หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 729

ในขณะนั้น จรรยาภรณ์เปิดดูข่าวช่วงเช้าตั้งแต่เช้าตรู่ในเช้าวันนั้นที่บ้านตระกูลหัถยวุฒิเพื่อรอดูความอับอายของรษิกา

แล้วก็เป็นไปตามที่เธอคาดเอาไว้ รษิกาถูกประณามไปทั่วอินเทอร์เน็ตทันทีที่ข่าวถูกรายงานออกไป

อย่างไรก็ตาม จรรยาภรณ์ก็ไม่ได้คาดคิดว่าเจตนินจะปกป้องรษิกา และเธอก็ไม่ได้คิดว่าตระกูลดำรงกุลจะถูกลากมาเกี่ยวข้องด้วย

เธอรู้สึกผิดเล็กน้อยกับสถานการณ์ดังกล่าว เธอจึงรีบจัดหาคนไปสร้างปัญหาที่สถาบันวิจัยของรษิกา

ด้วยเหตุนี้ เมื่อรษิกาตรวจดูข่าวอีกครั้งในตอนกลางวัน เธอก็เห็นภาพของกลุ่มนักข่าวและผู้คนจำนวนมากที่ต้องการคำอธิบายกำลังขวางทางเข้าสถาบันวิจัยของเธอ

เธอเครียดทันทีที่เธอเห็นภาพดังกล่าวบนหน้าจอ เธอจึงรีบลุกขึ้นและตรงไปที่สถาบันวิจัยอย่างรวดเร็วโดยไร้ความลังเลใดๆ

เป้าหมายของพวกเขาคือฉัน ฉันจะไม่ให้เรื่องนี้มากระทบกับพนักงานของสถาบันวิจัยแน่

ครึ่งชั่วโมงต่อมา รษิกามาถึงที่หน้าทางเข้าสถาบันวิจัย

นาทีที่กลุ่มนักข่าวและกลุ่มผู้คนเห็นเธอปรากฎตัว พวกเขาก็รีบพุ่งตรงเข้าไปหาเธอ

“คุณต้องเป็นคุณรษิกาใช่ไหมครับ? คุณมีอะไรจะพูดเกี่ยวกับเรื่องการวิพากษ์วิจารณ์บนโลกอินเทอร์เน็ตบ้างไหมครับ?”

“ความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับคุณเจตนินเป็นยังไงกันแน่คะ? แล้วเรื่องข่าวลือบนโลกออนไลน์ที่คุณเข้าร่วมโครงการนี้โดยใช้เส้นสายเป็นเรื่องจริงใช่ไหมคะ?”

รษิกาก้าวลงจากรถโดยถูกล้อมรอบไปด้วยเหล่าผู้คน และสิ่งเดียวที่เธอเห็นก็คือไมโครโฟนสีดำ

บางคนถึงกับจ่อไมโครโฟนที่หน้าเธอและคอยโน้มตัวเข้าหาเธอ

แม้รษิกาจะเตรียมใจมาแล้ว เธอก็ยังหนักใจอยู่เล็กน้อยจากสถานการณ์นี้และทำได้เพียงพิงหลังกับประตูรถเพื่อประคองตัวเอง

“ฉัน…”

ขณะที่เธอรู้สึกหมดหวังแล้ว จู่ๆ ก็มีความวุ่นวายเกิดขึ้นด้านนอกกลุ่มคนเหล่านั้น

ฝูงชนเหมือนจะสนใจอะไรบางอย่างเพราะพวกเขาสงบลงและมองไปทางที่เกิดความวุ่นวาย

รษิกาไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นด้านนอกเพราะเธอยืนอยู่ใจกลางของกลุ่มฝูงชน เธอรู้เพียงว่าความสนใจของพวกเขาได้เปลี่ยนออกไปจากเธอแล้ว จึงทำให้เธอมีเวลาคิดวิธีที่จะจัดการกับมัน

“คุณเลอศิลป์เหรอ?”

ขณะที่เธอกำลังพยายามหาวิธีแก้ปัญหา เธอก็ได้ยินเสียงร้องอุทานจากความตกใจ

รษิกาตัวแข็งทื่อเมื่อได้ยินเช่นนั้น และเธอก็อดคิดไม่ได้ว่าหูเธอฝาดไปหรือเปล่า

ผู้ชายที่งานยุ่งตลอดเวลาอย่างเลอศิลป์จะมาที่นี่ในเวลานี้จริงเหรอ?