คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 165

ทุกคนตกใจ และจ้องมองไปยังชายหนุ่มที่จู่ ๆ ก็โผล่มา

เขาดูเป็นผู้ชายธรรมดามาก แต่ทำไมเขาถึงพูดแบบนี้?

หรือว่า เขาอยากจะพระเอกที่มาช่วยสาวงาม?

นี่มันสี่แสนนะ!

หลายคนต่างดูถูกเหยียดหยามเขา!

หนุ่มคนนี้แต่งตัวธรรมดา แต่ทำเป็นพูดเสียงดัง

“ฮึฮึ เป็นแค่เด็กยากจน แต่อยู่ที่นี่ก็แกล้งทำเป็นคนรวย”

“คงเป็นเพราะเห็นความสวยของเธอ ก็เลยพูดไม่คิดล่ะมั้ง”

"เขาน่ะเหรอ? แต่งตัวอย่างกับคนขายของแผงลอย ดูเหมือนพวกขยะ"

หลายคนเหยียดหยาม และเยาะเย้ยหลี่โม่โดยไม่สนใจความรู้สึกของเขาเลย

ซูหย่าเงยหน้าขึ้น ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยน้ำตาที่นองหน้า เธอเห็นหลี่โม่ก็รู้สึกอายทันที ในสายตาของเธอ หลี่โม่เป็นเพียงคนกระจอกขี้โม้ไร้ประโยชน์ เธอจะไม่โมโหได้อย่างไรที่เขามาเห็นเธอในสถานการณ์ที่น่าอับอายแบบนี้?

และเธอก็คิดว่าหลี่โม่คงจะมาเยาะเย้ยเธอ!

“หลี่โม่ นายมาทำอะไร? ไปซะ ฉันไม่ต้องการความช่วยเหลือจากนาย!” ซูหย่าด่าด้วยความอับอาย

ในขณะนี้เอง ซ่งเหวินเหวินก็วิ่งเข้ามาท่ามกลางฝูงชน

“พี่หย่าหยา เกิดอะไรขึ้น?”

“เหวินเหวิน…” เมื่อเห็นซ่งเหวินเหวินกำลังเดินมา ซูหย่าก็ร้องไห้ออกมา เธอกอดหล่อนไว้ และร้องไห้อย่างหนัก

“พี่หย่าหยา ไม่เป็นไรนะ บอกฉันหน่อย นี่มันเกิดอะไรขึ้น?” ซ่งเหวินเหวินปลอบโยน และลูบหลังซูหย่าเบา ๆ

เธอสังเกตเห็นขวดไวน์ที่แตกบนพื้น และไวน์แดงที่หกอยู่หลายขวด รวมทั้งข้อกล่าวหาจากผู้คนที่เห็นเหตุการณ์ เธอก็เข้าใจในทันที

ซูหย่ากำลังมีปัญหา!

“เหวินเหวิน ฉันทำลาฟิตแตกสี่ขวด พนักงานต้องการให้ฉันจ่ายค่าเสียหายสี่แสน!” ซูหย่าร้องไห้อย่างเศร้าโศก

“สี่แสน?” ซ่งเหวินเหวินตกใจ

สถานการณ์ครอบครัวของเธอไม่ได้ดีมากนัก และในเวลาแบบนี้เธอเองก็ไม่สามารถเอาเงินสี่แสนบาทออกมาใช้จ่ายได้ในคราวเดียว

“รีบหน่อยได้ไหม? คุณจะจ่ายหรือไม่จ่าย ถ้าไม่จ่าย ดิฉันจะโทรแจ้งตำรวจจริง ๆ แล้วนะคะ” พนักงานเสิร์ฟเร่ง

“ฉัน…” น้ำตาของซูหย่าหยุดไหลไม่ได้เลย และในที่สุดเธอก็หยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมา และโทรหาจ้าวไห่ทันที

ทางจ้าวไห่ที่กำลังนั่งซบเซาอยู่ในห้อง ทันใดนั้น เขาก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น มันมาจากซูหย่าที่ยังคงร้องไห้อยู่ เขาจึงถามเหตุผล และวางท่ามีอำนาจ "ได้สิ เธอรอฉันก่อนนะ ฉันกำลังรีบไป มันก็ไวน์ไม่กี่ขวด ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร?"

ตุ้บ!

หลังจากวางสาย จ้าวไห่ก็พาเพื่อนร่วมงานกลุ่มหนึ่งมาด้วยเพื่อให้น่าเกรงขาม เดินมาถึงระยะหนึ่ง เขาก็ตะโกนว่า "นี่ เกิดอะไรขึ้น? ใครรังแกแฟนฉัน ก็แค่ลาฟิตไม่กี่ขวดเองไม่ใช่เหรอ เท่าไหร่ล่ะ?”

ในตอนนี้ จ้าวไห่อารมณ์เสียมาก ดังนั้นตอนนี้เขาจึงแทบรอไม่ไหวที่จะโอ้อวดต่อหน้าทุกคน

เมื่อซูหย่าเห็นจ้าวไห่กำลังมา เธอจึงพยุงตัวเองลุกขึ้นพุ่งเข้าไปในอ้อมแขนของเขา และร้องไห้ออกมาหนักมาก

“พี่ไห่ พวกเขาว่าฉัน! แล้วยังจะให้ฉันจ่ายค่าเสียหายอีกสี่แสน!” ซูหย่าร้องไห้ และพูดด้วยน้ำเสียงคร่ำครวญ

จ้าวไห่กอดซูหย่า และปลอบโยนเธอสองสามคำ “ไม่เป็นไร แค่สี่แสน ฉันจะจ่ายให้เธอเอง”

ซูหย่าดีใจมากเมื่อเธอได้ยินคำพูดนั้น เธอปาดน้ำตาออก และขอบคุณเขาไม่หยุด “ขอบคุณมากนะพี่ไห่ จุ๊บ!”

เมื่อพูดแบบจบ ซูหย่าก็หอมไปที่ใบหน้าของจ้าวไห่