หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 863

ไอรดาเม้มปากและเงียบไปนานก่อนที่จะส่ายหน้า

ฉันยังชอบพ่ออยู่ แต่ว่า…

“พ่อโกหก พ่อเป็นคนไม่ดี”

ในที่สุดใบหน้าของจิรายุก็มีรอยยิ้ม “หนูโกรธพ่อของหนู แต่พ่อของหนูโกรธคุณรษิกาสินะ”

ไอรดาส่ายหน้าในทันที “พ่อจะโกรธคุณรษิกาไม่ได้”

จิรายุงุนงง

เขารู้ว่าไอรดาชอบรษิกามาก แต่เขาไม่รู้เลยว่าจะมากถึงขนาดนี้

เลอศิลป์จะต้องไม่ชอบใจแน่

เมื่อเห็นไอรดาเริ่มไม่สงบอีกครั้ง จิรายุก็รีบพูดว่า “ฉันจะไปลงโทษพ่อของหนูให้ เขารู้ว่าเขาก็ผิดอยู่เหมือนกัน”

ไอรดาสงบลง แต่เธอยังคงเศร้าหมอง “หนูอยากให้คุณรษิกามาเป็นแม่ของหนู หนูไม่ต้องการคนอื่น!”

จิรายุเหลือบมองประตู เขาทำได้แค่ตอบรับแทนเลอศิลป์ “โอเค แค่คุณรษิกาเท่านั้นนะ”

ในที่สุดไอรดาก็เงียบไปและพิงไหล่ของจิรายุ เธอสูดน้ำมูกบ้างเป็นครั้งคราว

จิรายุเหลือบมองไอรดาและค่อยๆ แตะที่เปลือกตาของเด็กหญิง “หนูรู้สึกแย่ไหม?”

ไอรดาพยักหน้าระหว่างสะอื้นไห้

ไม่เพียงแค่เธอจะรู้สึกแย่เท่านั้น แต่ดวงตาเธอยังเจ็บอีกด้วย

จิรายุยืนขึ้นยืนขึ้นและหยิบนาฬิกาพกขึ้นมาดู เขาลูบผมไอรดาและปลอบโยนเธอ “หนูนอนพักสักหน่อยดีไหม?”

ไอรดาไม่เต็มใจ แต่เธอก็พยักหน้าตอบอย่างว่าง่าย

คำพูดเขาทำให้เลอศิลป์ขมวดคิ้วเล็กน้อย “ฉันรู้”

เขารู้แน่ชัดว่าตำแหน่งของรษิกาในใจไอรดานั้นสูงส่งมากกว่าเขา

จิรายุขมวดคิ้ว “ก็ถ้านายรู้อย่างนั้น นายก็ไม่น่าใช้คุณรษิกามาปั่นหัวไอวี่ในเมื่อนายก็รู้อาการของเธอดีอยู่แล้ว”

เลอศิลป์เบือนหน้าหนีไปอย่างกระอักกระอ่วนเพราะเขาพยายามจะซ่อนความเสียใจเอาไว้

เขาหลบหน้าไอรดาในช่วงสองวันที่ผ่านมาเพราะกลัวว่าจะทำให้เธอกระวนกระวาย

แต่เขาไม่คิดเลยว่าตัวเขาเองจะพูดคำแย่ๆ แบบนั้นออกมาระหว่างคุยโทรศัพท์

แม้ว่าเขาจะรู้สึกว่ามันไม่มีอะไรผิดปกติกับคำพูดของเขา แต่มันก็ทำร้ายไอรดาอยู่ลึกๆ

จิรายุพูดอย่างอ่อนโยนว่า “ด้วยวัยของเธอเท่านี้ เธอจะคิดมากอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ยิ่งกว่านั้นเธอไม่เคยมีแม่มาก่อน จึงงโหยหาความรักของแม่และความรู้สึกปลอดภัยมากกว่าสิ่งอื่นใด แต่หลายปีมานี้นายก็หลีกเลี่ยงผู้หญิง และไอวี่ก็ไม่เคยยอมรับอัญชสาเลยด้วย ทำไมนายถึงมาต่อต้านไอวี่ตอนนี้ในเมื่อนายพบคนที่นายชอบแล้ว?”