หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 724

หลังจากนั้น เธอก็ลุกขึ้นยืนและสงบอารมณ์ก่อนที่จะเดินไปร้านอาหารที่อยู่ข้างๆ

“ฉันขอโทษที่ให้พวกคุณรอกันนะ”

หลังจากเข้าไปในร้านอาหาร จรรยาภรณ์ก็มองแขกสองคนของเธอด้วยสายตาสำนึกเสียใจ

การมาถึงของเธอทำให้รษิกากับเจตนินถอนหายใจโล่งอกพร้อมกับยิ้มบางๆ “ไม่เป็นไร เชิญนั่งก่อน”

จรรยาภรณ์พยักหน้าก่อนจะนั่งลงข้างพวกเขา แต่เมื่อเห็นอาหารบนโต๊ะที่ยังไม่ได้ทานเลยแม้แต่น้อย เธอก็มองพวกเขาด้วยความประหลาดใจ “ฉันบอกให้พวกคุณกินกันก่อนเลยไม่ใช่เหรอ? ฉันบอกไม่ต้องรอไง ฉันขอโทษจริงๆ เลยนะที่ตอนนี้อาหารก็เย็นหมดแล้ว”

เนื่องจากรษิกาไม่ได้รู้จักจรรยาภรณ์มากนัก เธอจึงทำเพียงยิ้มอย่างฉันมิตร

สำหรับเจตนิน เขาตอบเธอตามมารยาท “เพราะคุณเป็นเจ้าภาพ มันก็ถูกแล้วที่พวกเราต้องรอคุณ”

เขาแทบไม่พูดอะไรเมื่อความเงียบปกคลุมไปรอบโต๊ะ

พอไม่รู้จะทำตัวอย่างไร รษิกาจึงมองเจตนินด้วยสายตาอึดอัดใจ เพราะถ้าเป็นไปได้ เธอก็ตั้งใจว่าจะขอตัวกลับก่อน

ตอนที่จรรยาภรณ์ไม่อยู่ เธอกับเจตนินยังคงพูดคุยกันเรื่องหุ้นส่วน

พอเธอมาถึง พวกเขาก็หยุดคุยกัน

ดังนั้น รษิกาจึงไม่อยากจะเสียเวลาที่นั่นอีกต่อไป

เมื่อเจตนินมาสบตาเธอ เขาจึงเดาออกว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เขาจึงพูดทำลายความเงียบขึ้นมาว่า “จรรยาภรณ์ คุณได้บอกไว้ใช่ไหมว่าข้าวมื้อนี้…”

จรรยาภรณ์หยุดพูดต่อ เธอเม้มปากด้วยท่าทางที่รู้สึกผิดกับตัวเองและหันไปหาเจตนิน “ฉันไม่ปฏิเสธเรื่องที่ฉันมีความรู้สึกต่อเจตนินหรอก แต่ถ้าเขาชอบใคร มันก็ไม่ใช่เรื่องของฉัน แล้วฉันก็ไม่ควรฝืนความรู้สึกของฉันที่มีต่อเขาและทำให้พวกคุณรู้สึกลำบาก มันไม่สำคัญหรอกว่าพวกคุณทั้งคู่จะยกโทษให้ฉันหรือไม่ ฉันแค่อยากจะบอกให้พวกคุณรู้ว่าฉันขอโทษจากการกระทำของฉันจริงๆ”

ความจริงใจที่เต็มเปี่ยมของจรรยาภรณ์จุดประกายความเห็นใจของรษิกา

ความจริงแล้ว เธอก็ไม่ได้ติดใจอะไรกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนั้น แต่พอจรรยาภรณ์มาขอโทษในตอนนี้ มันก็สมควรแล้วที่จะตอบรับอะไรบ้าง

ด้วยเหตุนั้น รษิกาก็ยกแก้วขึ้นมาในที่สุด “คุณจรรยาภรณ์ มันไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คุณคิดหรอก ถ้าให้พูดตามตรง ฉันไม่ได้โกรธคุณกับเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนั้นเลย ดังนั้น คุณก็ไม่ควรคิดมากนะ”

เมื่อรษิกาพูดจบ เธอก็ยิ้มก่อนที่จะดื่มไวน์

พอเธอดื่มเสร็จแล้ว คิ้วของเธอก็ขมวดทันที