หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 891

เธอต้องประหลาดใจเมื่อไม่เห็นใครเลยบนหน้าจออินเตอร์คอม

"นั่นใครเหรอ?" คติยาถามด้วยความสับสน

สักพักก็มีเสียงน่ารักดังขึ้น “สวัสดีครับ คุณคติยา เราคืออชิและเบนนี่ เราเข้าไปหาไอวี่ได้ไหมครับ?”

ทันทีที่พูดออกไป อชิและเบนนี่ก็เขย่งขึ้นมาเพื่อแสดงดวงตาสองคู่บนอินเตอร์คอม

คติยาเคยดูแลอชิและเบนนี่มาก่อน ดังนั้นเธอจึงจำพวกเขาได้

ในความเป็นจริง หัวใจของคติยาละลายเล็กน้อยเมื่อเธอได้ยินเสียงของพวกเขา ถึงกระนั้น เธอก็ยังรู้อยู่ว่าต้องหันไปหาเลอศิลป์เพื่อขออนุญาตจากเขาเสียก่อน

เมื่อเห็นว่าคติยาไม่ตอบสนอง อชิและเบนนี่จึงกล่าวเสริมว่า “มีแค่เราสองคน แม่ไม่ได้มาด้วยครับ!”

เลอศิลป์กับไอรดาได้ยินคำพูดเหล่านั้นดังและชัดเจน

เลอศิลป์ขมวดคิ้วเล็กน้อยและพยักหน้าให้คติยาให้เธอรู้ว่าอนุญาตให้เด็กๆ เข้าไปได้

ในทางกลับกัน สีหน้าของไอรดากลับหมองไปเล็กน้อย ฉันคิดว่าคุณรษิกาคงจะมาเช่นกัน ในเมื่ออชิและเบนนี่อยู่ที่นี่ ทำไมคุณรษิกาไม่มาหาฉันล่ะ?

เมื่อเห็นว่าประตูคฤหาสน์เปิดออกอย่างช้าๆ ดวงตาของอชิและเบนนี่ก็สว่างขึ้น และพวกเขาก็ถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก

พวกเขาคิดว่าเลอศิลป์จะไม่ให้พวกเขาเข้าไป โชคดีที่พ่อให้เราเข้าไป!

อชิและเบนนี่จับมือกันวิ่งไปที่ทางเข้าหลัก

เมื่อถึงเวลานั้น คติยาก็เปิดประตูให้พวกเขาแล้ว

อชิและเบนนี่วิ่งตรงเข้าไปในห้องนั่งเล่นและเห็นไอรดานั่งอยู่บนตักของเลอศิลป์

ไอรดารู้สึกดีขึ้นมากหลังจากที่รู้ว่ารษิกาขอให้เด็กๆ มาเยี่ยมเธอ จากนั้นเธอก็หันไปหาเลอศิลป์และคว้าแขนของเขาไว้ “พ่อคะ หนูอยากเล่นกับอชิและเบนนี่!”

เลอศิลป์ลูบหัวไอรดาและตอบตกลง “ในเมื่อแม่ของพวกเธอรู้ว่าทั้งสองคนอยู่ที่นี่ ก็อยู่เล่นกันไปก่อนเถอะ”

ด้วยเหตุนี้ เลอศิลป์จึงวางไอรดาลง

ไอรดารีบวิ่งไปหาอชิและเบนนี่ทันที

เมื่อเธอเข้าใกล้พวกเขามากขึ้น อชิและเบนนี่ก็เห็นดวงตาแดงก่ำของไอรดาและพวกเขาก็ใจสลาย ไอวี่คงร้องไห้หนักมาก ไม่เช่นนั้นทำไมดวงตาของเธอถึงบวมและแดงขนาดนี้?

ไอรดาไม่รู้ว่าพวกเขาคิดอะไรอยู่ในใจ ดังนั้นเธอจึงจับมือพวกเขาแล้วพูดว่า “ไปเล่นข้างบนกันเถอะ!”

อชิและเบนนี่พยักหน้าก่อนจะขออนุญาตจากเลอศิลป์อย่างสุภาพ เมื่อเห็นว่าเลอศิลป์พยักหน้าตอบพวกเขา พวกเขาก็ขึ้นไปชั้นบนพร้อมกับไอรดา