คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 312

หลางเกอตะโกนด้วยความเจ็บปวด

คนที่เหลือมองไปที่หลี่โม่ด้วยความหวาดกลัว จะหนีก็ไม่ได้ ไม่หนีก็ไม่ได้

กู้เผิงเฟยและคนอื่น ๆ ที่อยู่ไม่ไกลจ้องมองมา ไม่คาดคิดว่าผลจะออกมาเป็นเช่นนี้

“นี่มันเกินไปไหม คนมากมายขนาดนี้ แต่กลับถูกจัดการจนราบคาบ?”

“ฉันตาฝาด หรือว่าในโลกนี้มีซูเปอร์แมนอยู่จริง ๆ อย่างหลี่โม่เนี่ยนะ ที่จะไม่ใช่คนไร้ค่าอีกต่อไปแล้ว?”

“ไม่แน่ว่า การทำตัวเป็นคนไร้ค่า อาจเป็นเพียงการเสแสร้งก็ได้ มีความสามารถแต่แสร้งทำเป็นไม่มี หัวหน้าแผนกรักษาความปลอดภัย คุณรีบพาคนไปควบคุมสถานการณ์เร็ว!” กู้เผิงเฟยพูดอย่างรีบร้อน

หัวหน้าแผนกรักษาความปลอดภัยที่ได้สติ รีบเรียกทีมเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย เข้าไปช่วยหลี่โม่ควบคุมสถานการณ์

หลังจากได้ยินที่กู้เผิงเฟยและคนอื่น ๆ พูด กู้หยุนหลานจึงกล้าที่จะมองไปยังหลี่โม่

เมื่อเห็นคนจำนวนมากนอนอยู่บนพื้น จากนั้นจึงมองไปที่หลี่โม่ที่ยืนอยู่ด้วยความภาคภูมิใจ กู้หยุนหลานรู้สึกเหมือนยกภูเขาออกจากอกทันที

เพราะเคยเห็นหลี่โม่จัดการพี่หู่มาก่อน ดังนั้นกู้หยุนหลานจึงไม่แปลกใจนัก ในความรู้สึกของกู้หยุนหลาน หลางเกอและพี่หู่มีความคล้ายคลึงกัน ไม่คิดว่าระหว่างคนอย่างพวกเขาจะแตกต่างกันเท่าไรนัก

แต่ความจริงแล้ว พลังการต่อสู้ของหลางเกอนั้นสูงกว่าพวกอันธพาลข้างถนนที่พี่หู่คุมอยู่หลายเท่า

เมื่อเห็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเข้ามา หลี่โม่ก็ทำหน้าที่เป็นผู้สั่งการชั่วคราว “วางท่อนเหล็กทั้งหมดลง ปล่อยให้พวกเขาหมอบลงโดยใช้มือวางบนศีรษะ พวกนายสองคน ไปเอารถพวกเขาแล้วขับเข้าไปในโรงงาน”

ภายใต้คำสั่งของหลี่โม่ หลางเกอและคนอื่น ๆ ถูกควบคุมตัวอย่างรวดเร็ว

หลางเกอนอนอยู่บนพื้น มองไปที่หลี่โม่ด้วยความยากลำบาก

“พี่ชาย คุณแน่มาก คุณเก่งมาก ผมยอมแพ้คุณแล้ว แต่คุณปล่อยพวกเราไปเถอะ ทำไมคุณยังจับเราเป็นตัวประกันอีก”

“แกก็ยังพอมีไอคิวอยู่นิดหน่อยนี่ สมองยังใช้การได้อยู่ แกมาหาเรื่องฉันถึงที่นี่ ฉันจะรายงานเจ้านายของแกให้ชดใช้ค่าเสียหาย นี่คงไม่เกินไปหรอกนะ หวังว่าชีวิตของแกจะพอมีค่าอยู่บ้าง”

“อย่าหยิกนะ ผมเพิ่งสร้างผลงานที่ยอดเยี่ยมมาเลยนะ”

หลี่โม่กล่าวด้วยรอยยิ้ม

“หึ คราวหน้าอย่าทำแบบนี้อีกนะ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับคุณ ซีซีจะเสียใจ”

กู้หยุนหลานลดศีรษะลงและพูดเบา ๆ

หลี่โม่จับมือกู้หยุนหลาน พูดด้วยรอยยิ้ม “ผมรู้จักประมาณตนดี ผมจะดูแลคนพวกนี้เอง คุณไปดูที่การผลิตของโรงงานเถอะ”

กู้หยุนหลานพยักหน้า “ถ้าอย่างนั้นคุณระวังตัวด้วยนะ ฉันจะไปโรงงานเพื่อตรวจสอบสถานการณ์การผลิต”

เมื่อเห็นกู้หยุนหลานนำกู้เผิงเฟยและคนอื่น ๆ ออกไปแล้ว หลี่โม่ก็หยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมา และกดโทรไปหาชูจงเทียน

“ตรวจสอบเปียวเกอให้ฉันหน่อย”