คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 182

แม้แต่กู้เจี้ยนหมินอยากจะพูดแทรกไม่กี่ประโยค ก็ถูกเธอขัดจังหวะไปหมด

“นั่งอ่านหนังสือพิมพ์ไปตรงนั้นแหละ” หวังฟางรีบบอกกู้เจี้ยนหมิน จากนั้นหันหน้ากลับมา ดวงตาทั้งคู่เป็นประกาย และจ้องมองที่เฉียนฝูราวกับสมบัติของชาติ

กู้หยุนหลานทำอะไรไม่ถูกเมื่อแม่ของเธอเป็นแบบนี้ ช่างน่าขายหน้าจริง ๆ

ก่อนหน้านี้เกลียดคนอื่นจนอยากจะไล่ออกไป แต่ตอนนี้กลับจ้องเขาไม่หยุด

“แม่คะ ประธานเฉียนมีเรื่องมากมายที่ต้องทำในทุก ๆ วันนะคะ” กู้หยุนหลานพูด

หวังฟางมองตรงไปที่กู้หยุนหลานและพูดว่า "แกจะไปเข้าใจอะไร อย่ามาพูดไร้สาระ"

หลังจากนั้นเธอก็ลุกขึ้นยิ้มอีกครั้งแล้วจ้องตรงไปที่หลี่โม่และพูดว่า "ลุกขึ้น ไปนั่งตรงนั้นไป"

หลี่โม่ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องลุกขึ้น

หวังฟางทิ้งก้นนั่งลงถัดจากเฉียนฝูด้วยท่าทางที่ประจบสอพลอและพูดว่า "ท่านเฉียน ท่านรู้จักหลี่โม่บ้านเราได้อย่างไรคะ?"

ตอนนี้กลับพูดถึงหลี่โม่เกือบทุกประโยค หลี่โม่อย่างนั้น หลี่โม่อย่างนี้ ช่างไร้ยางอายจริง ๆ

แม้ว่าหวังฟางอยากจะเลียแข้งเฉียนฝู แต่เธอก็รู้ดีในใจ

หลี่โม่ไร้ประโยชน์แบบนี้ ได้รู้จักผู้ประกอบการรายใหญ่ที่ร่ำรวยเช่นนี้

นั่นเป็นเรื่องที่เหลือจะเชื่อจริง ๆ

เฉียนฝูพูดอย่างยิ้ม ๆ ว่า “ผมได้พบกับเสี่ยวหลี่โดยบังเอิญแค่ครั้งเดียวเองครับ เขาช่วยเหลือผมไว้ คราวนี้เขามีปัญหา ผมแค่ตอบแทนเขากลับ”

“อ๋อ เคยช่วยไว้” หวังฟางพึมพำด้วยรอยยิ้ม จากนั้นเหลือบมองหลี่โม่และในใจรู้สึกไม่สบอารมณ์มาก

ทีแรกคิดว่าหลี่โม่จะมีอะไรที่ยอดเยี่ยมเสียอีก กลับกลายเป็นว่าเขาก็ยังคงช่างไร้ประโยชน์เหมือนเดิม

ตอบแทนอะไรไม่ตอบ ดันตอบแทนด้วยการช่วยเขา!

ถ้าเป็นเธอเธอคงจะเรียกร้องเงินเป็นสิบล้าน

หลี่โม่เองก็จนปัญญาและไม่ได้พูดอะไร

ในเวลานี้ เฉียนฝูก็ลุกขึ้นและจับมือกับทุกคนว่า “ทุกท่าน ผมต้องขอโทษด้วยครับ เนื่องจากเสี่ยวหลี่เพื่อนของผมไม่เป็นไรแล้ว ชายชราอย่างผมก็ขอตัวกลับก่อน ขอบคุณสำหรับการต้อนรับ”

หวังฟางจะปล่อยให้ถุงเงินจากไปแบบนี้ได้อย่างไร เธอรีบจับมือเฉียนฝูแล้วพูดว่า “ท่านเฉียน ขอบคุณที่ช่วยเหลือหลี่โม่ของครอบครัวเรา คราวหน้ามาทานอาหารที่บ้านฉันนะคะ”

เฉียนฝูยิ้มแล้วพูดประโยคเกรงใจไม่กี่ประโยคและจากไป

หวังฟางเดินไปส่งถึงหน้าประตูใหญ่ของบ้านด้วยตัวเอง และรอให้เขาขึ้นรถโรลส์-รอยซ์จากไป จากนั้นเธอจึงเดินกลับด้วยใบหน้าที่ไม่สบอารมณ์อย่างมาก

รถโรลส์-รอยซ์เชียวนะ!

นั่นมันรถหรู!

ทันทีที่เธอกลับเข้ามาก็ตะโกนอย่างตื่นเต้นว่า “เหล่ากู้ ครอบครัวของเรากำลังจะร่ำรวย นั่นคือเฉียนฝูเลยนะ เป็นคนรวยไง!”

มันต้องไม่ใช่แค่ห้าแสนแน่ ๆ !

เจ้าหลี่โม่แอบเก็บเงินไว้ที่อื่นเป็นแน่!

ต้องเอามาให้ได้!

“แม่คะ แม่คิดอะไรอยู่ หลี่โม่เป็นคนแบบไหนแม่ไม่รู้เหรอ? เขาจะกล้าเรียกเงินกับคนอื่นได้ยังไง?” กู้หยุนหลานกล่าว ในเวลานี้ใบหน้าของเธอก็เย็นชาเช่นกัน

แม่ตัวเองหมายความว่ายังไง สงสัยหลี่โม่?

“แกจะไปรู้อะไร หุบปาก!” หวังฟางตอกกลับกู้หยุนหลานทันที เธอมองดูหลี่โม่และพูดว่า “หลี่โม่ แกเรียกฉันว่าแม่สิ ลูกสาวของฉันก็แต่งงานกับแกแล้ว หลังจากทนยากลำบากมาสี่ปีแล้ว แม่และพ่อของแกก็ขายหน้าเพราะแกมานับไม่ถ้วน แกอย่าปิดบังพวกเราเลย ตกลงว่าเขาให้เงินแกมาเท่าไหร่?”

เธอเชื่อว่าหลี่โม่ต้องเก็บเงินไว้เป็นแน่

หลี่โม่เหลือบไปมองกู้หยุนหลาน และถอนหายใจเล็กน้อยแสดงว่าไม่มีอะไรผิดปกติ

เมื่อถูกหวังฟางจ้องเขม็ง อย่างนั้นคงต้องเปิดเผยจริง ๆ

“สองล้านครับ ที่เหลือเป็นค่ารักษาของซีซี” หลี่โม่พูดได้เพียงเท่านั้น

สองล้าน!

เมื่อได้ยินตัวเลขนี้ หวังฟางก็เต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง จ้องไปที่หลี่โม่แล้วดึงเอาความยิ่งใหญ่ของแม่สามีออกมาแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า "เอาบัตรมาให้ฉัน ฉันจะเก็บให้เอง"