็นอย่างยิ่งที่ฉันต้องได้รับความเมตตาจากคุณศศิตา เพื่อช่วยให้ตัวฉันเองให้หลุดพ้นจากความตกต่ำนี้ การขับไล่นังบ้ารษิกานั่นออกไปเป็นสิ่งที่ดีที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้และเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีถ้าสามารถจัดการได้สำเร็จ!

ถ้าเป็นอย่างนั้น ถึงเลอศิลป์กับรษิกาจะชอบพอกัน เลอศิลป์ก็จะไม่มีทางเลือกอยู่ดี!

เมื่อคิดได้อย่างนั้น อัญชสาก็ทำหน้าบูดบึ้ง น้ำเสียงของเธอก็เย็นชาราวกับน้ำแข็งเย็นเยียบ “แม่พูดถูก! ไม่ว่ายังไง เลอศิลป์ก็แต่งงานได้แต่กับหนูเท่านั้น! นังรษิกานั่นสร้างเรื่องมามากพอแล้ว หนูจะต้องแก้แค้นให้ได้!”

จันทราพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “ไม่ต้องห่วงนะ อัญชสา แม่จะช่วยลูกเอง! ลูกรอเลอศิลป์มานานมากแล้ว! ใครอีกจะมาแต่งงานกับเขาถ้าไม่ใช่ลูก?”

ทั้งสองคนพูดเรื่องนี้ต่ออีกพักหนึ่ง เมื่อเห็นว่าดึกมากแล้ว จันทราก็บอกให้อัญชสารีบไปพักผ่อน

หลังจากวางสายไป จันทราก็รู้สึกผิดหวังและเสียใจ

ถ้าฉันรู้ก่อนว่าเขาจะพาเธอไปพักที่โรงแรม ฉันจะไม่ทำให้ลูกต้องตกอยู่ในสถานการณ์แบบนั้นตั้งแต่แรกแน่นอน!