หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 918

ในค่ำวันนั้น เลอศิลป์ไปที่โรงเรียนเพื่อรับไอรดากลับบ้าน

มันค่ำแล้วตอนที่เขาไปถึงที่นั่น ดังนั้นไอรดาจึงเป็นเด็กคนเดียวที่เหลืออยู่ในโรงเรียน

“พ่อคะ” ไอรดาทักทายเขาอย่างเศร้าหมองหลังจากเห็นว่าเขามาถึงแล้ว

เขาลูบหัวเธอเป็นการขอโทษ “พ่อขอโทษที่มาช้านะ”

จากนั้น เขาก็เงยหน้ามาพยักหน้าให้พิมพ์รภา

พิมพ์รภารออยู่กับไอรดามาตลอด ตอนนี้เลอศิลป์ก็มาแล้ว เธอจึงวางใจได้แล้วและปล่อยให้เขาพาเด็กหญิงตัวน้อยกลับบ้าน

หลังจากพาไอรดาขึ้นรถไปแล้ว เลอศิลป์ก็นั่งอยู่เฉยๆ อยู่นาน แทนที่จะสตาร์ทรถ

ไอรดาเร่งเขาด้วยความงุนงง “พ่อคะ” เสียงของเธอดึงเขากลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง

เขาเหลือบมองเด็กหญิงผ่านกระจกมองหลังและเห็นสีหน้างงงวยของเธอ

“ช่วงสองสามวันมานี้ลูกได้เจอคุณรษิกาบ้างไหม?” เขาถาม

ไอรดาใจสลายไปทันทีที่ได้ยินคำถามของเขา เธอส่ายหน้าอย่างสิ้นหวัง

กระนั้น เธอก็เปลี่ยนสีหน้าเป็นยินดีทันที “อชิกับเบนนี่บอกว่า หนูจะไปเจอคุณรษิกาได้วันพรุ่งนี้ระหว่างไปตั้งแคมป์กันค่ะ!”

ถ้าไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่าเธอตั้งตารอให้ได้ไปตั้งแคมป์กันในสุดสัปดาห์นี้แล้วล่ะก็ ไอรดาก็คงเศร้าซึมไปมากกว่านี้ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา

เธอสงสัยว่ารษิกาจะงานยุ่งมากอีกแล้วเพราะเธอไม่ได้เจออีกฝ่ายมาหลายวัน

เลอศิลป์พยักหน้าและพูดว่า “ลูกจะว่ายังไงถ้าพ่อพาลูกไปเจอคุณรษิกาเลย?”

ดวงตาของไอรดาเป็นประกายขึ้นมาทันที “จริงเหรอคะ?”

เมื่อเห็นสีหน้าของเธอแล้ว เขาก็ค่อยๆ ตระหนักถึงสิ่งที่เพิ่งพูดออกไป และอดเสียใจไม่ได้ที่เสนอออกไปอย่างแข็งขันแบบนั้น

อย่างไรเสีย เขาก็ยังโมโหรษิกาอยู่

แต่คำแนะนำของจักรภพเมื่อช่วงเช้าก็ยังคงติดค้างอยู่ในใจเขามาตลอด

ฉันไม่รู้อะไรเลยเรื่องที่สถาบันวิจัยของเธอเกิดไฟไหม้ ฉันสงสัยว่าเธอจะบาดเจ็บหรือเปล่า

รษิกาลูบหัวเด็กชายเพื่อปลอบใจเขา “ไม่มีอะไรหรอกลูก แม่แค่งานยุ่งมากๆ ในช่วงสองสามวันมานี้น่ะ”

เธอยังไม่ได้บอกพวกเขาเรื่องเกี่ยวกับเหตุการณ์ไฟไหม้ที่สถาบันวิจัยเลย เพื่อที่พวกเขาจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง

เบนนี่มองเธออย่างสงสัยและถามคำถามต่อไปด้วยเสียงเล็กเสียงน้อย “มีเรื่องอะไรเกี่ยวกับที่อยู่อีเมลที่แม่บอกให้ผมสืบดูเมื่อสองวันก่อนหรือเปล่าครับ?”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น รษิกาก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอไม่คิดว่าลูกชายเธอจะรับรู้ได้เช่นนี้

เด็กชายรู้ว่าเขาเดาถูก เมื่อดูจากสีหน้าของแม่ที่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว

“แม่หิวแล้ว ไปกินข้าวกันเถอะ” รษิการีบเปลี่ยนเรื่องไปทันทีก่อนที่ลูกชายทั้งสองจะไล่ถามมากไปกว่านี้

ระหว่างนั้น ลิสาเอาอาหารเย็นมาเสิร์ฟและเรียกให้ทุกคนไปทานข้าว

อชิกับเบนนี่รู้ดีว่ารษิกาจะไม่เปิดเผยข้อมูลอะไรให้พวกเขารู้แม้ว่าพวกเขาจะถามเธอก็ตาม ดังนั้นพวกเขาจึงปล่อยวางเรื่องนี้ไป

พอเห็นว่าพวกเขาตัดสินใจไม่ถามจี้เรื่องนี้ต่อ รษิกาก็ถอนหายใจโล่งอกและพาลูกๆ ไปที่โต๊ะทานข้าว