ไม่นานนัก เลอศิลป์มาจอดรถที่หน้าคลินิกจิตเวชศาสตร์ของจิรายุ
เพราะเลอศิลป์โทรมาบอกแล้วว่าเขากำลังเดินทางมาหา จิรายุจึงรออยู่ที่หน้าประตู
หลังลงมาจากรถแล้ว เลอศิลป์ก็เดินไปอีกฝั่งของรถเพื่อจะอุ้มไอรดาที่กำลังร้องไห้อยู่
พอเห็นเขาอ้าแขนออกมา เธอก็เบี่ยงตัวหลบไปอีกข้าง
“ให้ฉันอุ้มเองนะ” จิรายุเสนอขณะที่ก้าวเข้ามา
เขาเอื้อมมือไปหาไอรดาและพูดอย่างอ่อนโยน “ไอวี่ เด็กดี ให้ฉันอุ้มหนูนะ”
ไอรดาส่ายหน้าและสะอึกสะอื้น “หนูต้องการคุณรษิกา…”
จิรายุอดขมวดคิ้วไม่ได้เพราะสับสนและเหลือบมองเลอศิลป์
เลอศิลป์บอกเอาไว้ก่อนหน้านี้ทางโทรศัพท์ว่าไอรดาไม่ยอมหยุดร้องไห้ แต่เขาก็ไม่มีโอกาสได้อธิบายอย่างละเอียดว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
เมื่อสบตากับจิรายุแล้ว เลอศิลป์ก็ขมวดคิ้วและพูดว่า “เข้าไปคุยกันข้างในเถอะ”
จิรายุพยักหน้าก่อนจะหันไปปลอบเด็กหญิงอีกครั้ง “คุณรษิกากำลังมาที่นี่แล้ว ออกมากับฉันก่อนแล้วเข้าไปรอเธอข้างในกันเถอะนะ โอเคไหม?”
ไอรดาจ้องหน้าจิรายุอย่างสงสัยอยู่พักหนึ่งเมื่อได้ยินเช่นนั้น
สีหน้าของจิรายุไม่ได้บ่งบอกอะไรเลย อย่างไรแล้วเขาก็เป็นจิตแพทย์ที่เก่งฉกาจมาก
เมื่อเห็นว่าสีหน้าเขาไม่มีอะไรผิดปกติ ในที่สุดไอรดาก็ยื่นมือออกมาหาเขาและยอมให้เขาอุ้มเธอลงจากรถขณะที่เธอยังคงสูดจมูกสะอื้นอยู่ตลอด
พอเห็นว่าพ่อของเธอยืนอยู่ข้างๆ เธอก็ส่งเสียงคร่ำครวญและซุกหน้าเข้ากับอกของจิรายุ เห็นได้ชัดว่าเธอไม่อยากมองหน้าเลอศิลป์เลย
ดวงตาของเลอศิลป์หม่นหมองเมื่อเห็นลูกสาวมีทีท่ากับตนเองเช่นนี้ กระนั้นเขาก็เงียบไว้และเดินตามจิรายุเข้าไปในคลินิก
นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย?
จิรายุลูบหัวและปลอบโยนเธอ “ใจเย็นๆ นะไอวี่ ฉันจะทำให้พ่อเธอพูดความจริงนะ”
เขาเงยหน้ามาเลิกคิ้วใส่เลอศิลป์ เจตนาของจิรายุนั้นเห็นได้ชัดเจน
แม้แต่เด็กหญิงตัวน้อยก็ยังมองออกว่าเลอศิลป์ไม่ได้พูดความจริงในประเด็นหลัก ไม่ต้องพูดถึงเลยว่าจิรายุเองก็มองออกเช่นเดียวกัน
แววแห่งความหนักใจฉายชัดในดวงตาของเลอศิลป์ขณะที่เขามองไอรดาที่ไม่ยอมหยุดร้องไห้เลย
“ฉันปลอบโยนไอวี่ไม่ได้หรอกนะถ้าฉันไม่รู้เหตุผลที่แท้จริงของเรื่องนี้” จิรายุโพล่งออกไปพลางยักไหล่
เลอศิลป์เหลือบมองไอรดาอีกครั้งก่อนจะพูดในที่สุดว่า “เธอดูเหมือนจะเป็นกังวลเรื่องความสัมพันธ์ของฉันกับรษิกามาก”
จิรายุงุนงง เขาเลิกคิ้วขึ้นมาในทันที
“เมื่อวานนี้รษิกากับฉันมีความเห็นไม่ลงรอยกันนิดหน่อย บางทีมันอาจจะไปกระทบกระเทือนอารมณ์ของไอวี่” เลอศิลป์ทำหน้าบึ้งและเบือนหน้าหนีไปจากจิรายุ สีหน้าของเขามีแต่ความไม่พอใจอยู่ในนั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
👍🏻...
....
จบดื้อๆเฉยๆ งงมากค่าาาา...
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...