หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 855

ไอรดาเศร้ามากขึ้นเมื่อคติยาไม่ได้ตอบสนองอะไร

สองสามนาทีต่อมา คติยาก็ยอมแพ้และอธิบายว่า “คุณเลอศิลป์ยุ่งมากในช่วงนี้ เขาสั่งฉันไว้ว่าให้คุณหนูอยู่ที่บ้านอย่างเชื่อฟัง ถ้าคุณหนูอยากไปไหน คุณหนูก็ค่อยถามเขาตอนที่กลับมานะคะ”

เมื่อคิดถึงพ่อขึ้นมา ไอรดาก็เบือนหน้าหนีไปด้วยความหงุดหงิดใจ

คติยาถอนหายใจและโทรหาเลอศิลป์

เลอศิลป์กำลังประชุมอยู่ที่บริษัทขณะที่โทรศัพท์ของเขาสั่น เมื่อเห็นชื่อคติยาปรากฏบนหน้าจอ เขาก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะออกจากห้องประชุมไปรับสาย “มีอะไรเหรอ?”

คติยาเหลือบมองไอรดาที่ยังคงโกรธอยู่ก่อนจะคุยโทรศัพท์ไปว่า “คุณหนูไอรดาหงุดหงิดมาตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ คุณเลอศิลป์ และเธอก็ไม่แม้แต่จะกินข้าวเช้าเลยด้วยซ้ำค่ะ”

เมื่อไอรดาได้ยินว่าคติยากำลังคุยโทรศัพท์กับพ่อของเธออยู่ เธอก็ค่อยๆ หันมาจ้องมองโทรศัพท์

เธอเองก็อยากจะคุยกับพ่อเหมือนกัน

เมื่อเห็นว่าไอรดากำลังสนใจอยู่ คติยาก็ส่งโทรศัพท์ให้เธอ

เลอศิลป์กำลังจะถามเหตุผลพอดีกับที่เขาได้ยินเสียงลูกสาว

“พ่อคะ หนูอยากไปเล่นกับอชิและเบนนี่”

เสียงของไอรดาสะท้อนถึงอารมณ์ที่ไม่ดีเลยของเธอ

เมื่อเลอศิลป์นึกถึงสีหน้าเศร้าหมองและกังวลของไอรดาก่อนที่เขาจะออกมาทำงานเมื่อเช้านี้ หัวใจเขาก็อ่อนยวบลงไป

แต่เมื่อนึกถึงท่าทีโหดร้ายของรษิกาแล้ว เขาก็ขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ “คุณรษิกางานยุ่งมากในช่วงนี้ ดังนั้นเป็นเด็กดีแล้วอยู่บ้านนะ โอเคไหม? อย่าสร้างปัญหาให้คุณรษิกาเลย”

ไอรดาคร่ำครวญ

เลอศิลป์กุมขมับ เขารู้สึกได้ถึงเส้นที่ขมับกำลังเต้นตุบๆ “เป็นเด็กดี แล้วพ่อจะพาไปเที่ยวสวนสนุกหลังจากเสร็จงานนะ”

“ไม่!”

น้ำตาเริ่มไหลลงมาอาบแก้มของไอรดาขณะที่เธอสะอื้น “หนูอยากได้คุณรษิกา! หนูต้องการแค่เธอเท่านั้น! พ่อใจร้าย!”

คติยาไม่คิดเลยว่าโทรศัพท์สายนี้จะทำให้เด็กหญิงร้องไห้ได้ เธอรีบเข้ามาหาไอรดาและปลอบโยน “เป็นอะไรไปคะ? คุณหนูไอรดา”

อนิจจา คำปลอบโยนของคติยานั้นไม่ได้เข้าหูไอรดาเลย เธอกลับร้องไห้หนักขึ้น

คิ้วของเลอศิลป์ขมวดแน่นเมื่อได้ยินเสียงความวุ่นวายจากปลายสาย “คติยา ช่วยดูแลคุณไอรดาด้วย เดี๋ยวผมกลับไป”

“โอเคค่ะ”

หลังจากวางสายแล้ว เลอศิลป์ก็รีบเดินกลับเข้ามาที่ห้องประชุมและส่งต่อหน้าที่ในการเป็นประธานในที่ประชุมนั้นให้กับรองประธานของบริษัทเขา จากนั้นก็รีบกลับไปที่บ้านฟ้าศิริสวัสดิ์ในทันที