หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 973

อชิและเบนนี่เรียกศศิตาว่าคุณย่าด้วยความสุภาพเท่านั้น แต่ในชั่วพริบตาต่อมา ศศิตาก็ตะคอกว่า “เธอสองคนไม่ได้อยู่ในครอบครัวฟ้าศิริสวัสดิ์ ดังนั้นก็ไม่ควรมาเรียกฉันแบบนั้น! ถ้าอยากจะเจอย่าของตัวเองก็ขอให้แม่เธอพาไปหาเองสิ!”

เมื่อพูดจบแล้ว ศศิตาก็กำลังจะเดินอ้อมหลบพวกเขาแล้วจากไป

อชิและเบนนี่รู้สึกหดหู่และเจ็บปวดเมื่อได้ยินศศิตาดุและปฏิเสธความสัมพันธ์ของพวกเขา แต่เมื่อได้ยินเสียงครวญครางของไอรดาดังขึ้น พวกเขาก็ตั้งสติและยืนต่อหน้าศศิตาพลางกัดฟันกรอด

เมื่อเห็นอชิและเบนนี่เข้ามาขวางทาง ศศิตาก็ขมวดคิ้วด้วยความหงุดหงิดกับความดื้อรั้นของพวกเขา

“เราจะไม่เรียกคุณว่าคุณย่าอีก แต่เห็นๆ กันอยู่ว่าไอวี่ไม่อยากกลับไป คุณบังคับเธอไม่ได้! คุณก็รู้สถานการณ์ของไอวี่ดีนะครับ เธอร้องไห้ต่อไปแบบนี้ไม่ได้!” ทั้งสองพูดอย่างดื้อรั้น

“สนใจแต่เรื่องของตัวเองเถอะ! ฉันดูแลหลานสาวของฉันอย่างดีอยู่แล้ว!” ศศิตาตอบอย่างเย็นชาก่อนที่จะหันไปพูดกับรษิกาว่า “ควบคุมลูกชายของเธอด้วย บอกพวกเขาว่าอย่ามาขวางทางฉัน!”

เมื่อเห็นอชิและเบนนี่โต้เถียงกับศศิตาขณะที่เธอยืนอยู่ที่จุดเดิม รษิกาก็รู้สึกประทับใจ

ใจฉันก็ปวดร้าวเช่นกันเมื่อเห็นไอวี่ร้องไห้หนักมาก แต่อย่างที่ศศิตาพูด ไอวี่เป็นคนในตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์ ดังนั้นฉันจึงไม่มีเหตุผลที่จะห้ามศศิตาได้ แต่ว่าอชิกับเบนนี่ก็ยังก้าวออกมาขวาง ฉันไม่สามารถยืนเฉยๆ ได้อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น ศศิตายังปฏิบัติต่อไอวี่แบบนั้นอีกด้วย ฉันสงสัยว่าอชิและเบนนี่จะรู้สึกยังไงถ้าพวกเขารู้ว่าคุณย่าตามสายเลือดไม่ยอมรับว่าพวกเขาเป็นหลานชายของเธอ ฉันก็คงจะเสียใจเหมือนกันถ้าฉันเป็นเหมือนพวกเขา

“ถึงแม้ว่าอชิและเบนนี่จะไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวฟ้าศิริสวัสดิ์ แต่พวกเขาก็เป็นห่วงไอวี่เช่นเดียวกับคุณ!” รษิกาเดินไปข้างหน้าแล้วดึงอชิกับเบนนี่มาไว้ข้างหลังเธอ “ไอวี่ร้องไห้หนักมาก หากคุณใส่ใจเธอจริงๆ คุณได้คิดถึงผลที่ตามมาจากการร้องไห้ของเธอแบบนี้บ้างไหมคะ?”

คำพูดของรษิกาและลูกชายของเธอทำให้ศศิตาพูดไม่ออก

หลังจากนิ่งไปชั่วครู่ ศศิตาก็ตอบอย่างไม่อดทนว่า “ฉันจะรับผิดชอบหลานสาวของฉันเอง เธอไม่จำเป็นต้องมากังวล!”

ถ้าไม่ใช่เพราะสามคนนี้ ไอวี่ก็คงไม่ร้องไห้หนักขนาดนี้หรอก!

เรื่องที่พวกเขาเกือบลืมก็กลับมาในหัวพวกเขาเพราะศศิตานั่นเอง

ในขณะนั้นพวกเขาทั้งหมดตกตะลึง

ศศิตาส่งสายตาเย็นเยียบให้พวกเขาเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะเดินไปที่รถของเธอโดยมีไอรดาอยู่ในอ้อมแขน

ในไม่ช้า เสียงร้องของไอรดาก็เงียบลงเมื่อประตูรถปิดไป

เมื่อรษิกากลับมาจากภวังค์ รถของศศิตาก็เร่งความเร็วออกไปจากบ้านเธอแล้ว