คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 234

จุดแข็งของกู้ซิ่งเหว่ยการโยนความผิดให้คนอื่น แต่ดูเหมือนว่าความผิดในวันนี้ ดูอย่างไรก็เหมือนตกอยู่ที่ฮั๋วเจี้ยนเฟิง

หลังของกู้ชิงหลินยึดพิงไปกับมุมของกำแพงอย่างแน่น และก้มตัวลงเพื่อย่อตัวให้เล็ก ไม่เหลือความอวดดีเหมือนในอดีต

หลี่โม่กำลังสังเกตท่าทางของผู้คน และในใจก็รู้สึกว่าน่าขำอย่างช่วยไม่ได้

คนเหล่านี้ก็รู้จักที่จะเยินยอต่อผู้สูงและกดขี่ผู้ที่ต่ำกว่า เมื่อพบเจอคนใหญ่คนโตจริง ๆ ก็ทำได้เพียงอดทนโดนทุบตีเท่านั้น

หลี่โม่จับมือของกู้หยุนหลานเบา ๆ และพูดเสียงเบาว่า “ไม่ต้องกลัว จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น”

คิ้วคู่สวยของกู้หยุนหลานขมวดเข้าหากันแน่น เพราะความกังวลและความกลัว สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีซีดเช่นกัน

“คุณดูแลตัวเองให้ดี ๆ เถอะค่ะ หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว”

กู้หยุนหลานพูดพลางส่ายหัว ในใจคิดว่ามันกลายเป็นปัญหาใหญ่แล้ว จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้อย่างไร!

หลี่โม่ไม่พูดอะไรอีก เพราะท้ายที่สุดแล้วปัญหาต้องพึ่งกับการลงมือทำ ไม่เช่นนั้นถึงจะพูดมากไปก็ไร้ประโยชน์อยู่ดี

เพียะ!

หวงเหวินจิ่นตบฮั๋วเจี้ยนเฟิงอีกครั้ง ในที่สุดแก้มทั้งสองของฮั๋วเจี้ยนเฟิงก็นูนบวมเท่ากันทั้งซ้ายขวา

“คุณลุงหวงตบได้ดี ผมสำนึกผิดแล้วครับ”

ฮั๋วเจี้ยนเฟิงกัดฟันพูด แต่ใจของเขามีเลือดไหลไม่หยุด และภาพลักษณ์ที่สร้างขึ้นอย่างดีได้พังทลายลงอย่างสมบูรณ์

เปลือกตาของกู้เจี้ยนหมินกระตุก 2 ครั้ง ในใจคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องที่จะเป็นแบบนี้ต่อไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นวันเกิดของตัวเอง ถ้าหากว่าโดนตบล่ะก็ ชีวิตครึ่งหลังของเขาคงจะกลายเป็นเรื่องตลก

เมื่อหลี่โม่มองไปที่คนเหล่านี้ที่ขอความเมตตา ก็รู้สึกว่าตอนนี้คนเหล่านี้น่าขำเกินไปแล้ว

หวงเหวินจิ่นขมวดคิ้ว คิดไม่ถึงว่าคนเหล่านี้จะเจ้าเล่ห์ ถึงกับขอโทษด้วยความเคารพพร้อมกัน หากยังต้องการอบรมสั่งสอนต่อไป มันก็ดูน่าละอายเล็กน้อย

หวงเหวินจิ่นขอคำแนะนำแล้วมองไปที่หวงฝูชิ่ง “ท่านประธานหวงคิดว่ายังไงครับ?”

หวงฝูชิ่งพยักหน้าเล็กน้อย “งั้นก็ช่างมันเถอะ ปล่อยพวกเขาทั้งหมดออกไป ฉันยังต้องรับแขกผู้มีเกียรติด้วย”

ในใจกู้เจี้ยนหมินและคนอื่น ๆ รู้สึกปลาบปลื้มทันที ขณะที่พวกเขากำลังจะอ้าปากกล่าวขอบคุณ...

ทันใดนั้น!

หลี่โม่พูดเบา ๆ ว่า “ขอโทษด้วย เราจะไม่ยอมเสียสละให้”