หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 726

เช้าวันต่อมา ขณะที่รษิกากำลังกินอาหารเช้ากับเด็กๆ ก่อนที่จะส่งพวกเขาไปโรงเรียน จู่ๆ กริ่งหน้าประตูก็ดังขึ้น

เสียงกริ่งที่ดังทำให้รษิกากับเด็กชายทั้งสองมองหน้ากันเพราะพวกเขาคิดเหมือนกัน นั่นก็คือเลอศิลป์และไอรดามาที่นี่

เพราะอย่างไรแล้วพวกเขาทั้งคู่ก็มักจะมาในเวลานี้

เมื่อไม่ได้คิดเป็นอย่างอื่น รษิกาจึงยืนขึ้นและไปเปิดประตู

จากนั้นเธอก็เห็นสายตาของเพื่อนสนิทมองดูเธออย่างกังวลใจ

“เกิดอะไรขึ้น?” ใจของเธอตกลงไปอยู่ตาตุ่ม

เมธินีผู้มีสีหน้าบูดบึ้งก็เอียงหัวไปมองเด็กๆ ที่กำลังยุ่งกับการกินอยู่ ก่อนที่จะดึงรษิกาออกมาจากประตู

รษิการับรู้ว่ามีเรื่องที่เด็กๆ ไม่ควรจะรู้ เธอจึงตามเมธินีไปที่สวน “เกิดอะไรขึ้น?”

“เธอเห็นข่าวตอนเช้าหรือยัง?” เสียงของเมธินีฟังดูน่ากลัวผิดสังเกต

พอได้ยินเช่นนั้น รษิกาก็ส่ายหัวเป็นการตอบว่าเธอยังไม่รู้อะไรเลย

เนื่องจากลิสามีปัญหาบางอย่างที่บ้านและไม่สามารถมาทำงานได้เป็นสัปดาห์ เธอจึงต้องตื่นเช้าเพื่อมาเตรียมอาหารเช้าและเฝ้าดูเด็กๆ กิน

ด้วยเหตุนั้น เธอจึงไม่มีเวลาดูข่าวในตอนเช้าเลย

แต่รษิกาพอเดาได้จากสีหน้าของเมธินีว่ามีบางอย่างไม่ดีเกิดขึ้น

เมธินีขมวดคิ้ว เธอก็ไม่รู้จะบอกข่าวนี้กับเธออย่างไรดี

“มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?” ท่าทีของเมธินีบอกกับรษิกาว่ามีบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับเธอ รษิกาจึงถามย้ำพร้อมกับขมวดคิ้ว “ถ้าเธอไม่ยอมบอกฉัน ฉันจะเข้าไปดูด้วยตัวเองละนะ”

ทันทีที่เธอหันหลังเพื่อจะกลับเข้าไปด้านใน เมธินีคว้ามือของเธอเพื่อห้ามเอาไว้

“เรื่องที่เธอไปออกเดทกับเจตนินเมื่อคืนน่ะพาดหัวข่าวไปทั่วเลย พวกเขากระพือข่าวไปว่าพวกเธอสนิทกันและสงสัยเรื่องที่ดึงเธอเข้าไปเป็นหนึ่งในหุ้นส่วนของตระกูลดำรงกุล”

เมธินีผู้ซึ่งไม่พอใจกับข่าวนี้มากก็รีบพูดออกมาแต่ก็พูดตะกุกตะกัก

เดทของฉันกับเจตนินงั้นเหรอ…

แต่มีพวกเราสามคนที่นั่น มันจะกลายเป็นเดทได้ยังไง?

เมื่อคืนนี้จรรยาภรณ์มาถึงช้ากว่าพวกเรามากๆ…

พอเธอคิดเช่นนั้น เธอก็พยักหน้าโดยไม่ลังเลก่อนที่จะแสดงความขอบคุณ “ขอบคุณมากๆ นะที่มาบอกฉัน”

อย่างไรก็ตาม เมธินีพูดด้วยน้ำเสียงอารมณ์เสียว่า “ทำไมพวกเขาถึงใส่ร้ายหมอที่ดีอย่างเธอแบบนี้? ถ้าฉันจะเจอคนที่ทำแบบนี้นะ ฉันจะด่าให้ลืมทางกลับบ้านเชียว คอยดู!”

ขณะที่รษิกาพยายามจะสงบเมธินีลงด้วยรอยยิ้ม หน้าของจรรยาภรณ์ก็ผุดขึ้นมาในหัว เพราะเธอไม่อาจนึกถึงใครได้อีก

แต่รษิกาก็ไม่รู้ว่ามีคนอยู่เบื้องหลังจรรยาภรณ์หรือไม่

เมื่อรู้ตัวว่าใกล้จะสายแล้ว พวกเขาทั้งคู่ก็กลับเข้าไปในบ้าน

สำหรับเด็กชายทั้งสอง สีหน้าของพวกเขากลายเป็นสิ้นหวังเมื่อรู้ว่าเมธินีจะเป็นคนพาพวกเขาไปโรงเรียน

เนื่องจากรษิกาจะไม่บอกความจริงกับพวกเขา เธอจึงขอโทษว่า “แม่ขอโทษนะ มีบางอย่างเร่งด่วนที่แม่จะต้องทำ พอแม่จัดการเสร็จแล้ว แม่จะส่งลูกไปโรงเรียนทุกวันแน่นอน”

เมื่อสังเกตเห็นความเศร้าหมองบนใบหน้าของรษิกา พี่น้องทั้งสองที่แม้ว่าพวกเขาจะเศร้าใจก็ยอมรับและเชื่อมั่นในคำสัญญาของเธอ