คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 147

หวังฟางงงเป็นไก่ตาแตก!

แทบยืนไร้ลมหายใจและไร้ซึ่งคำพูดใด ๆ !

สะ… แสนล้านอย่างนั้นเหรอ?!

สะอึก...

หวังฟางหน้ามืด จนเป็นลมล้มลงกับพื้น เธอชักอยู่ตรงนั้น!

ตอนนี้เอง ผู้คนจำนวนมากมุงดูเธอกันเพียบ

“แย่แล้ว นี่โรคล้มบ้าหมูกำเริบ โทรเรียกรถพยาบาลเร็ว!”

“ไปเรียกคนมาช่วยเร็ว!”

“อาการนี้ไม่ค่อยรุนแรงเท่าไหร่นัก ฉันพอสังเกตได้…”

ไม่นาน พนักงานธนาคารและรปภ.ก็เข้ามาช่วยประคองหวังฟางไปนั่งพัก ลมชักกำเริบแบบนี้ ต้องพาจิบน้ำเสียหน่อย

ในที่สุด พอหวังฟางตื่นขึ้น มือของเธอก็ยังสั่น ตาลอย และเธอก็ชี้ไปที่เครื่องกดเงินสด พร้อมกับพึมพำ “สะ… แสนล้าน”

บรรดาผู้ที่เห็นเหตุการณ์ต่างตกตะลึงและมองหน้ากันในทันที

ผู้หญิงคนนี้บ้าไปแล้วเหรอ?

แสนล้านอะไรกัน?

ในเวลานี้ หลี่โม่และกู้หยุนหลานก็รีบเข้าไป

พวกเขาได้รับโทรศัพท์จากเจ้าหน้าที่ธนาคาร และได้แจ้งที่อยู่ให้ทราบ

“แม่คะ แม่เป็นอะไรไหม? ไม่เป็นไรแล้วนะ เดี๋ยวหนูพาแม่ไปโรงพยาบาลเอง”

กู้หยุนหลานวิ่งเข้ามาและนั่งยอง ๆ ตรงหน้าหวังฟาง พร้อมกับจับมือของหล่อนด้วยความกังวล

อย่างไรหวังฟางก็เป็นแม่ แม้ว่าจะทะเลาะกันบ้าง แต่สายสัมพันธ์แม่ลูกก็ยังคงแข็งแกร่ง

เมื่อมีอะไรเกิดขึ้น ก็เป็นเรื่องธรรมดาที่จะกังวล

หลี่โม่ไม่ได้พูดอะไรต่อ เขาชี้นิ้วไปที่ศีรษะของตัวเอง กู้หยุนหลานก็เข้าใจทันที เธอรีบดึงหวังฟางให้นั่งลงและกล่าวอย่างกังวล “แม่คะ อย่าทำให้หนูใจไม่ดีสิ เกิดอะไรขึ้นเหรอ? ทำไมถึงพูดเรื่องแสนล้านวนไปมาแบบนี้ล่ะคะ?”

หวังฟางรู้สึกอึดอัดในใจ เธอรู้สึกว่าคำพูดมันติดอยู่ที่ปาก เธอจึงพยายามพูดอย่างตื่นเต้น “หยุนหลาน บัตรธนาคารที่หลี่โมให้แม่ มีเงินอยู่แสนล้านบาท!”

อึ้ง!

ฟึ่บ!

ทุกคนหยุดหายใจ และเกิดอาการช็อก!

ทุกคนต่างจ้องมองไปที่หลี่โม่ ชายหนุ่มที่ดูธรรมดาและโทรมมาก เขาในชุดแบบนี้ดูโทรมเกินไป ไม่เหมือนคนรวย

เงินแสนล้านเหรอ?

พูดตลกน่า!

อย่างนั้นเขาก็คงเป็นลูกค้า VVIP ของธนาคารไปนานแล้วสิ!