คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 181

แกร๊ก

ประตูเปิดออก และหลี่โม่ยืนอยู่ข้างนอกประตู

ใบหน้าของหวังฟางแข็งทื่อแล้วถามด้วยความสงสัยว่า “แกโดนจับไปแล้วไม่ใช่เหรอ? นี่แกออกมาได้ยังไง?”

หลี่โม่พูดอย่างยิ้ม ๆ ว่า "แม่ ผมไม่ได้ทำผิดกฎหมาย พวกเขาปล่อยผมออกมาเอง"

ในเวลาเดียวกัน กู้หยุนหลานได้ยินเสียงของหลี่โม่ก็รีบวิ่งเข้าไปแล้วกอดหลี่โม่ และร้องห่มร้องไห้

หลี่โม่พูดปลอบใจสองสามคำว่า “ไม่ต้องร้อง ๆ ผมไม่เป็นไรแล้ว ผมออกมาแล้วเห็นไหม”

ทั้งครอบครัวนั่งด้วยกันในห้องนั่งเล่น

หวังฟางและกู้เจี้ยนหมินนั่งอยู่บนโซฟาแล้วจ้องไปที่หลี่โม่ด้วยสายตาที่โกรธจัดและสงสัยมาก

และข้างหลี่โม่มีชายชราคนหนึ่งชื่อเฉียนฝู

หวังฟางจ้องมองไปที่เฉียนฝูอย่างไม่ละสายตา และพูดด้วยท่าทางไม่พอใจว่า “หลี่โม่ ตาลุงคนนี้เป็นใคร ทำไมแกถึงพาคนไม่รู้จักเข้ามาในบ้านของฉันอย่างไม่เกรงใจแบบนี้?"

หวังฟางไม่ชอบการแต่งตัวของชายชรามาก อายุขนาดนี้แล้วยังสวมชุดสูทอยู่ แถมยังถือหมวกสีดำที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อนและเขายังยิ้มแห้ง ๆ อีก

แค่มองก็รู้แล้วว่าเป็นเฒ่าหัวงู

หลี่โม่คบกับคนแบบนี้ ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาถูกจับ

หลี่โม่อธิบายอย่างใจเย็น “แม่ครับ เขาคือ...เพื่อนของผม ครั้งนี้ที่ผมออกมาได้เป็นเพราะความสัมพันธ์ของเขา"

ส่วนเพื่อนแบบไหน หลี่โม่ไม่ได้อธิบายชัดเจน

ถ้าหากบอกเธอว่า คนที่นั่งข้างหน้าเธอเป็นคนรวยที่สุดในเขตฉู่โจว และยังเป็นผู้ดูแลบ้านของตัวเอง หวังฟางจะเป็นบ้าหรือเปล่า?

"ลุงเฉียนฝูคนนี้ขอแสดงความเคารพท่านทั้งสอง"

เฉียนฝูเข้าใจดีว่า แม่ยายของนายน้อยเป็นคนโหดร้าย ขึ้นชื่อในเรื่องฉุนเฉียวและไร้เหตุผล เมื่อได้เห็นวันนี้ก็ไม่ธรรมดาอย่างที่ว่าจริง ๆ

“เฉียน… เฉียนฝู?”

กู้หยุนหลานเพิ่งเข้ามาในเวลานี้ แล้วมองดูคนที่อยู่ข้าง ๆ หลี่โม่อย่างตั้งใจ และพูดด้วยความประหลาดใจ “คุณคือ เฉียนฝู ประธานเฉียนจริง ๆ เหรอ?”

“หยุนหลาน แกรู้จักตาลุงคนนี้ด้วยเหรอ”

หวังฟางเบะปาก ใบหน้าเธอเต็มไปด้วยการยิ้มเยาะเย้ย

“แม่คะ เฉียนฝูเป็นคนที่ร่ำรวยที่สุดในเขตฉู่โจวของเรา ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นประธานฮั่นซินกรุ๊ป…” กู้หยุนหลานตอบอย่างตื่นเต้น

สามีของตัวเองถึงกับรู้จักเฉียนฝู!

ที่สำคัญกว่านั้นคือ ชายชราคนนี้เป็นคนที่หลี่โม่ช่วยแนะนำทางที่ประตูโรงพยาบาลครั้งก่อนไม่ใช่เหรอ?

ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นเจ้าของภัตตาคารกวนเหรินถังด้วย เรื่องภัตตาคารอาหารหรูครั้งก่อนได้รับการแก้ไขแล้วก็เพราะหลี่โม่ช่วยชายชราผู้นี้ไว้

“คุณพระ!”

หวังฟางตัวสั่นด้วยความตกใจแล้วชี้ไปที่ทีวีและพูดว่า “คุณ คุณ คุณ... คุณคือเฉียนฝูคนนั้นจริง ๆ ? มหาเศรษฐีเฉียนฝูคนนั้น?!”

พุทโธ่!

หวังฝางรู้สึกอกอีแป้นจะแตก!

เมื่อสักครู่เธอทำอะไรลงไป นี่เธอพูดอะไรออกไป?!

สับสน สับสนไปหมดจริง ๆ !

คนร่ำรวยขนาดนี้ถึงกับมานั่งเล่นบ้านของเธอ แถมเธอยังจะเยาะเย้ยคนอื่นไปทั่วอีก

“อุ๊ย เอ่อ...ท่านเฉียน ท่านอย่าเข้าใจฉันผิดนะคะ อย่าถือสาเลย ฉันเป็นแค่ยัยป้า ที่ฉันพูดเหลวไหลไปเมื่อกี้ อย่าไปฟังเลยค่ะ”

หวังฟางตื่นตระหนกมาก เธอลุกขึ้นอย่างตื่นเต้นและประจบสอพลอ จากนั้นก็ยุ่งไปกับการชงชาและปอกผลไม้ เธอแทบจะรอไม่ไหวที่จะประเคนของน่าดื่มของอร่อยเข้าไปในปากของเฉียนฝู

เฉียนฝูหัวเราะเบา ๆ และพูดอย่างสุภาพว่า “ไม่ต้องลำบากหรอกครับ ผมแค่มาส่งน้องชายเสี่ยวหลี่ เดี๋ยวก็ไปแล้ว"

“ไม่ลำบาก ไม่ลำบาก ท่านเฉียนมานั่งเล่นที่บ้านของฉันได้ ถือว่าบ้านของเรามีโชคและเป็นเกียรติอย่างมาก ท่านทานเถอะนะคะ นี่ล้วนเป็นผลไม้ที่ฉันเพิ่งซื้อมาวันนี้ และนี่คือชาเหมาเจียนชั้นเลิศ ปกติฉันแทบจะไม่กล้าจิบเลยนะคะ”

ท่าทีของหวังฟางในครั้งนี้เปลี่ยนไปอย่างมากจริง ๆ เธอเอาใจใส่อย่างไม่หยุด