คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 109

“หลินชิงหาน?” หลี่โม่กล่าวด้วยท่าทีเฉยเมย “ฉันไม่ค่อยพอใจกับเธอเท่าไหร่ แล้วก็ไม่ค่อยพอใจกับการจัดการห้องแสดงดนตรีครั้งนี้ด้วย”

ในเวลานั้นหลินชิงหานตกใจจนหัวใจของเธอเต้นดังตุบ ๆ ขาก็สั่น และกลางฝ่ามือก็ชุ่มเหงื่อไปหมด

“คุณหลี่ ขอโทษด้วยค่ะ ดิฉันจัดการได้ไม่ดีเอง และดิฉันก็ไม่ทราบด้วยว่าคุณจะมาล่วงหน้า”

หลินชิงหานโค้งตัวลง เวลานี้แสดงให้เห็นถึงความเคารพและความเกรงกลัวของเธอได้อย่างชัดเจน

นี่ก็คือคุณหลี่ผู้ลึกลับคนนั้นที่เหมาห้องแสดงดนตรี!

และก็ยังเป็นผู้ใหญ่ที่เถ้าแก่ย้ำแล้วย้ำอีกว่าจะต้องดูแลอย่างดี

ทำไมน่ะเหรอ?

ก็เพราะชายที่รวยเป็นอันดับหนึ่งของฉู่โจว คุณเฉียนฟูหาน มาหาเถ้าแก่ด้วยตนเอง แล้วยังเหมาห้องแสดงดนตรีทั้งฮอลล์!

เหล่าเฉียนช่างเป็นบุคคลที่หลักแหลม!

อยากจะรู้ เถ้าแก่ของเวียนนาคอนเสิร์ตฮอลล์ เป็นคนที่โหดเหี้ยมคนหนึ่งในกรุงโซล เป็นหนึ่งในสี่มาเฟียใต้ดินที่ได้ทั้งทางขาวและดำ เฉียวเจิ้งหลง!

เฉียวเจิ้งหลงคือใคร?

ทั่วทั้งกรุงโซลไม่มีใครไม่รู้จักชื่อของเขา!

พื้นเพของเขาเคยเป็นอัธพาลคนหนึ่ง จากนั้นเขาก็ค่อย ๆ ก้าวขึ้นมาทีละขั้นจนมาถึงบัลลังก์ของหนึ่งในสี่ราชามาเฟียใต้ดิน!

ในบรรดาราชามาเฟียทั้งสี่ คนที่ชื่อเสียงที่ไม่ได้น้อยหน้าไปกว่าใครในกรุงโซลเลยก็คือท่านเทียน ชูจงเทียน!

ทั้งฝ่ายดำและขาว ก็ล้วนเกรงกลัวเขากันทั้งนั้น

หรือจะพูดได้ว่า เพียงแค่เฉียวเจิ้งหลงพูดมาคำเดียว ทั่วทั่งกรุงโซลก็ไม่มีเรื่องอะไรที่เขาจะทำไม่สำเร็จ

กี่ปีมานี้ หลินชิงหานก็ติดตามเฉียวเจิ้งหลงมาโดยตลอด มีเรื่องเกิดขึ้นมากมายและแทรกซึมอยู่ในพวกคนชนชั้นสูงของกรุงโซล

ผู้หญิงที่อวดดีอย่างเธอ โดยปกติแล้วจะไม่ก้มหัวให้ใคร แต่ ณ ตอนนี้ เธอได้ก้มหัวให้กับหลี่โม่แล้ว

เพราะเธอเข้าใจอย่างแจ่มแจ้งแล้วว่า ชายหนุ่มที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าเธอตอนนี้ เป็นคนอย่างไร!

หลี่โม่มีแววตาตกใจ ม่านตาเขาหดเล็กลง และกล่าวกับหลิงชิงหานที่อยู่ตรงหน้าอย่างเย็นช้า “ผู้จัดการหลิน คุณจัดการเอาเองแล้วกัน”

หลินชิงหานกระดูกสะท้านไปทั้งตัว เมื่อรู้ว่าคุณหลี่นั้นโกรธแล้ว!

คุณเฉียวเคยพูดไว้ว่า อย่าทำให้คุณหลี่โกรธเป็นอันขาด ไม่อย่างนั้น กรุงโซลทั้งเมืองได้หายไปกับตาไปแน่

เธอจึงส่งสายตาจ้องเขม็งไปในทันที แล้วก้าวไปทางซุนเสี่ยวหยาด้วยรองเท้าส้นสูงของเธอ เธอง้างมือออก และตบซุนเสี่ยวหยาไปด้วยความโกรธ!

เพียะ!

ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ คุณหลี่ก็คงไม่โกรธถึงขนาดนี้หรอก

ซุนเสี่ยวหยาเอามือขึ้นลูบแก้มที่บวมปูดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว กว่าที่เธอจะรู้ตัว ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัยจึงเอ่ยถาม “ผู้จัดการคะ คุณตบดิฉันทำไมคะ? แล้วคุณหลี่อะไรเหรอคะ?”

ในใจซุนเสี่ยวหยาตอนนี้ลุกเป็นไฟ ที่โดนหลินชิงหานตบอย่างไม่มีสาเหตุ เธอจึงรู้สึกโกรธมาก!

ถ้าไม่เห็นแก่ตำแหน่งผู้จัดการของเธอ ซุนเสี่ยวหยาคงเอาคืนเธอไปแล้ว