หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 894

“พวกเขาสวมนาฬิกาตอนออกไปหรือเปล่า?” เมธินีซึ่งสงบกว่ารษิกาออกปากถามพลางขมวดคิ้ว

ทันใดนั้น รษิกาก็คิดออกทันที ในขณะเดียวกัน ความเสียใจและความข้องใจก็ท่วมท้นในใจเธอ

วันนี้มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นจนเรื่องอื่นๆ หลุดลอยไปในความคิดของฉัน เมื่อฉันรู้ว่าอชิและเบนนี่หายไปแล้ว ฉันก็ตื่นกลัวจนคิดอะไรไม่ออก โชคดีจริงๆ ที่ฉันไปหาเมธินีก่อน!

เธอโทรหาอชิกับเบนนี่ตามคำเตือนของเมธินีโดยไม่รีรอ

อนิจจา อชิไม่รับสายเลยแม้จะผ่านไปครู่หนึ่งแล้วก็ตาม

จากนั้นเธอก็โทรหาเบนนี่ แต่ก็ยังไม่มีใครรับสาย

ขณะที่รษิกาและเมธินีฟังเสียงเรียกเข้าที่ดังออกมาจากโทรศัพท์ หัวใจของพวกเธอก็จมดิ่งลง

มีหลายเหตุผลที่อชิและเบนนี่ไม่รับสาย

ความเป็นไปได้ที่เลวร้ายที่สุดแวบขึ้นมาในใจของพวกเขา...

รษิกาจิกเล็บบนฝ่ามือเพื่อบังคับตัวเองให้สงบสติอารมณ์ เธอปลดล็อกโทรศัพท์แล้วตรวจสอบตำแหน่งจีพีเอสจากนาฬิกาของอชิและเบนนี่

เมื่อเธอเห็นจุดสีเขียวเล็กๆ สองจุดบนหน้าจอ ความโล่งใจก็คืบคลานเข้ามาหาเธอ

เฮ้อ! โชคดีที่ฉันยังติดตามพวกเขาได้!

“ฉันจะขับรถให้เอง” ในทำนองเดียวกันเมื่อเห็นตำแหน่งจีพีเอสแล้ว เมธินีก็สตาร์ทรถทันที

รษิกาพยักหน้าอย่างอ่อนแรงขณะจ้องมองจุดสีเขียวเล็กๆ สองจุดที่ดูเหมือนจะทับซ้อนกัน โดยไม่กล้าละสายตาแม้แต่วินาทีเดียว

โชคดีที่จุดสีเขียวเล็กๆ สองจุดยังคงนิ่งอยู่ ดังนั้น พวกเขาจึงไม่มีปัญหาในการติดตามอชิกับเบนนี่

ความรู้สึกคุ้นเคยที่อธิบายไม่ได้หลั่งไหลท่วมท้นใจรษิกา ขณะที่เธอพินิจพิเคราะห์ระยะห่างระหว่างตำแหน่งปัจจุบันของเธอกับจุดสีเขียวเล็กๆ ในหน้าจอ แต่เมื่อคิดทบทวนใหม่อีกครั้ง เธอพบว่ามันไร้สาระ

...

ในห้องนอนของไอรดาที่บ้านฟ้าศิริสวัสดิ์ ไอรดาเอียงศีรษะด้วยความงุนงงเมื่อเห็นนาฬิกาของอชิและเบนนี่กะพริบไม่หยุดหย่อน

“ดูเหมือนว่ามีคนโทรหาเธอนะ อชิ”

อชิเหลือบมองหมายเลขผู้โทรก่อนที่เขาจะส่ายหัวอย่างรู้สึกผิด “ไม่หรอก มันเป็นแค่การแจ้งเตือนเท่านั้น”

แม่จะมาหาเราตามตำแหน่งจีพีเอสแน่นอนเมื่อเราไม่รับสาย! พอถึงเวลานั้นแม่ก็จะได้พบกับคุณเลอศิลป์อย่างไม่ต้องสงสัย!

คุณพระช่วย! จิตใจของฉันสับสนวุ่นวายจริงๆ ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตำแหน่งจีพีเอสเป็นบ้านฟ้าศิริสวัสดิ์!

"ไม่เลย ฉันไม่เคยบอกพวกเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้ แม้แต่เลอศิลป์เองก็ยังไม่รู้เรื่องนี้”

พวกเขาไม่สามารถเรียนรู้ความจริงนี้จากเลอศิลป์ได้ เพราะตัวเขาเองก็ยังไม่รู้เรื่องนี้

ความสิ้นหวังครอบงำเมธินีขณะที่เธอตรวจดูสีหน้าของเพื่อนสนิทของเธอ

เธอบอกได้เลยว่ารษิกาไม่แน่ใจคำตอบ แต่รษิกากำลังพยายามโน้มน้าวตัวเองให้เชื่อว่าเด็กๆ ยังไม่รู้ก็เท่านั้น

อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้คิดจะพูดอะไรเพิ่มเติมสร้างความกดดันให้เพื่อนสนิทของเธอมากขึ้น เนื่องจากเพื่อนเธอดูเหมือนจะประสบปัญหาจนหนักใจ เธอจึงเพียงแต่ถามว่า “แล้วเราควรทำยังไงกันดี?”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น รษิกาก็เงยหน้าขึ้นและจ้องมองประตูคฤหาสน์ ความขุ่นเคืองฉายไปทั่วดวงตาของเธอ

มันชัดเจนเกินไปที่อชิกับเบนนี่จงใจไม่รับสายของฉัน เด็กๆ ตั้งใจให้ฉันตามหาพวกเขา แต่ตอนนี้ฉันไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว

“เธอกลับบ้านไปก่อนนะ ฉันจะเข้าไปดูหน่อย” รษิกาพึมพำอย่างรู้สึกผิด

เธอหันไปเปิดประตูแล้วลงจากรถ