คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 145

ใบหน้าของกู้หยุนหลานเริ่มชา เมื่อได้ยินเรื่องนี้และพูดอย่างกังวลว่า “แม่คะ นี่แม่พูดอะไร? ทำไมถึงได้มีอคติกับหลี่โม่นัก?”

ขณะพูด กู้หยุนหลานถือของเข้าไป เธอเหลือบมองหลี่โม่พร้อมส่งสายตาทำทีว่าอย่าโกรธเลยนะ

หวังฟางโกรธ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาอยู่กับพี่สาวคนโตในทุกวันนี้ เธอรู้สึกอึดอัดมากทุกครั้งที่ถูกล้อเลียนเรื่องหลี่โม่

ทำไมเธอต้องทนกับเรื่องคนที่ไร้ประโยชน์อย่างหลี่โม่ด้วย!

พูดง่าย ๆ คือ เธอไม่เคยทำดีกับหลี่โม่ เธอทั้งตวาดใส่เขา ทั้งสบถด้วยแววตาที่ดุร้าย “ดูมันสิ มองดูกี่ที ก็ทำหน้าอย่างกับคนตาย แบบนี้จะให้ฉันรับได้ยังไง?”

หลังจากนั้น เธอก็พูดกับกู้หยุนหลาน “ลูกสาว ทำไมแกไม่ฟังแม่บ้าง? หลี่โม่สภาพแบบนี้ แกก็ไม่ใช่ไม่รู้ แล้วจะทนอยู่กับเขาไปทำไมกัน อยากเสียเวลาไปทั้งชีวิตเหรอ? ฟังนะ ทั้งหมดนี่เป็นนัดบอดที่แม่หามาให้ พรุ่งนี้ลองไปดู ถ้าไม่ดีจริง ๆ ฉวีเทียนไห่ก็เป็นตัวเลือกที่ดีนะ”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หัวใจของหลี่โม่ก็เต้นแรงมากทีเดียว เขาแอบกำหมัด และสีหน้าของเขาก็เย็นชาเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม หวังฟางก็ไม่สนใจเลยสักนิด แถมยังพูดว่า “หยุนหลาน แกฟังฉันบ้างได้ไหม? รีบตัดความสัมพันธ์กับคนไร้ประโยชน์อย่างเขาไปซะเถอะนะ หย่ากันสักที แกแต่งงานกับครอบครัวรวย ๆ ได้ แล้วพวกเราจะได้สบาย”

กู้หยุนหลานไม่พอใจเป็นอย่างมาก เธอพูดว่า “แม่ เลิกก้าวก่ายชีวิตหนูสักทีเถอะ หนูจะไม่หย่ากับหลี่โม่”

ตอนนี้ หวังฟางโกรธมาก พลันยืนขึ้นและชี้ไปที่กู้หยุนหลานและตะโกนว่า “กู้หยุนหลาน ถ้าพูดแบบนี้ฉันก็ไม่มีอะไรจะคุยด้วยแล้ว ถ้าไม่หย่า แกกับพวกเราสองคนก็ขาดกัน มีเพียงสองทางเลือก เลือกเอาเองแล้วกัน!”

หวังฟางเป็นคนไร้เหตุผลและฉุนเฉียวมานานแล้ว

กู้หยุนหลานหมดหนทางแล้ว เพราะเป็นพ่อแม่ที่ให้กำเนิดเธอ ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถตัดขาดได้

“แม่คะ ฟังที่เราพูดไม่ได้เหรอคะ?” กู้หยุนหลานยืนข้างหลี่โม่ด้วยอารมณ์ขุ่นเคืองและหดหู่

เมื่อไหร่แม่ของเธอจะนั่งจับเข่าคุยกับหลี่โม่ เพื่อแก้ไขความแค้นคับข้องใจที่สะสมมานานหลายปี?

แม้ว่าหลี่โม่จะไม่มีเงินและอำนาจ ก็ไม่จำเป็นต้องตั้งแง่แบบนี้สักหน่อย เพราะสุดท้ายเขาก็เป็นลูกเขย

หวังฟางหันหน้าหนี ใบหน้าของเธอแสดงออกอย่างชัดเจนว่า เธอไม่ต้องการคุยอะไรทั้งนั้น และยังพูดด้วยความไม่พอใจ “แม่คุยกับพ่อแล้ว ถ้าแกสองคนหย่ากัน เราก็ไม่ต้องการหลานแล้ว ให้หลี่โม่เอาไปเลี้ยงซะ ครอบครัวของเรามีเงินให้หกล้าน แกต้องตัดความสัมพันธ์กับหลี่โม่และซีซีทันที จะดีที่สุดถ้าแกจะไม่ติดต่อกันอีกเลย”

หวังฟางคิดเรื่องนี้เพื่อกู้หยุนหลานโดยเฉพาะ เมื่อลูกสาวของเธอหย่าเรียบร้อยแล้ว การมีลูกติดคงไม่เป็นที่ยอมรับแน่

ลูกสาวจะต้องแต่งงานกับครอบครัวเศรษฐี และต้องไม่โดนดูถูกเพราะมีลูกติดเด็ดขาด

ดังนั้นสายเลือดแบบนี้ ตระกูลกู้ไม่ต้องการมัน!

“คุณแม่ครับ ในบัตรใบนี่มีเงินห้าแสน เป็นเงินที่ผมฝากประจำ ผมจะถอนออกมาให้ ถึงมันจะไม่มาก แต่ก็เป็นส่วนหนึ่งจากใจของผม พ่อกับแม่เอาไปซื้ออะไรก็ได้เลยครับ” หลี่โม่กล่าวด้วยรอยยิ้ม

บัตรใบนี้ที่เขาเตรียมเอาไว้เมื่อไม่นานนี้ มีเงินห้าแสนบาทในนั้น เขาสำรองไว้ยามกรณีฉุกเฉิน

อันที่จริง เฉียนฝูได้ให้แบล็กการ์ดของธนาคาร SBC พร้อมด้วยเงินหลายแสนล้าน

อย่างไรก็ตาม หลี่โม่กลัวที่จะสร้างปัญหา ดังนั้นเขาจึงทำบัตรใหม่หนึ่งใบวงเงินห้าแสนบาทสีม่วง และอีกใบเป็นสีดำ

เขากำลังรอโอกาสที่จะมอบบัตรสีดำกับสีม่วงให้กับกู้หยุนหลาน

เป็นเวลาหลายปีแล้วที่เขาเป็นหนี้กู้หยุนหลานมากเกินไป

เมื่อหวังฟางได้ยินหลี่โม่พูดเช่นนี้ เขาก็เยาะเย้ยทันที “หลี่โม่ แกโกหกฉันเหรอ? แกออมเงินได้ห้าแสนเนี่ยนะ? แกก็มีเงินนี่ ทำไมถึงยังต้องไปยืมเงินชาวบ้านอีกล่ะ? น่าอายอะไรแบบนี้!"

กู้หยุนหลานช่วยหลี่โม่พูด “แม่คะ ทำไมถึงไม่ไว้ใจหลี่โม่เลย? บัตรใบนี้เป็นของหลี่โม่ และเขาทำแบบนี้ เพื่อให้เกียรติแม่และพ่อนะ”

ด้วยคำพูดนั้น กู้หยุนหลานผลักบัตรใบนั้นไปหาหวังฟางและเหลือบมองหลี่โม่