ศศิตาต้องการปิดบังเรื่องนี้จากอัญชสาในตอนแรก แต่ตอนนี้เมื่ออัญชสาเข้ามาแล้ว เธอจึงทำได้เพียงพูดต่อไปอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ว่า "อะไรทำให้อัญชสาด้อยกว่า? ลูกจะให้เธอรอไปอีกนานแค่ไหน?”
เมื่อเอ่ยถึงตัวเธอเอง อัญชสาก็เหลือบมองเลอศิลป์และเม้มริมฝีปากเป็นรอยยิ้ม “ฉันไม่เป็นไรหรอกค่ะ คุณศศิตา ฉันไม่อยากให้เลอศิลป์ต้องรู้สึกกดดัน”
จากนั้นเธอก็ก้มหน้าลงอย่างเศร้าโศก
เมื่อเห็นว่าเธอคิดถึงใจคนอื่นมากแค่ไหน ก็ทำให้ศศิตาปวดใจ เธอจ้องมองเลอศิลป์อย่างเข้มงวดมากขึ้น แต่เขาก็ยังคงเฉยเมย
“ผมไม่ได้ทำให้เธอรอ ผมบอกความตั้งใจของผมชัดเจนตั้งแต่แรกแล้ว แม่ต่างหากที่เป็นคนทำให้เธอเป็นแบบนี้” เขากล่าว
"ลูก!" ศศิตาร้องออกมาด้วยความโกรธเคือง แต่อัญชสารั้งเธอไว้
“อย่าอารมณ์เสียเลยค่ะ คุณศศิตา เลออศิลป์มี... มีวิธีจัดการของเขา ดังนั้นคุณไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องฉันมากนัก ให้เขาทำตามที่เขาเห็นสมควรเถอะค่ะ”
อัญชสาจ้องมองเลอศิลป์ด้วยความเข้าใจก่อนจะหันไปหาศศิตาเพื่อปลอบใจเธอ
หญิงสูงวัยไม่รู้จะพูดอะไรอีก แม้ว่าลึกๆ แล้วเธอจะรู้สึกเสียใจกับอัญชสามากขึ้นเรื่อยๆ ก็ตาม
แต่ดูเหมือนเลอศิลป์จะไม่ได้ซาบซึ้งกับท่าทีของอัญชสาเลย เขาเพียงแค่มองหน้าเธอแล้วมุ่งความสนใจไปที่แม่ของเขา “ผมจะรับผิดชอบเรื่องการแต่งงานของผมเอง ส่วนแม่ควรดูแลสุขภาพแทนที่จะกังวลเกี่ยวกับผมนะครับ”
จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นเดินออกไปที่ประตู
ดวงตาของอัญชสาดูสิ้นหวังขณะที่เธอมองดูเขาจากไปและก้มหน้าลง
ศศิตาสังเกตเห็นการกระทำนั้น
เธอปล่อยมือของอัญชสาและตะโกนบอกเลอศิลป์ว่า “การปล่อยให้รษิกาแต่งงานเข้ามาในครอบครัวตอนนั้นถือเป็นความผิดพลาด! บางทีเธออาจรู้ตัวตอนที่เธอตัดสินใจจะจากไป แล้วทำไมลูกถึงยังยึดติดกับเธอขนาดนี้?”
จากนั้นเธอก็เม้มปากก่อนจะพูดอย่างไม่เห็นคุณค่าตัวเองว่า “แต่ถึงอย่างนั้น ก็ยังมีบางสิ่งที่เราทำไม่ได้อยู่เสมอ ถ้าเลอศิลป์ชอบรษิกาจริงๆ…”
ศศิตาตัดบทก่อนที่เธอจะพูดจบ “เราไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นต้องการอะไรจากการเข้าหาเขา แต่ฉันมั่นใจว่าสักวันหนึ่งเขาจะคิดได้เอง”
แม้ว่าเขาคิดไม่ได้ เธอก็ไม่มีทางปล่อยให้รษิกาก้าวเท้าเข้ามาในบ้านฟ้าศิริสวัสดิ์อย่างแน่นอน
ดวงตาของอัญชสามีความยินดีฉายแววอยู่เมื่อเธอเห็นว่าศศิตาดูหมิ่นรษิกามากเพียงใด
เป็นอย่างที่ฉันคาดไว้ รูปพวกนั้นทำให้เธอเกลียดรษิกามากยิ่งขึ้น!
ด้วยการต่อต้านของศศิตา เธอจึงไม่ต้องกังวลว่ารษิกาจะเข้ามาแทนที่เธออีกต่อไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
👍🏻...
....
จบดื้อๆเฉยๆ งงมากค่าาาา...
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...