คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 146

เขาออมเงินห้าแสนบาทไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

เมื่อหวังฟางมองที่บัตรนั้น ใจของเธอก็กระวนกระวายเช่นกัน

ในบัตรธนาคารของหลีโม่ใบนี้ มีอยู่ห้าแสนบาทจริง ๆ หรือ?

เมื่อคิดว่าหลี่โม่ทำแบบนี้ เพื่อให้เกียรติเธอ ฉะนั้นก็ไม่มีเหตุผลใดที่จะไม่ยอมรับบัตรใบนี้

เธอหยิบบัตรขึ้นมาและพูดอย่างเสแสร้งว่า “เงินจำนวนนี้ควรเป็นเงินเราอยู่แล้ว เพื่อให้เกียรติแม่ยายและพ่อตาของแก หยุนหลาน แกไม่สังเกตเลยเหรอ หลี่โม่ซื้อ หรือมอบอะไรให้แม่กับพ่อบ้างในช่วงสี่ปีที่ผ่านมา? ถ้าใบนี้มีห้าแสนจริง ๆ ก็ไม่พอใช้หนี้พ่อกับแม่ตลอดสี่ปีที่ผ่านมาหรอก!”

พอหยิบบัตรขึ้นมา หวังฟางก็รู้สึกว่าอย่างไรมันก็ต้องเป็นของเธออยู่แล้ว

เมื่อถึงจุดนี้ หวังฟางคิดว่าด่าไปก็เท่านั้น เธอจึงเลือกที่จะเพิกเฉยต่อหลี่โม่ บรรยากาศภายในห้องเริ่มตึงเครียด

หลี่โม่เหลือบมองแล้วพูดว่า “ผมไปทำอาหารกลางวันก่อนนะครับ”

หวังฟางจ้องมองเขา โดยไม่พูดอะไร คิดอะไรอยู่พักหนึ่ง เธอหยิบกระเป๋าของเธอขึ้นมาและลองตรวจสอบดูว่าบัตรที่หลี่โม่มอบให้นั้นมีมูลค่าห้าแสนบาทจริง ๆ หรือไม่

ถ้าโกหกล่ะก็ กลับมาจะไล่ตะเพิดให้รู้แล้วรู้รอด!

นี่ทำให้หลี่โม่ที่ทำอาหารมื้อเที่ยงอยู่รับรู้แล้ว แต่เขาทำได้แค่ยิ้ม

แม่ยายตอนนี้ หน้าเลือดทีเดียว!

ที่ธนาคาร

หวังฟางหยิบบัตรธนาคารออกมา เสียบเข้าไปในเครื่องกดเงินสด ตอนนี้เอง เธอเพิ่งนึกได้ว่า เธอไม่รู้รหัสผ่าน

เธอโทรหากู้หยุนหลานด้วยความวุ่นวาย และถามว่า “หยุนหลาน แกรู้ไหมว่ารหัสผ่านบัตรธนาคารของหลี่โม่คืออะไร?”

เธอไม่ได้รู้สึกละอายเลย มันสมเหตุสมผลแล้วนี่

กู้หยุนหลานกำลังคุยอะไรบางอย่างกับหลี่โม่ เธอถามหลี่โม่ที่อยู่ข้าง ๆ และเขาตอบว่า “วันเกิดของผมเอง”

ตู๊ดดด!

อันที่อยู่ในมือของเขาตอนนี้มีเงินอยู่ห้าแสน ส่วนที่ให้หวังฟางไปมีเงินอยู่แสนล้านบาท!

นั่นเป็นบัตรสีดำทองและบัตรสีม่วงของธนาคาร SBC ที่เฉียนฝูเพิ่งเอามาให้!

“แย่แล้ว แย่แล้ว!”

หลี่โม่ไม่สนใจเรื่องอาหารกลางวันแล้ว เขารีบพากู้หยุนหลานออกไปทันที “เกิดเรื่องแล้ว รีบไปหาแม่คุณกันเถอะ!”

ในเวลาเดียวกันนั้น หวังฟางก็ป้อนรหัสผ่านอย่างมีความสุข แล้วตรวจสอบยอดเงินคงเหลือ

“แหม ในบัตรนี่ของหลี่โม่จะมีเงินเท่าไหร่ ขอฉันดูหน่อยซิว่าจะเยอะขนาดไหนกันเชียว”

“นี่มัน ร้อย พัน หมื่น แสน ล้าน?!”

หวังฟางขมวดคิ้ว เธอคิดว่าเธอตาพร่า ทำไมถึงมีเลขศูนย์เยอะขนาดนี้!

“นี่มัน สะ… แสนล้าน?!”