คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 23

ไม่ได้ มันยังไม่ถึงเวลา

หลี่โม่ยิ้มและพูดว่า “ผมก็แค่พูดเพื่อให้กำลังใจคุณ แต่ผมคิดว่าคงเป็นเพราะคุณชายหรง”

คุณชายหรง?

เมื่อได้ยินชื่อนี้ หวังฟางก็เลิกคิ้วขึ้น และถามอย่างตื่นเต้น “ลูกสาวสุดที่รัก แกไปกับคุณชายหรงคนนั้นจริง ๆ เหรอ?”

กู้หยุนหลานเหลือบมองหวังฟางทันที และพูดอย่างเย็นชา “ไม่ใช่ หยุดคิดเรื่องนั้นไปเลย หนูไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขา!”

หลังจากนั้น เธอก็จ้องไปที่หลี่โม่ด้วยความโกรธ และลากเขาเข้าไปในห้องนอน ปิดประตูแล้วถามเขาด้วยใบหน้าที่เย็นชาว่า “เมื่อกี้คุณหมายความว่ายังไง? คุณก็สงสัยฉันเหมือนกันเหรอ?!”

กู้หยุนหลานโกรธมาก ใบหน้าของเธอแดง และน้ำตาของเธอก็เริ่มสั่นคลอน

เธอไม่เคยสงสัยในตัวหลี่โม่เลย แต่ตอนนี้เขากลับกำลังสงสัยในเธอ!

นี่เขาประชดประชันเธอ เพื่อดูถูกตัวเองเหรอ?

“หลี่โม่ คุณไม่ใช่ลูกผู้ชาย ฉันเป็นภรรยาของคุณนะ!” กู้หยุนหลานอาละวาด และทุบที่หน้าอกของหลี่โม่ด้วยหมัดเล็ก ๆ ของเธอ

หลี่โม่รีบกอดกู้หยุนหลาน และพูดว่า "หยุนหลาน คุณกำลังเข้าใจผิดแล้ว ผมหมายถึงครั้งที่แล้ว คุณชายหรงอาจกลัวที่คุณโทรแจ้งตำรวจว่า หรงคังกรุ๊ปเปิดบริษัทจดทะเบียนขนาดใหญ่เพื่อบังหน้า ถ้าจำไม่ผิด อีกไม่นานเขาจะกลับมาขอโทษคุณแน่”

เมื่อกู้หยุนหลานได้ยินแบบนี้ เธอกะพริบตาที่เต็มไปด้วยน้ำตา และจ้องไปที่หลี่โม่ เธอถามอย่างอ่อนโยนว่า "จริงเหรอ?"

หลี่โม่พยักหน้า และพูดว่า “ยัยบื้อ ผมจะสงสัยคุณได้ยังไง ผมรักคุณมากขนาดนี้”

ฟิ้ว!

แก้มของกู้หยุนหลานแดงก่ำ ทันใดนั้นก็นึกขึ้นได้ เธอผลักหลี่โม่ออกไปทันที และเช็ดน้ำตาจากหางตาแล้วพูดว่า "พูดอะไรไร้สาระ ฉันไม่ยุ่งกับคุณแล้ว"

หลังจากนั้นเธอก็หันหลังเดินไปเข้าห้องน้ำ

หลี่โม่มองไปแผ่นหลังอันสง่างามของกู้หยุนหลาน และก้าวเล็ก ๆ ของเธอ รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา จากนั้นเขาก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา และส่งข้อความไปหาหรงปิน

ในเวลาเดียวกัน หวังฟางที่อยู่ในห้องนั่งเล่นก็กระโดดโลดเต้นด้วยความตื่นเต้น

“นี่ ที่รัก คุณว่า ถ้าหยุนหลานของเรามีอะไรเกี่ยวข้องกับคุณชายของหรงคังกรุ๊ปจริง ๆ มันจะดีไหม?” หวังฟางกำลังคิดว่าลูกสาวของเธออาจจะได้แต่งงานกับตระกูลที่ร่ำรวย และเธอก็จะได้เป็นแม่ยายที่ร่ำรวย

กู้เจี้ยนหมินส่ายหัวอย่างหมดหนทาง และพูดว่า "คุณอยากให้ครอบครัวของเรากลายเป็นตัวตลกของตระกูลกู้ และคนทั้งเมืองเหรอ?"

เมื่อได้ยินแบบนี้หวังฟางก็ไม่พอใจ เธอตีกู้เจี้ยนหมินสองสามครั้ง แล้วพูดว่า “คุณหมายความว่ายังไง? ฉันอยากจะขายหน้าหรือไง? อยากให้หยุนหลานเลี้ยงไอ้ขยะหลี่โม่นั่นไปตลอดชีวิตเหรอ? มันทำอะไรให้ครอบครัวเราได้บ้าง? ฉันไม่สน ลูกสาวของเราต้องหย่ากับไอ้ขยะนั่น!”

กู้เจี้ยนหมินอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เขาทำได้เพียงส่ายหัว และลุกขึ้นเดินออกไปพร้อมกับหนังสือพิมพ์ในมือ

ยัยผู้หญิงบ้า ไร้เหตุผลจริง ๆ

ตอนนี้หลี่โม่ที่กำลังขนของไปโรงพยาบาลเพื่อไปหาซีซีก็บังเอิญได้ยินเข้า

เขาเคยได้ยินคำพูดของแม่ยายของเขาแล้ว สำหรับหลี่โม่ เขาคุ้นเคยกับคำพูดเหล่านี้มานานแล้ว

“คุณแม่ครับ ผมไปโรงพยาบาลก่อนนะครับ” หลี่โม่พูดอย่างสุภาพ

เมื่อหวังฟางเห็นเขากำลังจะออกไป เธอก็พูดอย่างแดกดันว่า “ไปเถอะ ไปตายที่ไหนก็ไป!”

ไอ้ไร้ประโยชน์นี่ เห็นหน้ามันทีไรก็หัวร้อนทุกที

วันต่อมา

ณ บริษัทหยุนเซิงเภสัชกรรม

หลังจากงานเลี้ยงเมื่อคืนนี้ ทั้งบริษัทก็ดูยุ่งผิดปกติ ทุกคนต่างก็คุยเรื่องเมื่อคืนกันเป็นการส่วนตัว

“นี่ นายว่า ผู้อำนวยการกู้ได้สัญญาร่วมมือกับหรงคังกรุ๊ปได้ยังไง?”

“ฮึฮึ จะเป็นอะไรไปได้ ฉันได้ยินจากผู้จัดการกู้ว่าผู้อำนวยการกู้ได้ไปพบกับคุณชายหรงเป็นการส่วนตัว นายก็รู้”

“อะไรกัน นี่มันเรื่องไม่เหมาะสมไม่ใช่รึไง? ฉันคิดไม่ถึงเลยว่าผู้อำนวยการกู้จะเป็นผู้หญิงแบบนี้ นี่มันสกปรกเกินไป”

แค่ก ๆ !

เสียงไอก็มาพร้อมกับชายร่างใหญ่ ทันใดนั้น ทุกอย่างก็กลับมาเป็นปกติ

กู้ซิ่งเหว่ยเดินเข้ามา และด่าด้วยสีหน้าไม่พอใจ "มัวทำอะไรกันอยู่? กระซิบกระซาบกันตั้งแต่เช้า งานการยังจะทำกันอยู่ไหม!"

เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ ทำให้กู้ซิ่งเหว่ยอารมณ์เสียจนถึงตอนนี้ หลังจากด่าพนักงานไปสองสามคำ เขาก็เดินเข้าไปในห้องทำงานของเขา

ทันทีที่เขาเข้าไปในห้องทำงาน เขาก็ให้คนส่งวิดีโอของหรงฉางเวยกับกู้หยุนหลานที่เข้าไปใน เบลล์คลับด้วยกันลงในกลุ่มใหญ่ของบริษัท

ทันใดนั้นทั้งกลุ่มก็ระเบิด!

การคาดเดา และการพูดถึงกู้หยุนหลานในทางที่ผิด มีเต็มไปหมดทั่วหน้าจอ

กู้ซิ่งเหว่ยพอใจมากที่เห็นแบบนั้น เขาตั้งขาไว้บนโต๊ะ และให้เลขาสาวของเขาก็นวดไหล่อยู่ด้านหลัง "เยี่ยมมาก! กู้หยุนหลานจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเธอได้เซ็นสัญญาขอความร่วมมือจากหรงคังกรุ๊ป? แต่สุดท้ายมันก็สูญเปล่า ฉันไม่เชื่อหรอก ว่าถ้าชื่อเสียงของเธอไม่ดี เธอจะสามารถสานต่อสัญญาขอความร่วมมือนี้ได้! "

ในเวลาเดียวกัน กู้หยุนหลานที่อยู่ในสำนักงานของเธอก็เห็นข่าวในกลุ่มทันที เธอกำหมัดแน่น

เธอกระแทกโทรศัพท์ด้วยความโกรธจัด เธอพยายามที่จะอธิบาย ด้วยการพิมพ์คำหลายคำลงไป แต่ในที่สุดเธอก็ลบทิ้งไปอย่างช่วยไม่ได้

ไม่มีอะไรมากไปกว่าการซ้ำเติม ซึ่งเธอก็เคยชินกับมันนานแล้ว

อย่างไรก็ตาม ในใจของกู้หยุนหลานก็ยังคงมีความหวังอย่างมากในตัวหลี่โม่

ในตอนกลางคืน เมื่อพวกเขากลับถึงบ้าน สีหน้าของกู้เจี้ยนหมินและหวังฟางแย่มาก

วันนี้ในตอนที่พวกเขาออกไปข้างนอก พวกเขาได้รับรู้เรื่องซีซาร์พาเลซ ไปที่ไหนก็มีแต่คนชี้มาที่พวกเขา

ในช่วงเวลานี้ของทุกปี ครอบครัวของพวกเขาจะต้องถูกวิพากษ์วิจารณ์ และเยาะเย้ยมากมาย

ดังนั้น เมื่อถึงวันที่ 23 ครอบครัวของพวกเขาเลือกที่จะปิดประตูบ้าน และไม่ต้อนรับใคร

หลังจากที่เห็นกู้หยุนหลานกับหลี่โม่กลับมา หวังฟางก็รีบวิ่งไปหาหลี่โม่ทันที เธอกล่าวหาเขาอย่างไม่พอใจ "แกยังกล้าเสนอหน้ากลับมาอีกเหรอ? แกรู้ไหมว่า วันนี้พวกเราต้องขายหน้าเพราะแกแค่ไหน!"

“คุณแม่ครับ เกิดอะไรขึ้น?” หลี่โม่สงสัย เห็นได้ชัดว่ากู้หยุนหลานที่อยู่ข้าง ๆ ก็อารมณ์ไม่ดีเหมือนกัน เธอจึงหันหลังกลับเข้าไปในห้องนอน

ทุกคืนหวังฟางจะด่าหลี่โม่เป็นประจำ เธอเบื่อที่จะฟังแล้ว

“แกยังจะมีหน้ามาถามอีกเหรอ? แกรู้ไหมว่าวันมะรืนนี้คือวันที่ 23 !” หวังฟางพูดอย่างโกรธเคือง และอยากจะไล่หลี่โม่ออกไปเสีย

ใบหน้าของหลี่โม่เริ่มตึง เขาพยักหน้าและพูดว่า “ผมรู้ครับ”

วันที่ 23 เป็นวันเกิดของซีซี แล้วก็เป็นช่วงเวลาที่มืดมนที่สุดในชีวิตของกู้หยุนหลาน

หวังฟางพ่นลมหายใจออกอย่างเย็นชา และพูดว่า “ดูเหมือนว่า แกจะยังไม่ลืม ดังนั้นฉันจะไม่พูดจาไร้สาระกับแก พรุ่งนี้แกกับหยุนหลานจะต้องไปหย่ากันที่สำนักงานกิจการพลเรือน นี่ก็เพียงพอกับครอบครัวของเราแล้ว!"

หลี่โม่ชะงักและพูดว่า: "แม่ครับ ผมกับ..."

เพียะ!

หวังฟางตบหน้าเขา และพูดอย่างไร้ความเมตตา “อย่ามาเรียกฉันว่าแม่ ฉันไม่มีลูกเขยไร้ประโยชน์อย่างแก วันมะรืนนี้ครอบครัวของเราจะกลายเป็นเรื่องตลกของคนทั้งเมืองอีกแล้ว แกดูบ้านคนอื่นสิ เขาได้ฉลองวันเกิดกันที่ซีซาร์พาเลซ แล้วดูแกสิ แกมีคุณสมบัติอะไรที่จะเป็นพ่อของซีซีได้บ้าง? นั่นเป็นข้อตกลง วันพรุ่งนี้ฉันจะให้หยุนหลานหย่ากับแก!"

หลี่โม่ทำก้มหน้าลง เขาไม่รู้จะอธิบายอย่างไร

ในเวลานั้นเอง ประตูห้องนอนก็ถูกเปิดออก กู้หยุนหลานที่ยืนอยู่ที่ประตูด้วยใบหน้าที่น้ำตานอง เธอร้องไห้อย่างฝืนทน และพูดว่า “แม่คะ หนูจะไม่หย่ากับหลี่โม่! เขาเป็นสามีของหนู เขาเป็นพ่อของซีซี ความจริงข้อนี้จะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง ถึงจะเป็นวันที่ 23 แต่ตลอดสามปีที่ผ่าน หนูก็ชินกับมันแล้ว”

เมื่อพูดจบ สายตาของกู้หยุนหลานแสดงถึงความเสียใจ และความโหยหา เมื่อเธอมองไปที่หลี่โม่ เธอก็หันกลับเข้าห้องไป

สายตานั้นมันช่างซับซ้อนเหลือเกิน

หลี่โม่กำหมัดแน่น แล้วตะโกนอย่างจริงจังว่า "หยุนหลาน เชื่อผมเถอะ ในวันที่ 23 ผมจะทำให้คุณเป็นคนที่โดดเด่นสะดุดตาที่สุดในเมือง และเป็นคุณแม่ที่เปล่งประกายที่สุด ส่วนซีซีจะต้องเป็นเจ้าหญิงตัวน้อยที่ทุกคนอิจฉา!"