หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 878

ด้วยความพยายามของคนทั้งสี่ สมุนไพรทั้งหมดจึงถูกขนย้ายไปยังห้องเก็บของอย่างรวดเร็ว

หลังจากขนย้ายสมุนไพรขวดสุดท้ายเสร็จแล้ว รษิกาก็เดินไปที่มุมหนึ่งแล้วกดดูโทรศัพท์ของเธอ

ไม่มีอะไรบนหน้าจอโทรศัพท์เลย

ไม่มีสายที่ไม่ได้รับ แม้แต่ข้อความตอบกลับจากเลอศิลป์ก็ไม่มี

เธอจ้องมองที่หน้าจอว่างเปล่าของเธออยู่พักหนึ่งและสงสัยว่าเธอควรโทรหาอชิและเบนนี่แล้วถามเกี่ยวกับเรื่องนี้หรือไม่

ทันใดนั้นเธอก็ได้ยินเสียงฝีเท้าตามหลังเธอมา จึงหันไปมอง

เจตนินและคมสันกำลังเดินคุยกันมา

เมื่อสบตาเธอ พวกเขาหยุดพูดคุยกันและยิ้มให้เธอ

รษิกาขมวดคิ้ว เธอเก็บโทรศัพท์ไว้และเดินไปหาพวกเขา

“พวกคุณสองคนมาทำอะไรที่นี่คะ?” เธอถามด้วยความสับสน

“คุณหายไปหลังจากที่เราขนย้ายสมุนไพรเสร็จแล้ว เราก็เลยมาตามหาคุณ” เจตนินตอบ

“ขอโทษที ฉันยุ่งอยู่กับเรื่องบางอย่างน่ะค่ะ เลยออกไปก่อนและลืมบอกคุณไว้ ขอโทษที่ทำให้พวกคุณต้องกังวลนะคะ”

เจตนินพยักหน้าอย่างไม่ใส่ใจ “ไม่เป็นไรหรอกครับ ดีแล้วที่คุณไม่เป็นไร”

ดวงตาของคมสันหมองลงครู่หนึ่งก่อนที่จะกลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็วขณะที่เขามองรษิกา

“คุณหมอรษิกา ในเมื่อเราทุกคนอยู่ที่นี่ ทำไมไม่ลองดูอุปกรณ์ที่เราพูดถึงกันเมื่อสองวันก่อนล่ะครับ?” คมสันแนะนำหลังจากนั้นไม่นาน

ฉันสัญญากับอชิและเบนนี่ว่าฉันจะกลับไปโดยเร็วที่สุด และฉันก็ไม่มีอารมณ์ทำงานอีกต่อไปแล้วด้วย ถึงแม้จะไปดูอุปกรณ์ก็อาจจะไม่มีสมาธิได้

"มันเป็นความผิดของผมเองแหละครับ ผมรู้ว่าอชิและเบนนี่ป่วย แต่ก็ยังพาคุณมาช่วยในเรื่องนี้ พวกเขาต้องไม่พอใจผมเพราะเรื่องนี้แน่” เจตนินพูดแทรก

รษิกาส่ายหัวทันที “พวกเขาจะไม่เป็นอย่างนั้นหรอกค่ะ พวกเขาเข้าใจดีมาก” จากนั้นเธอก็หันไปหาคมสัน “การจัดหาอุปกรณ์ใหม่สำหรับสถาบันวิจัยไม่ใช่เรื่องเร่งด่วน ดังนั้นเราจะตรวจสอบกันวันอื่นก็ได้นะคะ แต่หากคุณรีบ คุณไปดูก่อนก็ได้ และถ้ามีบริษัทที่คุณชอบ เราจะได้มาตรวจสอบด้วยกันทีหลัง”

มีข้อความแสดงถึงการจบบทสนทนาสะท้อนอยู่ในคำพูดของเธอ

เนื่องจากอชิและเบนนี่ป่วย คมสันจึงไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ เขาทำได้เพียงยอมอ่อนข้อโดยแกล้งทำเป็นเห็นอกเห็นใจเท่านั้น

"อ๋อ ผมเข้าใจแล้ว ผมรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติกับคุณวันนี้ กลายเป็นว่าอชิและเบนนี่ไม่สบาย ฝากบอกพวกเขาด้วยนะครับว่าผมเป็นห่วง แล้วผมจะไปเยี่ยมพวกเขาเมื่อผมว่าง”

“ฉันจะบอกให้ค่ะ” รษิกาตอบพร้อมยิ้มอย่างชื่นชม

จากนั้นเธอก็โบกมือลาพวกเขาก่อนจะก้าวออกจากสถาบันวิจัยและเรียกแท็กซี่