คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 228

กู้ซิ่งเหว่ยก้มหน้าก้มตา แล้วถอยร่นไปด้านหลัง เหมือนกับเด็กที่ทำความผิด

ตอนนี้ ในหัวของกู้ซิ่งเหว่ยคิดถึงแต่จำนวนเงินมูลค่า 400 ล้าน รู้สึกว่าความโชคดีเช่นนี้ ควรเป็นของเขาถึงจะถูก ทำไมจะต้องเป็นคนโง่เง่าอย่างหลี่โม่นั่น ที่เก็บของล้ำค่าไปได้ คนที่ไปเดินเตร็ดเตร่ที่ตลาดที่ขายของโบราณบ่อย ๆ คือตนเองต่างหาก!

แต่ว่ากู้ซิ่งเหว่ยอยู่ในตลาดขายของโบราณ กลับไม่เคยเก็บอะไรได้เลย มิหนำซ้ำยังตกหลุมพรางโดนหลอกให้ซื้อของปลอมอยู่บ่อย ๆ ยิ่งเปรียบเทียบ กู้ซิ่งเหว่ยยิ่งเกิดความอับอายจนพาลรู้สึกโกรธขึ้นมา คิดว่าหลี่โม่แย่งโชคดีของตนไป และแค้นใจที่ไม่อาจฆ่าหลี่โม่ให้ตายที่นี่ได้!

กู้เจี้ยนกั๋วและกู้เจี้ยนเจียงทั้งสองครอบครัว ตอนนี้ก็ขมวดคิ้วแน่น มีสีหน้าที่ไม่น่าดูนัก

เสียเวลาเสียตั้งนาน สุดท้ายเจ้าหลี่โม่นี่ กลับเก็บของล้ำค่าได้จริง ๆ !

มิหน้ำซ้ำยังเป็นของเก่าแก่มูลค่าหลายร้อยล้านอีกด้วย!

ถึงแม้ว่าในใจของฮั๋วเจี้ยนเฟิงจะกระวนกระวายอย่างมาก แต่ก็ยังต้องแสร้งทำใบหน้าเรียบเฉย อย่างไรเสียก็เป็นถึงเจ้าคนนายคน จึงยังพอมีความสุขุมอยู่บ้าง

“ฮ่าฮ่าฮ่า ทำให้ฉันได้เปิดหูเปิดตาจริง ๆ หลี่… หลี่อะไรนะ เรื่องการเก็บได้ของล้ำค่าทำให้ฉันรู้สึกอัศจรรย์จริง ๆ ถ้าไม่ได้เก็บของล้ำค่าได้แล้วล่ะก็ ของสิ่งนี้คงมีมูลค่าเพียงสองร้อยบาท ดังนั้นฉันรู้สึกว่าน้ำใจนี้ ควรจะยึดตามเงินสองร้อยถึงจะถูก ส่วนที่เหลือล้วนเป็นมูลค่าความโชคดี ไม่ได้แสดงถึงน้ำใจ”

ฮั๋วเจี้ยนเฟิงเหมือนกับกำลังอธิบายเหตุผล ในความเป็นจริงกำลังพูดให้ร้ายหลี่โม่ ฮั๋วเจี้ยนเฟิงที่ในใจอิจฉาไม่หยุด คิดจะระบายความโกรธไปที่หลี่โม่

“ที่เจี้ยนเฟิงพูดก็มีเหตุผล นี่ก็คือของที่ใช้เงินสองร้อยบาทซื้อมา สามารถแทนได้ก็คือน้ำใจมูลค่าสองร้อยบาทเท่านั้น ส่วนที่เก็บได้ของล้ำค่านั้น เป็นเพียงสิ่งเลื่อนลอย ไม่อาจแสดงถึงอะไรได้…”

หวังฟางพูดได้ครึ่งหนึ่ง ก็ถูกกู้เจี้ยนหมินขัดเอา

อย่างแรกคือ กู้เจี้ยนหมินไม่อยากให้เรื่องวุ่นวายจนเกินไป อีกอย่างคือ กังวลว่าจะเป็นการบีบคั้นหลี่โม่จนเกินไป นี่ถ้าเอาหยกมังกรกลับคืนไปไม่มอบให้ตนเองแล้ว นั่นไม่ถือว่ายิ่งเสียเปรียบมากหรอกหรือ!

การบีบบังคับให้หลี่โม่จากไปนั้น สามารถทำอย่างค่อยเป็นค่อยไปได้ แต่หยกมังกรที่อยู่ใกล้ตรงหน้า อย่างไรเสียก็ต้องรีบคว้ามาไว้ในมือ!

แต่ไม่เป็นไร จะต้องมีโอกาสที่ได้จัดการหลี่โม่แน่นอน คนจนก็คือคนจน ไม่มีทางที่จะโชคดีไปทุกครั้ง!

เรียกพนักงานให้หยิบรายการอาหารมา ฮั๋วเจี้ยนเฟิงถือรายการอาหาร สายตาเหลือบมองไปที่หลี่โม่เล็กน้อย ในใจคิดว่า ในเมื่อตนเองจ่ายเงินไปเยอะขนาดนี้แล้ว หากต้องจ่ายมากขึ้นอีกหน่อยก็คงไม่เป็นไร แม้ว่าจะต้องจ่ายถึง 25 ล้านก็ช่าง

เพื่อที่จะกู้หน้าของตนเองกลับคืนมา ฮั๋วเจี้ยนเฟิงจึงตัดสินใจเลือกสั่งอาหารที่มีราคาแพงสักหน่อย

“เอากุ้งมังกรมาสามตัว กุ้งมังกรที่น้อยกว่ากิโลครึ่งไม่ต้องยกมาให้ฉัน หอยเป๋าฮื้อสองตัว ปลิงทะเลตุ๋นข้าวฟ่าง….”

ขณะที่เอ่ยชื่ออาหารแต่ละจานออกมา ฮั๋วเจี้ยนเฟิงก็กวาดสายตามองสีหน้าท่าทางของทุกคน และรู้สึกเหมือนจิตใจได้รับการเยียวยาไม่น้อย จ่ายเงินแล้วสบายใจอย่างที่คิดจริง ๆ

ตอนที่ฮั๋วเจี้ยนเฟิงกำลังสั่งอย่างมีความสุขอยู่นั้น ประตูห้องก็ถูกคนผลักเปิดออก มีน้ำเสียงเย็นชาดังเข้ามา “ห้องนี้ฉันจองแล้ว พวกนายเปลี่ยนไปใช้ห้องอื่นเถอะ”