หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 752

อันที่จริง เลอศิลป์กำลังกลั้นหัวเราะเมื่อเขาสังเกตเห็นว่าลิปสติกของรษิกาเลอะออกมานอกขอบปาก

ดูเหมือนว่าเธอยังคงงุนงงตอนที่แต่งหน้า เธอคงไม่รู้ว่าลิปสติกของเธอมันเลอะ

เขารู้สึกอยากจะหยอกล้อผู้หญิงคนนั้นขณะที่เห็นสีหน้าว่างเปล่าบนใบหน้าของเธอ

เลอศิลป์ปล่อยให้ความคิดซุกซนเข้าครอบงำเขาแล้วยื่นมือออกไป

เมื่อสังเกตเห็นว่ามือของเลอศิลป์อยู่ห่างจากใบหน้าของเธอเพียงไม่กี่นิ้ว รษิกาก็สะดุ้งและรีบถอยหลังเพื่อรักษาระยะห่างระหว่างพวกเขา

มือของเขาทิ้งค้างอยู่กลางอากาศ และเขาขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ

“คุณมีอะไรอีกไหม? คุณเลอศิลป์” รษิกาถามอย่างระมัดระวัง

รอยยิ้มจางหายไปในดวงตาของเขาขณะที่เขาสังเกตเห็นรษิกาที่กำลังสับสน “ลิปสติกของคุณมันเลอะน่ะ” เขากล่าวอย่างไม่ใส่ใจ

ใบหน้าของรษิกากลายเป็นสีชมพูเรื่อ ขณะที่เธอก้มหน้าลงโดยสัญชาตญาณเพื่อหลีกเลี่ยงการสบตากับเลอศิลป์ “ขอบคุณที่เตือนฉัน คุณเลอศิลป์ ฉันจะจัดการกับมันเองค่ะ”

จากนั้นเธอก็เอียงคอมองเขาเพื่อเป็นการบอกลาก่อนจะหันหลังกลับเข้าไปในบ้านพร้อมกับเด็กๆ

ขณะที่เขามองดูทั้งสี่กลับเข้าไปในบ้าน เลอศิลป์ก็อดไม่ได้ที่จะนึกภาพตอนที่รษิกาหน้าแดงเมื่อเขาพยายามจะสัมผัสเธอ เขายิ้มพอใจกับการตอบสนองของเธอ

ใกล้จะถึงเวลาประชุมแล้วหลังจากที่เขาไปส่งไอรดา เลอศิลป์จึงหันหลังกลับและมุ่งหน้าไปที่บริษัท

ขณะเดียวกัน ที่ตรงข้ามคฤหาสน์ อัญชสากำลังนั่งอยู่ในรถแท็กซี่ที่จอดอยู่ข้างถนนด้วยสีหน้าเข้มเครียด

เธอเพิ่งได้เห็นปฏิสัมพันธ์ของเลอศิลป์กับผู้หญิงสารเลวคนนั้น

เขาเย็นชาและไม่แยแสกับฉันเสมอ แต่เขากลายเป็นคนละคนเมื่ออยู่ต่อหน้านังนั่น!

คติยาสัมผัสได้ถึงความเกลียดชังของอัญชสา แม้จะสับสน แต่เธอก็ไม่พูดอะไรและถอยออกไปด้านข้างขณะที่เธอมองดูอัญชสาเดินขึ้นไปข้างบน

ขณะที่อัญชสาขึ้นบันไดไป จิตใจของเธอก็เต็มไปด้วยภาพของเลอศิลป์ที่อ่อนโยนต่อรษิกาจนทำให้เธอรู้สึกโกรธเกรี้ยว

และนังเด็กบ้านั่น! เธอทำตัวเหมือนเชื่อฟังฉันมาก แต่ก็รีบวิ่งเข้าใส่ผู้หญิงสารเลวคนนั้นทันทีเมื่อมีโอกาส! ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ เลอศิลป์ก็คงไม่ไปหานังนั่นตั้งแต่เช้าตรู่! ทั้งหมดมันเป็นความผิดของนังเด็กนั่นคนเดียว

ใบหน้าของอัญชสาบูดเบี้ยวราวกับบ้าคลั่ง

เธอคิดว่าการข่มขู่เล็กๆ น้อยๆ จะทำให้ไอรดาทำตัวดีๆ และเชื่อฟังเธอ อย่างไรก็ตาม เธอไม่คาดคิดว่าไอรดาจะใจกล้าขนาดนี้โดยมีรษิกาคอยหนุนหลัง จนถึงกับเพิกเฉยต่อเธอไปอย่างสิ้นเชิง

ฉันปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้... ฉันต้องสอนบทเรียนนังเด็กนั่น จะได้รู้ว่าควรเข้าข้างใคร!

ด้วยความคิดนั้นในใจ อัญชสาจึงหันความสนใจไปที่ห้องของไอรดาด้วยสายตาที่ชั่วร้าย