คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 255

“เฮอะ เจ้าคนไร้ค่าหลี่ ไปเอาความกล้าแบบนี้มาจากไหนกัน คุยโวเสียยกใหญ่ ยังมีหน้ามาพูดว่าผู้จัดการฮั๋วจัดการไม่ได้นายค่อยจัดการ นี่มันเรื่องตลกระดับสากลของแท้เลยนะ”

ฉวี่หมานออกมาตอบโต้หลี่โม่

นี่เป็นโอกาสที่ดีที่จะได้เลียแข้งเลียขาฮั๋วเจี้ยนเฟิง ขอเพียงฮั๋วเจี้ยนเฟิงมีความรู้สึกที่ดีต่อตน ต่อไปไม่แน่ว่าจะสามารถโยกย้ายไปอยู่บริษัทการลงทุนติ่งซินได้

หวังฟางคว้าเอาน้ำกับขนมที่อยู่ในมือของหลี่โม่มาอย่างรวดเร็ว และพูดด้วยความโมโหว่า “ไปนั่งอีกด้านนู่น ที่นี่แกไม่มีสิทธิ์จะพูดอะไรทั้งนั้น ถ้าหากแกยังจะพูดมั่วซั่วอีก ฉันจะตบแกให้ฟันร่วง!”

ฮั๋วเจี้ยนเฟิงเหลือบตามองหลี่โม่ และแสร้งพูดออกมาอย่างใจกว้างว่า “คุณป้าครับ ให้เจ้าคนไร้ค่านี่อยู่เก็บขยะที่นี่เถอะครับ เก็บเปลือกเมล็ดแตงโม ถุงพลาสติกพวกนั้น พวกเราไม่ควรทำลายสิ่งแวดล้อมนะครับ”

“เจี้ยนเฟิงพูดถูกอีกแล้ว แก เจ้าคนไร้ประโยชน์อยู่เก็บขยะซะ อีกเดี๋ยวก็อย่าไปรบกวนการสนทนาของเจี้ยนเฟิงกับคนของบริษัทการลงทุนล่ะ”

“ถ้าหากเขาทำได้จริง สุนัขก็คงเลิกกินมูลตัวเองแล้ว”

หลี่โม่พูดทิ้งท้ายไว้หนึ่งประโยค แล้วจึงหันหลังกลับแล้วเดินไปยืนอีกฝั่ง มองฮั๋วเจี้ยนเฟิงที่กำลังโมโหจนแทบทนไม่ไหว ด้วยสายตาเย็นชา

“เจี้ยนเฟิง เธออย่าได้โมโหไปเลย รอจัดการเรื่องนี้เรียบร้อยแล้ว น้าจะจัดการเขาให้เธอเอง”

หวังฟางดึงตัวฮั๋วเจี้ยนเฟิงมา และพูดโน้มน้าวหนึ่งประโยค ไม่อยากให้เสียการใหญ่เพราะหลี่โม่

ไม่นาน ผู้อำนวยการคนหนึ่งของบริษัทการลงทุน ค่อย ๆ ย่องเข้ามาเหมือนกับโจร

“คุณคือผู้จัดการฮั๋ว?” ผู้อำนวยถามเสียงเบา

“ผมคือฮั๋วเจี้ยนเฟิงจากบริษัทการลงทุนติ่งซิน เกิดอะไรขึ้นกับบริษัทของคุณ ต่อให้กำไรของการลงทุนมีปัญหา อย่างน้อยก็ควรคืนเงินลงทุนสิครับ”

ฉวี่หมานพูดเสริม

หลี่โม่มองพวกของฮั๋วเจี้ยนเฟิงรุมล้อมผู้อำนวยการคนนั้นด้วยสายตาเย็นชา และส่ายหัวอย่างจนปัญญา ในใจก็คิดว่า คนพวกนี้ต้องโง่แค่ไหนกัน ถึงคิดว่าผู้อำนวยการคนนั้นจะช่วยเอาเงินออกมาได้

ฮั๋วเจี้ยนเฟิงซึ่งอยู่ท่ามกลางกลุ่มคน กวาดตามองหลี่โม่หนึ่งครั้ง เมื่อเห็นสีหน้าของหลี่โม่ก็เผยรอยยิ้มดูถูกเย้ยหยันออกมาทันที คิดว่าตนเองมีแต้มต่อ ขอเพียงผู้อำนวยการไม่ใช่คนโง่ จะต้องช่วยเอาเงินออกมาได้แน่ ถึงตอนนั้นก็สามารถเหยียบหลี่โม่ให้จมดินได้แล้ว

สายตาของหลี่โม่และฮั๋วเจี้ยนเฟิงปะทะกันกลางอากาศ ทั้งสองละสายตาออกจากกันอย่างรวดเร็ว เหมือนใช้สายตาด่าทอกันว่าเจ้าหน้าโง่

ผู้อำนวยการไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงยิ้มเจื่อน ๆ แล้วพูดว่า “ผู้จัดการฮั๋ว ถึงแม้ผมจะรู้สึกสนใจอย่างมาก แต่ก็ทำได้แค่ต้องกล่าวขอโทษเท่านั้น ผมไม่รู้ว่าเงินทุนอยู่ที่ไหน ดังนั้นผมคงช่วยอะไรพวกคุณไม่ได้”

ฮั๋วเจี้ยนเฟิงหน้าถอดสีทันที ไม่ทันที่พวกของหวังฟางจะมีปฏิกิริยาตอบโต้ เขาก็ลากตัวผู้อำนวยการเดินไปอีกด้านหนึ่ง แล้วกระซิบถามว่า “พี่ชาย เจ้านายของพวกคุณเป็นใคร? ทำไมถึงหยิ่งยโสขนาดนี้? แม้แต่ผมก็ไม่ไว้หน้า”