หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 913

ด้วยความรู้สึกว่าเขาได้บอกใบ้ไปมากเพียงพอแล้ว คมสันก็ไม่พูดอะไรอีกและยืนขึ้นเพื่อจะออกไป

สีหน้าของรษิกาสลดลงขณะที่เธอมองประตูห้องทำงานค่อยๆ ปิดไป

คนเดียวที่เธอคิดออกก็คือเลอศิลป์

ถ้าเป็นเขาจริงๆ… ฉันสงสัยว่าเขาคิดบ้าบออะไรอยู่…

จูบเมื่อคืนนี้ยังคงประทับอยู่ในใจเธอ

ถ้าทุกอย่างเป็นไปตามที่เจตนินคิด เขาทำแบบนี้ลงไปก็เพราะฉันงั้นเหรอ?

ในตอนนั้นเอง ความตื่นตระหนกก็ท่วมท้นในใจเธอ

ระหว่างนั้น มโหสถกรุ๊ปก็กำลังเจอกับความโกลาหล

หลังจากถูกสองหน่วยงานสอบสวน ความยุ่งเหยิงที่มโหสถกรุ๊ปเคยทำไว้ในอดีตก็เปิดเผยออกมาต่อสาธารณชน

ดิศกุลกำลังเผชิญกับการฟ้องร้อง และเขาก็วิตกกังวลมากในตอนนี้จนกระทั่งจิตใจเขาเลื่อนลอย

เมื่อไม่มีทางเลือกเหลือแล้ว เขาก็ฝืนใจติดต่อเจตนิน

เขารู้ว่าดำรงกุลกรุ๊ปจะไม่นั่งอยู่เฉยๆ และเฝ้าดูมโหสถกรุ๊ปล่มสลายลงไปหลังจากมโหสถกรุ๊ปได้จัดหาสมุนไพรมากมายให้ดำรงกุลกรุ๊ปไปแล้ว และฝ่ายของเจตนินก็ลงทุนไปมากกับบริษัทของดิศกุล

แต่หลังจากพยายามมาสองสามครั้ง ก็ชัดเจนแล้วว่าเจตนินไม่อยากจะรับสายเขา

ดิศกุลใจแป้ว แต่เขาก็ยังคงมีความหวังและโทรไปหาผู้ช่วยของเจตนินแทน

ต่างจากเจตนิน ผู้ช่วยของเขารับสายอย่างรวดเร็ว

“นี่ผมเองนะ ประธานมโหสถกรุ๊ป…”

ก่อนที่ดิศกุลจะพูดจบประโยค ผู้ช่วยก็ตัดบทเขา

“ขอโทษนะครับ แต่คุณเจตนินกำลังยุ่งอยู่ เมื่อเขาทำงานเสร็จแล้ว ผมจะบอกเขาให้ว่าคุณโทรมา”

พอพูดจบแล้ว ผู้ช่วยก็วางสายไปทันที

คนเหล่านี้ล้วนแต่เจ้ายศเจ้าอย่างและพินอบพิเทากับฉันเสียเป็นส่วนใหญ่ แต่ตอนนี้ ในช่วงเวลาสำคัญ คำพูดเดียวที่ออกมาจากปากของพวกเขาคือ “เราทำอะไรได้บ้าง!”

เจตนินอยู่ในห้องทำงานของเขาที่ดำรงกุลกรุ๊ปตลอดช่วงเวลานั้น และเขาก็บังเอิญได้ยินผู้ช่วยคุยโทรศัพท์กับดิศกุล

เขาเป็นคนสั่งให้ผู้ช่วยรับสายของดิศกุลนั่นเอง

คนที่มโหสถกรุ๊ปกำลังถูกต้อนจนจนมุม และเจตนินก็อยากจะเห็นว่าพวกเขาจะมีแผนการดีๆ อย่างไรบ้างเพื่อเอาตัวรอดจากวิกฤตินี้

แต่ผู้ช่วยกลับส่ายหน้าและพูดว่า “อย่างที่คุณบอกครับ เขาโทรมาเพื่อขอความช่วยเหลือจากคุณ”

พอได้ยินอย่างนั้น เจตนินก็เยาะเย้ย “ไอ้ขี้แพ้เอ๊ย”

มันมหัศจรรย์มากที่เขาก้าวขึ้นมาอยู่ในตำแหน่งนี้ได้ เขามาถึงประตูนรกแล้วแต่ก็ยังคงคิดจะพึ่งพาคนอื่น ฉันเดาว่ามันคงเป็นปกติสำหรับมโหสถกรุ๊ปแล้วล่ะที่ต้องมาลงเอยอยู่ในสภาพเช่นนี้เพราะมีประธานบริษัทแบบเขานี่ไง

“คุณคิดว่าเราควรจะทำยังไงกับมโหสถกรุ๊ปดี?” เจตนินถามผู้ช่วยของเขา

ผู้ช่วยขมวดคิ้วอยู่พักหนึ่ง “การเก็บมโหสถกรุ๊ปเอาไว้หลังจากก่อเรื่องก่อราวมากมายแบบนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับการรับเผือกร้อนเอามาถือเองหรอกครับ”

เจตนินพยักหน้าเห็นด้วยและบุ้ยใบ้ให้เขาพูดต่อไป