หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 763

หลังจากที่เลอศิลป์พาไอรดามาล้างมือเสร็จแล้ว พวกเขาก็ออกมานั่งที่โต๊ะอาหาร

พวกเขานั่งโต๊ะฝั่งเดียวกัน ปล่อยให้อัญชสาอยู่ฝั่งตรงข้ามเพียงลำพัง เห็นได้ชัดว่าพวกเขากำลังเย็นชาใส่เธอ

เมื่อรู้สึกถึงความรังเกียจที่พวกเขามีต่อตัวเอง อัญชสาจึงจิกเล็บลงบนฝ่ามืออย่างเงียบๆ เพื่อระงับความโกรธอันเดือดดาลของเธอ “ไอวี่ วันนี้หนูไปกับพ่อมาสนุกไหม?” เธอถามด้วยรอยยิ้ม

มาดูกันว่าคู่พ่อลูกจะบอกความจริงไหม!

ไอรดาเมินเฉยต่อคำถามของเธอไปตามปกติ และเลอศิลป์ก็เพียงแต่เหลือบมองเธออย่างมีความหมาย ดูราวกับว่าเขามองออกถึงบางสิ่งบางอย่าง

อัญชสาตัวสั่นและพยายามพูดต่อไปอยู่ฝ่ายเดียว “ฉันคิดว่าไอวี่คงไม่มีอะไรจะเล่นตอนที่เธออยู่ที่บริษัทกับคุณ เพราะคุณงานยุ่งอยู่เสมอ ฉันเลยกังวลว่าเธออาจจะเบื่อน่ะค่ะ”

หลังจากพูดอย่างนั้น เธอก็หันไปหาไอรดาและพูดต่อด้วยรอยยิ้ม “เดี๋ยวเรามาเล่นด้วยกันโอเคไหม? วันนี้ฉันซื้อเกมมาให้เยอะเลย”

ไอรดาเม้มปากแล้วส่ายหัว

ถ้าฉันไม่รู้ว่าไอรดาทำตัวต่อหน้ารษิกายังไง ฉันคงคิดว่านังเด็กนี่เป็นใบ้ แต่ปรากฎว่าเด็กใบ้น้อยกลับฉอเลาะต่อหน้านังรษิกานั่น!

คลื่นแห่งความขุ่นเคืองปกคลุมจิตใจอัญชสา แต่รอยยิ้มบนริมฝีปากของเธอกลับดูจริงใจมากขึ้นเมื่อเธอพูดต่อไปว่า “ถ้าอย่างนั้นหนูอยากเล่นอะไรล่ะ? ไอวี่ ฉันเล่นกับหนูได้นะ”

ไอรดาสูญเสียความอยากอาหารหลังจากได้ยินสิ่งที่อัญชสาพูด เธอวางส้อมในมือลงแล้วจ้องมองพ่อของเธอราวกับจะอ้อนวอนและขออนุญาตจากพ่ออย่างเงียบๆ

เลอศิลป์รู้ว่าไอรดาอยากขึ้นไปข้างบนเพื่อหนีจากความน่ารำคาญของอัญชสา แต่เขาขมวดคิ้วและไม่เห็นด้วยกับคำขอของเธอ

ไอวี่มักจะป่วยอยู่เสมอ ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปทั้งที่ยังไม่ได้กินข้าว

แววตาร้ายกาจแวบผ่านดวงตาของอัญชสาขณะที่เธอมองดูไอรดาขึ้นบันไดไป

เลอศิลป์ไม่ได้คิดอะไรมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาลุกขึ้นยืนเช่นกันและเดินตามไอรดาขึ้นบันไดไปโดยไม่พูดอะไรกับอัญชสาเลย

เมื่อเห็นว่าไอรดาเข้าไปในห้องของเธอแล้ว เขาจึงหันไปที่ห้องทำงานแทน

คู่พ่อลูกทำราวกับว่าผู้หญิงที่อยู่ข้างล่างนั้นไม่มีตัวตนเลย

อัญชสาส่งสายตาเย็นชาขณะที่เธอมองดูพวกเขาจากไป

เด็กนั่นจะต้องเสียใจทีหลัง!