หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 835

รษิกามีสีหน้าลำบากใจเล็กน้อย

ตอนนั้นฉันไม่ได้มองหน้าเขาให้ดี แต่เขาคงหงุดหงิดกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อเช้านี้มาก ถ้าฉันตัดสินใจโทรไปถามว่าเขาจะมารับไอวี่กี่โมง มันจะดูเหมือนฉันรู้สึกผิดน่ะสิ

“ถ้าพ่อไม่มา คืนนี้ขอนอนกับคุณได้ไหมคะ? คุณรษิกา” ไอรดามองรษิกาอย่างกระตือรือร้น

รษิกาตื่นจากภวังค์และไล้นิ้วไปตามเส้นผมของเด็กหญิง “เขาจะมาแน่นอน”

ทันทีที่เธออพูดจบ ดวงตาของไอรดาก็เริ่มเศร้าสร้อย

“แต่ก็ได้นะ ถ้าพ่อของหนูไม่มา คืนนี้หนูนอนกับฉันก็ได้” รษิกาตอบตกลงด้วยรอยยิ้ม

ในที่สุดไอรดาก็ยิ้มแย้มแจ่มใสเมื่อได้ยินเช่นนั้น

รษิกาเหลือบมองเวลา “ฉันไม่ได้ชิมเค้กที่เราทำเมื่อเช้านี้เท่าไรเลย งั้นเรามาทำอีกชิ้นกันดีไหม?” เธอเสนอ

เด็กๆ พยักหน้าอย่างมีความสุขและเดินตามเธอเข้าไปในครัว

รษิกาวางส่วนผสมทั้งหมดไว้บนโต๊ะอาหาร

เลอศิลป์ไม่ได้อยู่ช่วยพวกเขาในครั้งนี้ แต่พวกเขาก็ยังคงสนุกกับกิจกรรมร่วมกันขณะที่เสียงหัวเราะของพวกเขาดังไปทั่วห้อง

เมื่อนะเค้กออกจากเตาอบ เด็กๆ แต่ละคนก็เลือกชิ้นส่วนที่จะตกแต่งด้วยครีม

จากนั้น รษิกาก็ตัดเค้กออกเป็นสี่ส่วนแล้ววางลงบนจานของเด็กๆ

กระบวนการอบทั้งหมดราบรื่นกว่าเมื่อเช้านี้มาก และเด็กๆ ก็เพลิดเพลินกับเค้กของพวกเขา

หลังจากทานเค้กกันเสร็จแล้ว รษิกาก็ปล่อยให้เด็กๆ เล่นกันสักพัก

เธอดูเหนื่อยแล้ว แต่เลอศิลป์อยู่ที่ไหน? เขาจะมาไหม?

ถ้าเขาไม่มา ฉันจะพาไอวี่ขึ้นไปพักผ่อนข้างบนก่อน

ไอรดาทำหน้ามุ่ย แต่ฉันอยากนอนกับคุณรษิกา! ไม่อยากให้พ่อมาเลย

รษิกาปิดโทรศัพท์ของเธอและจ้องมองประตูด้วยสีหน้าอธิบายไม่ถูก หลังจากลังเลอยู่ไม่กี่วินาที ในที่สุดเธอก็เดินไปที่ทางเข้า

“สวัสดี คุณรษิกา” ครรชิตทักทายอย่างสุภาพขณะยืนอยู่ข้างนอก

รษิกาอดไม่ได้ที่จะยังรู้สึกโล่งใจแต่ก็สับสนในเวลาเดียวกัน "คุณมาทำอะไรที่นี่?"

ไอรดาเหลือบมองชายคนนั้นขณะจับเสื้อของรษิกาไว้ “พ่ออยู่ไหนคะ? คุณครรชิต”

ครรชิตจ้องมองพวกเขา ก่อนจะชะงักไปครู่หนึ่งเมื่อสังเกตว่าทั้งสองหน้ากันคล้ายกันแค่ไหน "คุณเลอศิลป์มีเรื่องเร่งด่วนที่ต้องจัดการ เขานึกได้ว่าคุณไอรดายังอยู่กับคุณ และอยากจะมารับเธอด้วยตัวเอง แต่เขาทำไม่ได้ เขาก็เลยส่งผมมาครับ” เขาตอบด้วยรอยยิ้มก่อนจะยื่นแขนไปทางไอรดา “มาเถอะคุณไอรดา กลับบ้านกันครับ"

เด็กหญิงตัวเล็กๆ ส่ายหัวอย่างไม่เต็มใจก่อนที่จะซ่อนตัวอยู่ด้านหลังรษิกา เด็กน้อยจ้องมองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง