คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 19

หลี่โม่มองไปที่หรงปินอย่างสงบและพูดอย่างเย็นชาว่า “ประธานหรง ผมทำแบบนี้คุณคงไม่ว่าอะไรใช่ไหม?”

ตอนนี้หรงปินไม่กล้าพูด เขาเหลือบมองลูกชายที่โอดโอยอยู่บนพื้นแล้วพูดว่า “ลูกชายผมสมควรได้รับการลงโทษแล้ว คุณหลี่ลงโทษเขา แน่นอนว่าเป็นสิ่งที่ผมต้องการ”

ลูกชายของเขาพิการไปแล้ว แต่พ่อกลับบอกว่ามันเป็นสิ่งที่เขาต้องการ

ชูจงเทียนสูดหายใจเข้าลึก ๆ เขารู้ว่าตัวตนของคุณหลี่นั้นไม่ธรรมดา แต่เขาก็ยังประหลาดใจกับเหตุการณ์ที่พลิกผันนี้!

หรงปินประธานหรงคังกรุ๊ป ตาของเขาคือหรงชางเหอ!

ความสัมพันธ์และสถานะของเขาสูงกว่าตัวของเขาเอง!

คนที่มีความสูงส่วเช่นนี้ แค่เพียวคำพูดคำเดียวกผ้สามารถทำให้ชูจงเทียนตกลงจากก้อนเมฆสู่ฝุ่นมรณะได้

ไม่เห็นถานเค่อหมิงยืนอยู่ข้างหลังเขาด้วยความเคารพเหรอ?

ดูหรงฉางเวยที่กำลังนอนอยู่บนพื้นในขณะนี้ กำเป้า มองพ่อด้วยความเจ็บปวดและบ่นพึมพำ “พ่อ… แก้แค้นให้ผมด้วย”

ใบหน้าของหรงปินโกรธจัดและดวงตาของเขาก็เย็นชา เขาเชื่อว่าที่หลี่โม่ไว้ชีวิตลูกชายของเขานั้นก็เป็นการผ่อนปรนมากแล้ว!

“พานายน้อยออกไป”

หรงปินพูดอย่างเย็นชา "ถ้าทุกอย่างเรียบร้อยแล้วให้ส่งเขากลับไปที่เมืองหลวง ห้ามไม่ให้เขาออกจากเมืองหลวงเด็ดขาก ถ้าเขากล้าที่จะก้าวออกมาแม้แต่ก้าวเดียว ก็หักขาเขาซะ!”

ผู้ติดตามที่อยู่เบื้องหลังหรงปินก้มลงและกล่าวด้วยความเคารพว่า “ครับ ท่านประธาน”

ไม่นานหรงฉางเวยก็ถูกหามออกมา

ถานเค่อหมิงผู้ซึ่งได้เห็นทั้งหมดนี้ด้วยตาของเขาเองยังคงรู้สึกสับสนเล็กน้อยและจ้องมองไปที่หลี่โม่ด้วยสายตาคมกริบ

ไม่ผิดแน่ เขาเป็นลูกเขยที่ไร้ประโยชน์ของตระกูลกู้!

เขาเคยเห็นหลี่โม่ในตอนนั้นเมื่อเขาได้รับเชิญจากนายท่านกู้ให้ไปร่วมงานเฉลิมฉลองร้อยวันสำหรับหลานสาวคนเล็กของตระกูลกู้ ในเวลานั้นหลี่โม่ไร้ตัวตนในสายตาของทุกคน

เขาไม่ได้ให้ความสนใจอะไรกับหลี่โม่มากนัก เขาแค่คิดว่าคงเป็นคนที่ไม่สำคัญ

ดูเหมือนทุกคนจะเข้าใจผิด!

หลังจากนั้นไม่นาน ถานเค่อหมิงก็ยื่นมือออกไปทักทายหลี่โม่ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มและกล่าวว่า “สวัสดีครับ คุณหลี่ ผมถานเค่อหมิงครับ”

นี่คือโอกาส!

ถานเค่อหมิงเป็นเจ้าหน้าที่รัฐ เขาเข้าใจโดยธรรมชาติว่าคนที่สามารถทำให้หรงปินเคารพได้นั้นจะต้องเป็นคนที่มีอิทธิพลอย่างมาก

หลี่โม่มองไปที่ถานเค่อหมิงอย่างลังเล ยื่นมือออกมาอย่างเฉยเมยและพูดว่า “หลี่โม่”

เป็นเขาจริง ๆ !

จากนั้นหรงปินก็ให้ผู้ช่วยนำสัญญามา เขาส่งมอบให้กับหลี่โม่ด้วยความเคารพ "คุณหลี่ นี่คือสัญญาที่คุณขอครับ เหลือแค่ลายเซ็นของคุณผู้หญิงกู้ครับ"

หลี่โม่ไม่แม้แต่จะมองไปที่สัญญาและพูดว่า “คืนพรุ่งนี้ งานฉลองกลางปีของตระกูลกู้ คุณไปส่งมันเอง”

หรงปินเป็นคนเข้าใจง่ายและเขาก็เข้าใจความหมายของหลี่โม่ได้ในทันที

ก่อนหน้านั้นเขาได้ส่งคนไปสืบสถานการณ์ของตระกูลกู้แล้วก็พบว่า กู้หยุนหลานไม่เป็นที่พอใจกับตระกูลกู้และเหตุผลหลักก็เพราะเธอมีหลี่โม่เป็นสามี

ชื่อหลี่โม่ในตระกูลกู้ หรือแม้แต่ในเมืองฮั่น ก็เป็นที่เรียกกันว่าเกาะเมียกิน

หรงปินไม่เข้าใจว่าทำไมคุณหลี่ที่เห็นได้ชัดว่ามีอำนาจและอิทธิพลขนาดนี้ถึงทำตัวต้อยต่ำ อย่างไรก็ตามเขาไม่กล้าถามมากเกินไปและเพียงพยักหน้าตอบว่า “ได้ครับ คุณหลี่ไม่ต้องกังวล ผมจะเตรียมการสำหรับคืนพรุ่งนี้”

ด้วยการทำเช่นนี้ คุณหลี่เพียงต้องการให้กู้หยุนหลานได้เบ่งบานในงานเลี้ยงกลางปีในคืนพรุ่งนี้ เพื่อให้ได้รับความสนใจจากคุณปู่

นี่เป็นเรื่องง่าย

หลี่โม่ไม่ได้พูดอะไรอีกและเดินออกจากเบลล์คลับไป ตามมาด้วยหรงปินและผู้ติดตามของเขา แม้แต่ถานเค่อหมิงก็ยังเดินเคียงข้างอย่างเคารพ

หลังจากออกจากประตู หลี่โม่มองกลับไปที่เบลล์คลับและพูดกับชูจงเทียนว่า “ผมไม่ชอบสถานที่นี้ จัดการทำให้เรียบร้อยด้วย”

“ครับ!”

ชูจงเทียนตอบอย่างเคารพในทันที หลังจากการโทรศัพท์ รถตักดินและรถยกห้าคันก็ขับออกไปอย่างทรงพลัง!

โครม!

หนึ่งในอาคารที่โดดเด่นในเมืองฮั่น เบลล์คลับกลายเป็นซากปรักหักพังทันทีและถูกรื้อถอนกองกับพื้น!

ฉากนี้ยังทำให้เเมืองฮั่นต้องสั่นสะเทือนและถูกพูดถึงเป็นอย่างมากในทันที!

หลี่โม่ยิ้มและนั่งลง เขาปลอกแอปเปิลให้เธอแล้วพูดว่า “ก็มาดูแลภรรยาสิ”

กู้หยุนหลานหัวเราะแล้วหันมาถามว่า “เกิดอะไรขึ้นกับคุณหรือเปล่า? ฉันเพิ่งดูทีวี บอกว่าเบลล์คลับกำลังถูกสอบสวน ส่วนคุณหรงก็ได้รับบาดเจ็บด้วย แล้วคุณล่ะ?”

หลี่โม่ส่ายหัว เขาหั่นแอปเปิลเป็นชิ้นเล็ก ๆ อย่างระมัดระวังแล้วยื่นให้กู้หยุนหลาน “ผมไม่เป็นไร ตอนที่อยู่ที่นั่น ผมบังเอิญเจอพวกทีมสืบสวน ก็เลยพาคุณออกมาได้”

กู้หยุนหลานขมวดคิ้ว สงสัยว่าหลี่โม่พูดจริงหรือเปล่า

“แล้วคุณไม่ได้ทำอะไรกับคุณชายหรงเหรอ?” กู้หยุนหลานถามอย่างกังวล

ท้ายที่สุดอีกฝ่ายหนึ่งคือนายน้อยของหรงคังกรุ๊ป ถ้าฝ่ายนี้ทำให้เขาขุ่นเคือง ความร่วมมือระหว่างบริษัทหยุนเซิงเภสัชกรรมและหรงคังกรุ๊ปคงได้เจอปัญหาหนักแน่

ตำแหน่งผู้อำนวยการ เธอก็คงจะเสียมันไป

“จัดการแล้ว” หลี่โม่ตอบอย่างตรงไปตรงมา

กู้หยุนหลานตกใจ ตาเบิกกว้างและพูดอย่างกังวลว่า “คุณทำอะไรกับเขา? ไม่นะ ทำไมคุณต้องใช้ความรุนแรงกับเขาด้วย? เขาเป็นนายน้อยของหรงคังกรุ๊ปนะคะ เราจะทำยังไงดี ความร่วมมือของเรากับพวกเขาคงเป็นไปไม่ได้แล้ว แล้วคุณ คุณไปทำร้ายเขา คุณชายหรงจะไม่ปล่อยคุณไปง่าย ๆ แน่”

กู่หยุนหลานดูวิตกกังวลมาก เหงื่อเป็นประกายเกิดขึ้นบนหน้าผากของเธอ

ห้หลี่โม่ยิ้มอย่างอ่อนโยนแล้วยัดแอปเปิ้ลลงในปากของกู้หยุนหลาน “โอเค โอเค ผมแค่ล้อเล่นน่า ผมไม่ได้ลงมือกับเขา ผมไม่ได้โง่ขนาดนั้น แต่เขาทำกับคุณแบบนั้นผมก็เกือบจะต่อยเขาเหมือนกัน”

กู้หยุนหลานถอนหายใจด้วยความโล่งอก เมื่อเธอได้ยินแบบนั้น ใบหน้าที่สวยงามของเธอก็แดงก่ำ เธอก็กำผ้าปูที่นอนไว้ด้วยความละอายและพูดว่า “ฉันขอโทษ มันเป็นความผิดของฉัน ฉันไม่ควร…”

หลี่โม่ขัดจังหวะคำพูดของกู้หยุนหลาน “อย่าคิดมากเลย พักผ่อนให้เต็มที่ดีกว่า คืนพรุ่งนี้จะเป็นงานเลี้ยงกลางปีแล้วนะ”

เมื่อนึกถึงงานเลี้ยงกลางปี กู้หยุนหลานก็รู้สึกสิ้นหวังและผิดหวังขึ้นมาทันที เธอพึมพำว่า “ฉันจะทำยังไงดี ฉันไม่สามารถขอความร่วมมือกับหรงคังกรุ๊ปได้ งานเลี้ยงคืนพรุ่งนี้ กู้ซิ่งเหว่ยและคนอื่น ๆ จะต้องหัวเราะเยาะฉันแน่!

“ไม่ต้องห่วง ผมจัดการทุกอย่างแล้ว” หลี่โม่พูดอย่างเคร่งขรึม

กู้หยุนหลานหันหน้าไปมองหลี่โม่ ในสายตาของเขาเธอรู้สึกถึงปลอดภัยอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน

นี่ยังเป็นสามีผู้อ่อนแอของเธออยู่หรือเปล่า?

“คุณหมายความว่ายังไง?” กู้หยุนหลานเปิดปากของเธอเล็กน้อย ถามอย่างสงสัย

“ความร่วมมือของหรงคังกรุ๊ปไง ผมช่วยคุณได้แล้ว” หลี่โม่พูด